Polski Portal Introwertyków

Smutno mi
prawie
ukłułam się w palec
koniuszkiem księżyca
brak pełni
funkcję poety
częściowo
w moim sercu szkiełku
przejmuję
ogromne ciała
niebieskie czerwienią się
przyciągają
aż dech zapiera
w piersi
obserwator nie bije się już
zmyślam i
czekam na koniec świata

Jestem ogólnie zachwycona formą i treścią która jest bogata mimo że wiersz krótki. Nie podoba mi się początek, ale to takie osobiste skojarzenie z innym wierszem bądź co bądź znanym ("Smutno mi Boże... blablah").

ukłułam się w palec
koniuszkiem księżyca

Cudowne.
Końcówka znów mi się mniej podoba, środek jest jakby na innym poziomie niż początek i zakończenie, mam wrażenie że nie wiedziałaś jak zacząć i skończyć.
Ogólnie, dla mnie super.