Polski Portal Introwertyków

Uzależnienie od pomocy bliźnim wydaje się dość nieszkodliwym nałogiem, ale przecież zawsze można komuś pomóc w ucieczce z więzienia czy pobiciu rudego

Szczerze mówiąc kiedyś wszystko co robiłem miało na celu podwyższenie poczucia własnej wartości, na szczęście zrozumiałem pewne rzeczy i dziś nie mam z tym najmniejszego problemu. Co więcej kiedyś pomagałem raczej na siłę, nie z własnej inicjatywy (niestety jako jedynak i nadworny pupilek wyrosłem na kompletnego egoistę) - obecnie sam się do pomocy garnę. Nie dlatego, że tak wypada, ale dlatego, że chcę

Ja staram się zmieniać na lepsze swoje najbliższe otoczenie (najbliższe w sensie emocjonalnym, nie geograficznym).

Co prawda zgadzam się, że pomaganie może sprawiać pomagającemu radość, ale ja bym jednak altruizmu i bliskoznacznych mu słów ze słownika nie kasował. Z resztą, słownikowa definicja altruizmu: "kierowanie się w swym postępowaniu dobrem innych, gotowość do poświęceń" nic nie mówi o tym, by pomagający nie czerpał z tego satysfakcji.
Ja obecnie przy pomaganiu bardzo rzadko posługuję się rozumem (typu: wypada abym zrobił to i to), a częściej odruchem - czy dla tej wybranej osoby/grupy coś chcę zrobić, czy nie.

I ja czynię podobnie, tzn. staram się zostawić to, co drewniane trochę bardziej murowane. Z lekka udzielam się społecznie, obecnie na poziomie organizacji studenckiej i czerpię z tego ogrom satysfakcji. Ale nie jest to mym źródłem dowartościowania i chyba o to chodzi. Cieszę się, że mogę pomóc w miarę swoich możliwości. Także super, że w Waszym przypadku to jest odruchowe, tak myślę.

Nie robię może wiele, ale jestem weganinem i niedawno zacząłem nagrywać swoje amatorskie monologi: https://soundcloud.com/racjonalny Zamierzam się rozwijać w kierunku psychoterapeutyki, więc niejako "oddaje" życie dla innych. Oczywiście bynajmniej chęć niesienia pomocy nie jest tu centralna, raczej fascynacja umysłem, schematami & błędami poznawczymi.

Zmieniać świat, gdzie człowiek człowiekowi wilkiem. Nie wiedziałem, że w dzisiejszych czasach AŻ tak to wygląda.

A tak konkretniej... Owszem staram się zmieniać świat, swój wewnętrzny, bo tak naprawdę tylko to ma sens (głębszy jeżeli chwilkę się nad tym zastanowić).

Zawsze pomagam jak mnie o coś proszą ludzie, rodzina i przyjaciele, pomagam zwierzętom, to pewnie wynika z mojej wrażliwości na krzywdę innych.

Raczej staram się zmieniać najbliższy świat wokół siebie, będąc miłym dla ludzi chociażby. Jakkolwiek trywialne i naiwne, wydaje mi się, że może trochę za mało w dzisiejszym świecie zwraca się na takie proste rzeczy uwagi: wszyscy od razu chcą osiągać rzeczy wielkie i na niewiadomo na jaką skalę; nic dziwnego że potem te wszystkie depresje. Nie każdy jest Elonem Muskiem, i nie każdy powinien być.

na mysl przyszla mi tylko jedna rzecz
,Jeśli chcesz zmienić świat, zacznij od siebie." Gandhi

eddard pisze:Raczej staram się zmieniać najbliższy świat wokół siebie, będąc miłym dla ludzi chociażby.

Zgadzam się.

Papaja pisze:na mysl przyszla mi tylko jedna rzecz
,Jeśli chcesz zmienić świat, zacznij od siebie." Gandhi

I z tym też.

Wprawiasz kogoś w dobry nastrój i jakoś się kręci, ta karuzela. Na większe zmiany brakuje mi ambicji

Nie czuje potrzeby zmieniania świat, może dlatego że nie wierze że da się go zmienić, wole zmieniać siebie i swoje otoczenie, można by powiedzieć że zmieniam ale swój taki mały prywatny świat. Może to mi wystarcza

Po co zmieniać świat skoro jest dobrze? W dzisiejszym świecie jest zachowana równowaga. Jak by świat byłby, nieskazitelnie dobry bez żadnej skazy to byłaby utopia.

Oczywiście i przynosi mi to wiele radości. Co prawda, mam na myśli zmienianie świata w swoim najbliższym otoczeniu, ale zdaje sobie sprawę, że wszystkiego nie zmienię. I to mimo, że wciąż spotykam się z ludzką nieżyczliwością.

Staram się zrobić coś dobrego wokół siebie, jeśli mogę, nie jest jednak to moim celem życiowym. Do wkładu w jakieś sprawy globalne nie czuję motywacji.Stawiam na spontaniczne i naturalne sytuacje.Jest ochota, jest sposobność, mogę spróbować.

Sam nie czuję takiej potrzeby, bo nie mam ku temu środków. Co najwyżej mogę zmieniać na lepsze siebie. Ale chętnie śledzę i dopinguję poczynania ludzi, co do których pokładam jakąś nadzieję, że mogą na ten padół wpłynąć pozytywnie.

Fajnie by było zmienić coś na lepsze, niestety, ale jednostka, jeśli nie urodziła się jako członek elity nie jest w stanie zmienić świata czy to na lepsze czy na gorsze i jeszcze do tego musi trafić w odpowiedni czas by jego pomysły zmian na lepsze miały realną szansę się urzeczywistnić. Niestety, ale zwykły człowiek jest bezradny wobec wielkich, skomplikowanych, globalnych procesów politycznych, gospodarczych i kulturowych i tak naprawdę ma niewielki wpływ na swój los, a co dopiero mówić o wpływaniu na resztę świata. Dlatego ja sobie odpuszczam, skala jest zbyt duża, by szary człowiek mógł coś konkretnego zdziałać. A należałoby zacząć wprowadzać zmiany od rzeczy wielkich nie leżących w naszej mocy.