Polski Portal Introwertyków

Sama spać nie lubię, ale mam kota:D

Nie lubie spać z osobami ktorych nie znam lub znam slabo . Jak przystało na intro ciezko jest mi nawiazac kontakt , a niezręczna cisza która zapada w takiej sytuacji nie pozwala mi zasnac :O Zazwyczaj staram sie unikac takich sytuacji i znaleźć jakiś skrawek tylko dla siebie.

Dwa razy w życiu musiałem spać z 3-4 osobami w jednym pokoju. Czułem się dziwnie, nieswojo. Takie przebywanie razem daje możliwość podpatrzenia współlokatora jeśli chodzi o różna zachowania itp. Brakowało mi wtedy prywatności. W dodatku były to osoby z którymi nie przyjaźniłem się ani nic. Nie ma to jak swój własny pokój bez nieproszonych gości.Spanie z kimś w jednym pokoju nie robi mi problemu z zasypianiem tak samo jak spanie z kimś rodziny w jednym łóźku.

tian_shan pisze: ↑26 paź 2013, 9:51Czy czujecie się komfortowo jeśli macie spać z obcymi ludźmi w jednym pokoju? Chodzi mi o sytuację, kiedy np:
- śpicie w hostelu w sali kilku lub wieloosobowej. Osoby, które się nie znają i ewentualnie zamieni się kilka słów z osobą z łóżka obok.
- podczas wyjazdów grupowych ze znajomymi
- na różnych wyjazdowych uroczystościach typu ślub - "No jakoś trzeba się upchnąć, więc ty z Y (którego widzisz drugi raz w zyciu) tutaj razem" itp.

Nienawidzę tego. Podobnie jak kot potrzebuję mieć swój azyl, gdzie obcy nie mają wstępu. Spać w jednym pokoju mogę tylko z najbliższą rodziną, ewentualnie z przyjaciółką (gdybym takową miała). Nie ma zaufania = nie ma 'spania razem'.

Mi spanie z inną osobą w pokoju nawet nie przeszkadza, ale przeszkadzało bardzo kiedyś. Ale potem studia i konieczność dzielenia z inną osobą pokoju, z powodów ekonomicznych, sprawiły, ze musiałem się na siłę do tego przyzwyczaić. Aczkolwiek zawsze jakiś lęk jest gdy śpię z kimś nowo poznanym w jednym pokoju.

Nie mam raczej problemu z tym, chociaż jakbym miał wybrać to wolałbym spać sam albo właściwie w osobnym łóżku :p (po prostu nie mam takiej drugiej osoby z którymi mógłbym być tak blisko).

Nie miałbym problemu jeśli każdy spałby w osobnym łóżku i przebywał w tym samym pokoju. Zdarzały mi się zresztą takie sytuacje na różnych wyjazdach, czy to ze znajomymi, czy wyjazdach integracyjnych lub służbowych z ludźmi, których znałem słabo albo wcale. Inaczej byłoby w przypadku spania z kimś w tym samym łóżku. Nie byłoby to dla mnie komfortowe.

Nienawidzę dzielić z kims spoza pokoju. Jestem bardzo przywiazana do swojego lozka i nie mogłabym też iść nocować np do koleżanki. To dla mnie za dużo. Nie podoba mi sie też dzielenie pokoju w akademiku, ale muszę więc jakoś przywykłam.
Brata obecność w pokoju swoim (dzielimy) mi nie przeszkadza.

Mogę spać z kimś w jednym pokoju, ale nie w jednym łóżku. Lubię mieć swoją przestrzeń, bo często się wiercę i myśl, że mogę tym kogoś obudzić nie pozwala mi poczuć się swobodnie. Są jednak od tego wyjątki, np. rodzeństwo czy bliska koleżanka. Wtedy aż tak się nie przejmuję Ale ogólnie takie dzielenie z kimś pokoju na dłuższą metę byłoby męczące z powodu braku prywatności.

Co do mnie, to raczej wolę spać sam; obecność innych osób potrafiła mnie rozpraszać, ale może to po prostu kwestia przyzwyczajenia.

Za czasów studenckich miałam wiele współlokatorem i nauczyło mnie to elastyczności.obecnie poza nocowania z kumpelami z pracy na wyjazdach firmowych nie mam okazji spać z kimś innym niż mąż.nie czuje jednak dyskomfortu nawet jak nocuje u znajomych czy tesciow. Lata doświadczenia zrobiły swoje.