strasznie mnie to irytuje i, gdy sobie zdam z tego sprawę to strasznie mnie to dołuje, w głowie pojawiają się myśli w stylu: nie powinienem taki być. Nawet podczas rozmowy, jestem w stanie się zastanawiać nad swoją odpowiedzią.Odkryłem, że związku z tym się stresuje i pogłębiam swój nawyk izolowania się od otoczenia. Można temu w jakiś naturalny sposób zaradzić ? Wiem, że kontrola dialogu wewnętrznego jest ważna, ale potrafię, często o tym zapominać i zamiast się skupić na sobie to myślę o tym by się nie wygłupić.
wg mnie za dużo kombinujesz. jeśli chodzi o zdecydowanie, to ja tam nigdy nie byłem 100% zdecydowany wszystkich decyzji które podejmowalem, zazwyczaj leciałem na żywioł (później się żałowało). a jak się nad czymś za długo zastanawiałem to sobie wyobrazałem jak ta decyzja włynie na reszte mojego zycia albo wydarzeń i jak nie miała wielkiego znaczenia (np ucieczka z wfu) to ją podejmowałem i jakoś żyję:P
