Polski Portal Introwertyków

higsa pisze: popatrzeć z bliska na fiordy planuję od 3 lat i jakoś nigdy się zebrać nie mogę. To kiedy? :wink:

Kiedy nie będzie lało :-P Nie zapomnij zabrać wodoodpornego garniaczka

Kocham Polskę ale jako krainę a nie jako instytucję państwową, która wysysa z nas resztki optymizmu. Nie ma dla mnie ziemii obiecanej, wszędzie są ludzie i dziwne prawa i dziwne sytuacje. Wolę swoje niż obce i nieznane.

Dokładnie tak samo. Polska jako kraj (kraina, ziemia, zabytki, historia, kultura, ludzie) - super, jako państwo - ratunku!

apohawk pisze:Dokładnie tak samo. Polska jako kraj (kraina, ziemia, zabytki, historia, kultura, ludzie) - super, jako państwo - ratunku!

Chyba też,ale coś ciągnie mnie na północ,ja bym wyjechał na Mazury,względnie blisko,nie za ciepło no i przede wszystkim odludzie(tak mi się wydaje,rodzice zawsze wyjeżdżają tam,gdzie prawie nie ma ludzi)

cityCAT pisze:Dolina Muminków. Mam nadzieję, że się liczy

Piękna myśl. Nawet dom takich Muminków chciałam dzieckiem będąc. A może nadal chce?

Moją ziemią obiecaną jest Finlandia. Uważam, że to wspaniały kraj, przede wszystkim dlatego, że ok 70% powierzchni kraju zajmują lasy. Poza tym kocham brzmienie fińskiego języka, fińską muzykę, Kalevalę i zimę.

mesmerism pisze:Moją ziemią obiecaną jest Finlandia. Uważam, że to wspaniały kraj, przede wszystkim dlatego, że ok 70% powierzchni kraju zajmują lasy. Poza tym kocham brzmienie fińskiego języka, fińską muzykę, Kalevalę i zimę.

Mogłabym napisać dokładnie to samo.

Ja zbyt kocham Polskę, bym mogła ją kiedykolwiek opuścić.

Porii pisze:Ja zbyt kocham Polskę, bym mogła ją kiedykolwiek opuścić.

Też tak kiedyś myślałem Dalej jestem w kraju, ale gdybym miał szansę wyjechania z perspektywą ciekawej pracy to nie zastanawiałbym się.

qb pisze:

Porii pisze:Ja zbyt kocham Polskę, bym mogła ją kiedykolwiek opuścić.

Też tak kiedyś myślałem Dalej jestem w kraju, ale gdybym miał szansę wyjechania z perspektywą ciekawej pracy to nie zastanawiałbym się.

No ja myślałam, żeby pojechać sobie na kilka lat do USA, postudiować i popracować. Ale boję się, że podzielę los wielu i pozostanę tam na zawsze. A niż demograficzny w Polsce rośnie

Niestety, żeby w Polsce żyć w miarę na dobrym poziomie z dwójką dzieci (lub większą liczbą) trzeba trochę więcej zarabiać niż średnie PKB zarabiać. Nawet sporo więcej.

Rozumiem, ale i tak dla mnie to nie jest wystarczający argument. Nie ma wojny, żebym musiała wyjeżdżać z kraju. Zawsze sie cieszyłam, że urodziłam się w Polsce, wolę tu mieszkać niż w USA które prowadzi wojny i ogólnie nie podoba mi sie ich polityka. Wiadomo że w Polsce też w miare czasu wychodzą różne kwiatki, każdy rząd coś ukrywa przed obywatelami, ale poprostu uważam że nie po to nasi krewni walczyli w Powstaniu, działali w "Solidarności" żebym teraz miała opuszczać kraj. Chociaż jak wiadomo, życie nie raz zaskakuje .

trzeba trochę więcej zarabiać niż średnie PKB

Da rade, w 2011 PKB dla PL to 439... miliardów dolarów. :wink:

Średnie zarobki. ;P

Pierwsze o czym pomyślałem, Islandia Z dala od przeludnionej Europy i polskiego malkontenctwa. Z pewnością łatwiej tam odciąć się od smutnej rzeczywistości. Mają też wspaniały język.

Często też wyobrażałem sobie życie w drewnianym domku gdzieś w norweskich górach lub nad morzem w zielonej Irlandii