Polski Portal Introwertyków

Istnieje tylko jedna osoba, z którą śpi mi się w miarę dobrze. Jest nią moja siostra, która ma osiem lat i jakieś dziwne lęki w nocy (chyba dziedziczne, bo i ja miałam i nasza rodzicielka też), w związku z czym lubi od czasu do czasu, żeby ktoś przy niej spał, a najlepiej to w jednym łóżku, a ja ją rozumiem i widzę, że rzeczywiście wtedy spokojniej śpi. Spanie z nią mi jak na razie absolutnie nie przeszkadza, może dlatego, że jest mała, szybko zasypia (w przeciwieństwie do mnie), więc mnie po nocach nie inwigiluje, no i nie chrapie, a jeśli nawet to bardziej śmisznie niż irytująco.
Z innymi ludźmi zawsze ciężko mi się śpi, mimo ponad dziesięciu lat spędzonych w internacie, w pokojach minimalnie trzyosobowych, a już jak ktoś chrapie lub też nawija przez sen, to mnie doprowadza niemalże do białej gorączki. A już "najpiękniejsze" jest, jak wstajesz sobie w nocy, specjalnie jak najciszej, najczęściej z powodu bezsenności, a gdzieś spod czyichś pieleszy rozlega się wścibskie pytanie: "Co robiisz?". I weź się, człowieku, tłumacz, czasami dwa razy w tygodniu, a czasem nawet częściej, że nie możesz spać!
Na szczęście to już za mną.
Ale się rozpisałam! Jak zwykle zresztą.

Nie przepadam. Zamiast odpoczywać włącza mi się stan czuwania. Dodatkowo często dochodzi konflikt przyzwyczajeń. Lubię zasypiać w ciemności i w ciszy, jeśli ktoś lubi zasypiać przy filmie to wytrąca mnie z równowagi.

Generalnie mam problem z zasypianiem. Jestem raczej mocnym markiem. Lubię późno kłaść się spać i wstawać koło 8-9, bo później to mam kaca normalnego . W łóżku generalnie sam ale po paru nocach człowiek się przyzwyczaja, choć duże łóżko ma swoje zalety. Obecni w pokoju raczej nie przeszkadza, hałas tak.

Zwykle nie miałam problemu żeby spać z kimś w jednym pokoju, głównie dotyczyło to wyjazdów czy jakiś zjazdów rodziny i znajomych. Ale najlepiej jak znam dosyć dobrze daną osobę, bo wtedy czuję się swobodnie.
Ale mam straszny problem żeby spać z kimś w jednym łóżku. Nawet z bratem czy mamą. Strasznie wtedy jestem spięta i generalnie się nie wysypiam :/ Pamiętam jak kiedyś byłam zmuszona na jednym wyjeździe spać na dwuosobowej kanapie z dziewczyną, którą dopiero poznałam. Pół nocy nie spałam, zwłaszcza że zabrała całą kołdrę i rozwaliła się prawie na całą kanapę, a ja nie wiedziałam co zrobić :/

Ja nigdy nie miałam jakiegoś większego problemu ze spaniem z kimś w jednym pokoju albo łóżku. Może to też dlatego że miałam starszą siostrę, z którą dzieliłam pokój przez pierwsze 13 lat mojego życia. Z pewnością nie mam problemu ze spaniem w jednym pomieszczeniu z osobami, które znam. Tak typowo kogoś obcego w pokoju miałam chyba tylko podczas pobytów w Holandii. Nie pamiętam jakie emocje z tym wiązałam, ale przez ten pierwszy tydzień czułam skrępowanie. A jeśli chodzi o spanie u jakichś znajomych czy chłopaka, to zawsze bardziej komfortowo się czuję, kiedy ogólnie na terenie mieszkania/domu są tylko oni, tj. bez pozostałych członków ich rodziny, bądź innych mało znanych mi współlokatorów. Co do spania samego w sobie to zależy od dnia. Kiedyś miałam tak, że w obcym miejscu w ogóle nie mogłam zasnąć, a jak już, to był to raczej płytki sen. Z czasem takich nocek w moim życiu zaczęło być więcej, więc może się przyzwyczaiłam. Podsumowując, nigdy raczej nie miałam z tym większego problemu, ale jednak najlepiej śpi mi się we własnym łóżku

Lubię spać z kimś. Od dziecka nie cierpiałam spać sama i tak mi zostało, czuje się spokojniej i bezpieczniej jak ktoś ze mną śpi.

Ale mialam w swoim życiu taki epizod gdzie musiałam spać w hostelu z minimum 20 facetami w pokoju, często podejżanymi typami, dealerami czy narkomanami i innymi dziwakami. Oczywiście nie w jednym łóżku Ale też żaden luskus bo te dosłownie prycze były 3 piętrowe... Miód!

Ja nie przepadam spać z kimś w pokoju. Teraz mieszkam z obcą osobom w pokoju i mam wrażenie, że ciągle się na mnie patrzy (ja ciągle siedzę przy biuru, a on na łóżku i przez to jest skierowany w moją stronę). Najgorzej jest z tym, że mamy różne godziny zasypiania, on lubi sobie pohałasować, a mi trudno jest zasnąć, więc używam słuchawek jako zatyczek do uszu

Zależy. Jeśli chrapie, niech umrze, bo nie zasługuje na życie. No dobra, niech żyje. Ale niech nie zasypia w tym samym pomieszczeniu w którym moszczę się i ja. A nawet i niech nie zajmuje sąsiedniego, tak na wszelki wypadek. Jeśli nie chrapie i jest nieznajomy/słabo znajomy - eeee, wyjdź z mojego pokoju, nara. Jeśli jest dobrym znajomym, ale nie jesteśmy w związku partnerskim - spoko, śpij u mnie w pokoju ale załatw sobie materac, ewentualnie, jeśli mam dobry humor - wskakuj na wyrko, ja się walnę na podłogę. Jeśli zaś to moja kobieta - chodź, nawet pozwolę ci ogrzać na sobie twoje zmarznięte stópki. Budzę się rano z brakiem czucia w ręce, bo użyłaś jej jako poduszki, a plecy nakurwiają mnie z bólu bo spałem w jakiejś wygiętej pozycji żeby było ci wygodnie? No problemo. Co? Śniadanie do łóżka? Już niosę.

Nie miałabym problemu dzielić z kimś łóżka, czy byłaby to bardziej lub mniej znana mi osoba. Długo byłam przyzwyczajona do spania z kimś. Natomiast jeśli chodzi o spanie pod jedną kołdrą to inna sprawa. Nie ma aktualnie takiej osoby, z którą chciałabym dzielić jeden skrawek materiału. Już wolę spać pod czymkolwiek lub bez, niż dzielić z kimś kołdrę.

Nie lubię spać z kimkolwiek w jednym pokoju. Potrzebuję swojego pokoju i łóżka.

Spanie z kilkoma osobami w jednym pokoju - żaden problem.
Spanie choćby z jedną osobą w jednym łóżku - wielki problem.

Mam tak mocny sen, że gdyby ktoś mi się włamał w nocy do domu i położył się obok mnie w łóżku, to nawet bym się nie zorientowała, wychodzi więc na to, że spanie z innymi ludźmi nie stanowi dla mnie problemu Spanie ze mną może być jednak uciążliwe - zdarza mi się gadać przez sen i z niewiadomych przyczyn zapalać światło, aby po chwili je zgasić.

Ja uwielbiam spać z kimś i nie lubię spać samemu! W nocy nachodzą mnie dziwne złe myśli, a kiedy śpię z kimś, ich intensywność spada do akceptowalnego poziomu . Anyone?

Ja nie mam problemu ze spaniem z innymi. Spałem już w tylu dziwnych miejscach, że już mi nic nie przeszkadza. No, chyba że miałbym spać z kimś obcym nago, to wtedy bym odmówił... Do tego mam jeszcze strasznie silny sen i nawet wybuch bomby by mnie nie obudził .

Nie mam problemu. Na zlotach retro to w zasadzie konieczność. Gorzej, gdy ja chcę spać, a reszta grupy urządza sobie alkohol-party. :/