Polski Portal Introwertyków

Ponieważ forum jakoś ucichło ostatnimi czasy, chciałam dodać temat, na który każdy mógłby się wypowiedzieć. Jestem w optymistycznym nastroju ostatnio, więc topic jest pozytywny i brzmi: co uważam za mój największy sukces? Pochwalcie się drodzy introwertycy tym, co Wam wyszło, z czego jesteście dumni, co osiągnęliście najwspanialszego dotychczas? To nie muszą być wielkie rzeczy - chodzi przecież o subiektywne odczucia.

To ja zacznę - za mój największy sukces do tej pory uważam to, że udało mi się skończyć doktorat - mimo milionów chwil zwątpień, szalonej promotorki, problemów zdrowotnych, wrodzonej i pielęgnowanej przez lata niechęci do wystąpień publicznych i egzaminów - udało się i jestem z tego niezmiernie dumna

Teraz Wasza kolej...

A co jak ktoś nie dokonał niczego z czego byłby dumny? ; )

Nie bardzo wiem które wydarzenie z mojego życia można traktować jako osiągnięcie czegoś... wielkiego.

Tak w sumie, pesymista nie powinien się wypowiadać w tego typu wątkach

Generalnie cieszy mnie to kim jestem i nie zamieniłbym się z nikim innym miejscem ale nie potrafię wskazać ani jednej rzeczy którą mogę się pochwalić. Nie traktuje swego życia jako zbioru osiągnięć, patrze na całokształt i efekt w mojej głowie jest taki że jestem zadowolony, poprawiam drobnostki ale w gruncie rzeczy, jest git.

No bo co ? Jestem dumny ze swojego zmysłu estetycznego i zdolności manualnych ? Sucho to brzmi.


Dobra, żebyście nie byli tacy uśmiechnięci i kontent.
Próbuje ostatnio wyłudzić MdM na 30 m2.

Hm... to może podam z ostatniego czasu coś.
Próbowałem latami się przekonać, nie udawało się... a od września ćwiczę i jak w lipcu byłem miśkiem (97 kg) tak teraz jak widzę siebie w lustrze to autentycznie mam banana na twarzy (82 kg + nieco poszło w mięśnie). To jest sfera fizyczna. Znacznie większe zmiany zaszły po stronie psychiki: odkrycie siebie, znalezienie wad i walka z nimi. Ogólnie jak w przeciągu ostatniego roku zaliczyłem największego doła życiowego tak teraz można by powiedzieć, że jestem na drugim biegunie

Ja jestem dumny po prostu z siebie:) Z tego, że zacząłem prace nad sobą, rozwijam się. Postanowiłem nie bujać cały czas w obłokach(zawsze w głowie setki pomysłów, 0 zrealizowanych) tylko zacząc działać i tak w przeciągu ostatnich 12 miesięcy: ukończyłem kurs salsy kubańskiej(podstawowy + zaawansowany), zacząłem biegać( niestety z wielkim żalem mam chwilową przerwę), chodzić na siłownię, samemu uczyć się grać na gitarze klasycznej, na własną rękę uczyć się hiszpańskiego, w tej chwili szykuje się do wyprawy autostopem przez Niemcy, Francję do Hiszpanii(wyjazd w połowie sierpnia), zacząłem chodzić na zajęcia: przygotowywujące do matury z historii i szkolne zajęcia dodatkowe "Rozwoju umiejętnosci społecznych", więcej czytać(1-2 książki tygodniowo), dołączyłem do drużyny piłki nożnej założonej przez kolegów i gram w playarenie, w końcu nauczyłem się stawać o jednej stałej godzinie każdego dnia( o 6:30 - tak więc chyba już powinienem iść do łóżka ) I jeszcze dodam, że zwiększyłem swoją samoocenę, w znacznym stopniu dzięki tym wszystkim działaniom, które tu opisałem aczkolwiek kilka innych czynników też miało w tym swoją zasługę.
Trochę tego było ostatnio u mnie ale jeszcze więcej przede mną

że nie zabiłem do tej pory paru osób? :wink:

Zrzuciłem 2 kilogramy w ciągu ostatnich 20 dni.

Zobaczyłem kierunek rozwoju dla siebie:
Cybercieć zajmujący się naprawą i budowaniem komputerów. Zacząłem szkołę policealną informatyczną i staram się o praktyki.

Mam swoje 3 wymarzone literki przed nazwiskiem

Ja jestem dumny ze swoich marzeń i celów jakie sobie wytyczam. Szkoda, że ich nie realizuję

U mnie jest jakoś tak przekornie, że to co z początku wydaje mi się sukcesem, po czasie okazuje się niekoniecznie nim być.

A ja jestem optymistą. Znam swoje możliwości i wiem, że, jak u każdego, nie kończą się. W 2014 zdałem maturę z dobrymi wynikami, nauczyłem się spędzać samemu czas na dworze niż oczekiwać na wiecznie zajętego kolegę. Gdybym wciąż miał takie myśli: "Nie chcę wyjść sam bo głupio tak." to do tej pory niczego nie osiągnąłbym. Nie siedzę już całymi dniami w domu, nawet w zimę. W lato jeździłem o 5 godzinie rowerem w nieznane wsie, lasy, miejsca na ponad 100 km i wracałem o takiej godzinie, o której dopiero bym się mył. Udało mi się spotkać z trzema osobami z internetu. Cóż, że już kontaktu nie ma, ale udało mi się spotkać :lol:. Na pewno zapomniałem jeszcze paru rzeczy. Trzeba umieć liczyć na siebie.

MatiZ pisze:W 2014 zdałem maturę z dobrymi wynikami, nauczyłem się spędzać

Lol, długo myślałam co miałabym napisać w tym temacie i nagle mnie oświeciłeś. Ja też zdałam nieprzeciętnie i dostałam się na studia. Tyle że to się stało w 2014 a już 2015. Na razie zero osiągnięć.

No to jeszcze caly rok przed nami by cos osiagnac ;D

Założenie są głupie, co ma wyjść to wyjdzie

Moim osiągnięciem póki co jest to, że rzuciłem studia(jedna z większych technicznych akademii w kraju) i za rok jeszcze raz podejdę do matury i pójdę na Informatykę na tej samej uczelni

No i zacząłem uczyć się jeszcze javy.