Polski Portal Introwertyków

Teraz mati tyle można wykorzystać, że zawsze się coś odratuje.

A ja nie mam nic przeciwko. Niech biorą, co chcą, mnie to już się na nic nie przyda.

Ja mam w portfelu od dawna taką karteczkę, że jakby coś, to można brać^^ a nuż się przyda komuś

Jak ma się zmarnować to lepiej komuś oddać. Jakoś nie chce mi się przywiązywać do mięsa.

Też noszę przy sobie karteczkę, że jeśli coś, to mają mnie oddać do rozbiórki na części. Co majo się narządy zmarnować ; może akurat się komu na co przydadzą. Reszta pójdzie na spalenie(znaczy, dobrze by było gdyby tak było). Ale i tak idziemy do przodu; może niedługo(albo długo) nie będzie konieczne oddawanie narządów dla czyjegoś przeżycia(lub badań, które do tego prowadzą), bo będą inne sposoby na to.

Ja jestem zadowolony, że teraz prawo stoi po stronie domyślnego oddawania organów.
A dla niezdecydowanych co zrobić ze sobą po kremacji: zawsze możecie zamówić vinyl z waszych prochów

winyl ze swoich prochów, tak się da?

wioli pisze: ↑28 maja 2017, 21:49 winyl ze swoich prochów, tak się da?

:P:P:P:P:P:P:P

Gdyby kanibalizm nie był taboo to bym najlepiej poprosił przyjaciela po śmierci żeby mnie ugotował i zaserwował na stypie czy coś. Jak wyrzucanie jedzenia do śmieci jest nieekologiczne i w ogóle brak poszanowania to taki szacunek dla zmarłych jest abstrakcją wręcz.

Strzelam, że zwykle kiedy ktoś umiera, to albo ze starości, albo przez jakieś choróbsko. Gastronomicznie wątpliwa opcja takie sczezłe mięso

Ja po śmierci oddałabym swoje organy, przecież mogę w ten sposób komuś życie uratować,a mnie samej już to ciało potrzebne nie będzie.Jednak nie można ukryć faktu,że występują na świecie porwania ludzi w celu przeszczepu organów.

A ja swojego wolę nie oddawać. Jest dla mnie coś wstrętnego w tym, że po mojej śmierci ktoś wyciąłby coś ze mnie. Nie neguję, że przeszczepy są bardzo pożyteczne i ratują niejednemu życie, ale - dzięki, ja wolę iść w całości do ziemi.

Oddałbym swoje organy na przeszczep, mam nawet podpisaną kartkę w portfelu, że chcę to zrobić (wiem, ze decyzję i tak podejmuje rodzina i nieraz ją już uświadamiałem). Po śmierci mi się te organy nie przydadzą a mogą uratować komuś życie.

I nie oddałbym organów zmarłego członka rodziny, jeśli za życia nie wyraziłby zgody na to. Szanuję wolę innych i chcę, żeby moja była szanowana.

Tak, chętnie oddałbym swe organy skoro nic z nich bym już nie miał. Pomaganie innym po śmierci to jakby awansować na wyższy poziom niż to wykonalne!
Co do zmarłych członków rodziny to w sumie też. Etyka nie dla mnie.

Jeśli ktoś z wypowiadających się tutaj chce być dawcą organów po swojej śmierci, to nie musi aż tak długo czekać. Może coś zrobić jeszcze za swojego życia:
https://www.dkms.pl/pl/zostan-dawca
O honorowym dawstwie krwi już nie wspomnę.