Polski Portal Introwertyków

musimy poprostu WALCZYC o to zeby swiat byl lepszy

by za kilkadziesiat lat powiedziec: "zrobilem wszystko co moglem, pomoglem swiatu", a pomoc swiatu rozumiem przez kazde, nawet najmniejsze "czynione dobro",

Ausencia pisze:Wracając do tematu, natknęłam się na kolejny ciekawy artykuł:

http://www.przekroj.pl/cywilizacja_spol ... 239,0.html

iksigrekzet pisze:Heh, mnie trochę zirytowało, że pani profesor ciągle coś pierdzieli o "badaniach empirycznych". Fajnie, tylko że kurka wodna te jej badania nie mówią nic, czego nie napisał Arystoteles o szczęściu w swoich Etykach.

artykuł pisze:- Na przykład okazuje się, że poczucie szczęścia zależy nie od sumy przyjemności, ale od celu, który chcemy w życiu osiągnąć. Od dwóch dekad staje się coraz bardziej jasne, że ludzie wybierający jako cele dobrobyt materialny, pieniądze, władzę czy atrakcyjny wygląd są mniej szczęśliwi i bardziej neurotyczni od tych, którzy wyznają wartości związane z sensem życia – bliskość, rozwijanie talentów, niezależność czy pomaganie innym. I to nawet wtedy, gdy żyją w środowisku, gdzie cele hedonistyczne i materializm są powszechnie akceptowane.

- Przyzna pani, że to brzmi bardzo „babciowo” i nieatrakcyjnie...

artykuł pisze:- Może nie potrzeba być spełnionym we wszystkim?
– Z pewnością w jednym trzeba – w kontaktach z innymi ludźmi. Bez powodzenia w nich nie ma dobrego życia i stabilnego poczucia szczęścia.

Anthony Storr pisze:We wcześniejszej części tego rozdziału zauważyłem, że istnieją pewne jednostki szczególnie zaabsorbowane potrzebą odkrycia znaczenia i ładu w życiu, co nie musi być w żaden sposób związane ze sferą stosunków międzyludzkich. Jeśli wnioski sformułowane dotąd przeze mnie są słuszne, to możemy przypuszczać, że znajdziemy przykłady ludzi, u których po pierwsze dominują cechy introwertyczne, a po drugie unikają oni bliskich stosunków z innymi albo mają problemy z ta sferą. Można zakładać, że takie osoby są szczególnie zaabsorbowane rozwojem własnego światopoglądu, skłonne do ochrony swego świata wewnętrznego przed zbędną dociekliwością i krytycyzmem otoczenia, a także, zapewne, bardziej zamknięte na argumenty innych. Możemy się spodziewać, iż jednostki takie za główne źródło poczucia własnej wartości i spełnienia będą uważały swoje dzieło, a nie sferę relacji interpersonalnych.

Anthony Storr pisze:We wcześniejszej części tego rozdziału zauważyłem, że istnieją pewne jednostki szczególnie zaabsorbowane potrzebą odkrycia znaczenia i ładu w życiu, co nie musi być w żaden sposób związane ze sferą stosunków międzyludzkich. Jeśli wnioski sformułowane dotąd przeze mnie są słuszne, to możemy przypuszczać, że znajdziemy przykłady ludzi, u których po pierwsze dominują cechy introwertyczne, a po drugie unikają oni bliskich stosunków z innymi albo mają problemy z ta sferą. Można zakładać, że takie osoby są szczególnie zaabsorbowane rozwojem własnego światopoglądu, skłonne do ochrony swego świata wewnętrznego przed zbędną dociekliwością i krytycyzmem otoczenia, a także, zapewne, bardziej zamknięte na argumenty innych. Możemy się spodziewać, iż jednostki takie za główne źródło poczucia własnej wartości i spełnienia będą uważały swoje dzieło, a nie sferę relacji interpersonalnych.

Inno pisze:

artykuł pisze:- Może nie potrzeba być spełnionym we wszystkim?
– Z pewnością w jednym trzeba – w kontaktach z innymi ludźmi. Bez powodzenia w nich nie ma dobrego życia i stabilnego poczucia szczęścia.

Czytam właśnie książkę, w której autor polemizuje z takim punktem widzenia - "Samotność. Powrót do jaźni" Anthony Storr.

Inno pisze: Pisze:

Anthony Storr pisze:(...) Jeśli wnioski sformułowane dotąd przeze mnie są słuszne, to możemy przypuszczać, że znajdziemy przykłady ludzi, u których po pierwsze dominują cechy introwertyczne, a po drugie unikają oni bliskich stosunków z innymi albo mają problemy z ta sferą. (...)

Ausencia pisze:I jeszcze jeden i jeszcze raz...

http://www.dwutygodnik.com/artykul/3213 ... iczne.html