Polski Portal Introwertyków

Widzę, że takiego tematu tu nie ma. No to piszecie pamiętnik? A może jednak nie ciągnie Was do tego?

Pisałam dawno temu, wylewałam tam najgorsze żale i najtrudniejsze emocje jakie przyszło mi przeżyć. Oczywiście radości też. Całkiem dobra autoterapia.

Nie miałem żadnego konkretnego pamiętnika. Zresztą chyba chłopacy nie piszą . Miałem taki wakacyjny, opisujący ciekawe momenty, które się przydarzały na wsi w okresie podstawówki i gimnazjum. O rety, co to się działo. Potem już przestałem tam jeździć z wielu powodów. Miło do tych średnio sklejonych zdań wracam i kiedy pamięć mi szwankuje, mogę sobie przypomnieć w którym roku to się działo. Moja kuzynka też chciała pisać, więc zakładała swój, wypełniała dwie kartki i odpuszczała sobie i tak w kółko co rok nowy zeszyt . Poza wycieczkami rowerowymi, które mam opisane na blogu (dzięki relacji mogę sobie przypomnieć pewne szczegóły, o których już mogę nie pamiętać) nie dzieje się u mnie nic szczególnego. Zresztą obawiam się, że ktoś by znalazł mój pamiętnik i przeczytał. Dobrym rozwiązaniem mogłoby być pisanie na komputerze. Archiwum rozmów na GG też nie jest złe.

Zdarza mi się pisać notatki o sobie w Wordzie

Jak byłam młodsza, to pisałam masę pamiętników. W sensie, lubiłam kupować sobie takie różne, kolorowe notatniki i z każdego robiłam pamiętnik, tym sposobem prowadziłam kilka pamiętników na raz ale zapisywałam tam raczej takie sytuacje z życia codziennego. Chyba nie byłam jeszcze wystarczająco dojrzała, aby opisywać swoje przemyślenia. Z czasem z pamiętnika przerzuciłam się na bloga, w liceum założyłam takiego co to miał mi służyć jako miejsce do spisywanie takich przemyśleń właśnie i tak do dziś raz na jakiś czas coś tam naskrobię, ale to baaardzo rzadko. Generalnie dobry patent, żeby poskładać myśli albo wyrzucić te dręczące nas. Zawsze trochę na sercu lżej.

Pamiętnik zaczęłam pisać od podstawówce i tak zostało do tej pory.Tyle, że kiedyś były to bardziej zapiski w kalendarzu, potem wypełniałam pamiętniki zamykane na kłódeczkę, jeszcze później były zeszyty formatu A5 z fajnymi okładkami, teraz są to już zeszyty formatu A4. Pomijając to, iż lubię przelewać myśli i uczucia na papier to lubię też czynność pisania samą w sobie. Zwłaszcza od kiedy wróciłam do pisania piórem.

Nie miałem nigdy potrzeby zapisywania swoich myśli, przeżyć itp zdarzeń. Nie ciągnęło mnie do tego, a jeśli nawet by tak było to znając siebie zaraz bym się tym znudził i porzucił, jak wieloma rzeczami w przeszłości . Może przez to bazgrolę jak kura pazurem?

Dobrze jest kontynuować to, co się zaczęło(; A jak bazgrolisz to spróbuj piórem pisać

Może powinienem. Pamiętam, że w podstawówce pani wychowawczyni pokazywała do góra mój zeszyt jako wzór do naśladowania. Ładnie nawet pisałem, ślaczki były i jakie tam bajery. Teraz jak biorę swoje notatki sprzed roku to się czasem muszę zastanowić co tam pisze .

Bo wtedy pewnie piórem pisałeś Pióro się nie ślizga po papierze tak jak długopis, więc ładniej się nim pisze, ale na początku trzeba w to włożyć trochę wysiłku, bo nie przyzwyczajona ręka szybciej się męczy pisaniem.

Zakwasy od pisania piórem? Nikt by mi nie uwierzył .

Nie aż zakwasy, ale jak wróciłam do pióra to po pół godziny pisania zaczynała mnie boleć ręka na początku i musiałam robić przerwy.

Piszmy listy do siebie to się ręka wyrobi .

Zatwierdzam propozycję

U mnie sporo było zeszytów z rysunkami, potem blogów, joggerów, dedykowane fora, strony, deviantarty, oekaki itd. Wszystkie pełniły rolę pamiętników i wszystkie z czasem szły w odstawkę. Forum publiczne bywa lepszym rozwiązaniem. Nie dusi się tak wszystkiego w sobie.