Polski Portal Introwertyków

Krata_Browara pisze: Denerwuje mnie jak siedzę sobie w grupie ludzi, nie znam ich za bardzo, akurat nie chce mi się udawać ekstra, więc siedzę i obserwuję, słucham i patrzę i nagle ni z tego, ni z owego ktoś pyta - a kolega co tak siedzi i nic nie mówi? Aaaaggh dlaczego, za co? I co można wtedy odpowiedzieć?

Ugh, dokładnie. Kiedy ludzie w grupie próbują wciągnąć Cię do rozmowy, ale zamiast zadać jakieś konkretne i ciekawe pytanie to rzucają właśnie takim "A co tak nic nie mówisz? Powiedz coś." albo "Opowiedz coś o sobie" - od razu sobie myślę: "To znaczy co dokładnie? ;/"

To mnie nie denerwuję, tego totalnie nienawidzę: fochów, obgadywania, pozornego "lubię cię, ale tak naprawdę wrzucam na ciebie za twoimi plecami", a także ogólnego "nie udaję, że cię lubię, ale wrzucam na ciebie za twoimi plecami, bo nie mam odwagi powiedzieć ci tego w twarz i spróbować to załatwić, jak ludzie cywilizowani", rzucania komuś kłód pod nogi, białych kłamstewek
Niestety większość tego dotyczy cech powszechnie uznawanych za normalne u dziewczyn :/

Denerwuje mnie też postawa "bylejakości, nic mnie nie obchodzi, szlachta nie pracuje".

- arogancja,
- brak pokory,
- brak kultury osobistej ,
- permanentne stosowanie wulgaryzmów jako przerywników,
- niechlujstwo,
- niedokładność,
- brak wyczucia np. zadawanie bardzo osobistych pytań w trakcie spotkania służbowego;
- udawana grzeczność i empatia,
- niedyskretne i długotrwałe lustrowanie wzrokiem.

Mnie wkurzają agresywne mohery, niecierpliwi kierowcy, a ze spraw bardziej światowych to sprowadzenie terrorystów do Europy, poprawność polityczna i lewactwo.

Jestem raczej na tyle spokojną osobą, że ciężko mnie zdenerwować, jednak okropnie irytuje mnie prosta ludzka głupota, chamstwo i brak kultury osobistej.

Arti pisze: ze spraw bardziej światowych to sprowadzenie terrorystów do Europy, poprawność polityczna.

Zgadzam się z tobą w 100%. Też mam dość tej fałszywej poprawności politycznej, a niekontrolowane wpuszczanie tylu uchodźców do zupełnie odmiennej kulturowo od Bliskiego Wschodu Europy musiało się tak skończyć.

Arti pisze:Mnie wkurzają agresywne mohery, niecierpliwi kierowcy, a ze spraw bardziej światowych to sprowadzenie terrorystów do Europy, poprawność polityczna i lewactwo.

Swój człowiek

- Mówienie komuś co ma robić
- Udawanie kompetencji w przypadku jej braku
- Mówienie wszem i wobec, jakie to życie jest do bani bez jakiejkolwiek, nawet najmniejszej próby zmiany tej sytuacji.
- Robienie ciągle tego samego w oczekiwaniu osiągnięcia innego efektu.
- Pójście w zaparte i dalsza kłótnia/dyskusja nawet po zorientowaniu się, że jest się w błędzie.
- Nieumiejętność dawania czegoś również od siebie
- Brak zaangażowania w relacje, albo raczej zaangażowanie interesowne (po części wiąże się z pkt poprzednim)
- Gadanie na zasadzie "Ty to masz szczęście" albo "Tobie to się udało" będące totalnym deprecjonowaniem czyjejś ciężkiej, często wieloletniej pracy.
- Ekshibicjonizm społecznościowy w internecie

-długie kolejki
-wyrzucanie papierków na ziemię
-kiedy trzeba się spieszyć a ktoś się nie spieszy
-olewanie drugiej strony za pomocą wymyślania niedorzecznych żartobliwych argumentów nijak mających się do dyskusji
-nadmierne narzucanie się
-nadgorliwość
-niesprawiedliwa nieuzasadniona ocena
-obgadulstwo
-brak organizacji, nieodpowiedzialność za podjędte funkcje
-lenistwo kiedy jest konieczność działania teraz

- korki w Warszawie
- ludzie przychodzący do lekarza godzinę przed czasem
- ludzie chodzący wolno
- dzieci do 5-6 r.ż.
- stosowanie szantażu emocjonalnego

W sumie to dużo rzeczy mnie denerwuje, ale takie pierwsze mi przyszły na myśl dziś akurat

Jeśli chodzi o "co Was denerwuje (w byciu intro)" to jeszcze:

okazanie normalnego zainteresowania/zaangażowania, a uzyskanie reakcji otoczenia w stylu "Co się tak przejmujesz/denerwujesz? Co się stało?" - to prawdopodobnie jest spowodowane tym, że zazwyczaj jestem stonowana w pokazywaniu emocji (pewnie jak wielu intro) w towarzystwie. Tak samo z trochę bardziej dobitnym przedstawianiem swojego zdania, co mylnie brane jest za kłócenie się czy wręcz krzyczenie (co już w ogóle jest śmieszne, skoro mówię wtedy tylko trochę głośniej i wolniej i zdecydowanie nie jest to krzyk ). Czyli ogólnie - błędne interpretowanie moich stanów emocjonalnych i uparcie obstawanie przy nich, no bo przecież inni wiedzą lepiej

-Ranienie innych ludzi (w każdej postaci)
-Wymuszanie czegoś wbrew kogoś woli(chyba że w naprawdę dobrej wierze)
-Krzywdzenie zwierząt
-Narzucenie komuś jakiejś formy
-Konflikty
-Bezsensowne sytuacje wynikające z nieporozumień
-Niechęć zrozumienia drugiej strony
-Nieumiejetność zaakceptowania swoich podjętych działań i wiążących się z tym konsekwencji
A z takich codziennych
-Parking
-Parkowanie
-Poprawianie się x razy na parkingu bo stanęłam zbyt niefortunnie(ta radość z ustawienia się pomiędzy liniami )
-Kiedy sobie idę idę idę i ktoś obleje mnie kalużą(smutne, zdażało się)
-Kiedy ktoś 'na siłę' karze mi coś mówić w stylu "no to co tam powiesz" a mi się włącza tryb zonk i tym samym jestem zakłopotana z czym wiąże się poczucie winy że ktoś chce ze mną pogadać ale nie nie bo tryb zonk
-Często moje niezdecydowanie, po wielu myślowych bojach zdaża mi się że stwierdzam a co tam i w końcu wybieram jakąś pierwszą lepszą opcje a głównie robię to żeby mieć już spokój a i tak dupa, bo to jednak pierwsza lepsza opcja czyli niekoniecznie to co powinno i taka tylko strata enegrii i czasu

To mnie denerwuje.

Denerwuje mnie gdy tracę energię na niepotrzebne czynności, a potem mi jej brakuje

Głupota, zakłamanie, reklamy w internecie, piasek w łańcuchu.

Dawanie rad przez osoby, które nic nie wiedzą w danym temacie, a ja sama o tą radę nie proszę.

Ludzie, którzy nie potrafią korzystać z chodników i ogólnie z przestrzeni publicznej w jakiś harmonijny sposób. Strasznie denerwujące jest omijanie co chwila ludzi, którzy albo idą za wolno, albo co chwila przechodzą od jednej krawędzi do drugiej, albo zajmują cały chodnik bo mają w dupie całą resztę. Coś strasznego.

Sklepikarze, którzy wychodzą z siebie, żeby mi podpowiadać bez wyraźnej prośby o tę pomoc z mojej strony. Dziękuję, jak będę potrzebował rady to się zapytam. Chociaż akurat w tej kwestii słuchawki są zbawienne. Brak reakcji i słuchawki są wystarczająco jasnym przekazem na szczęście.