Polski Portal Introwertyków

To można myśleć TYLKO słowami, albo TYLKO obrazami? Wydaje mi się to zupełnie nierealne dla zdrowego człowieka, zwłaszcza że nasz mózg "myśli" cały czas...nawet podczas snu do końca się nie wyłącza. Cały czas przetwarzamy zarówno słowa jak i obrazy.

Głównie słowami, obrazów używam tylko do wymyślania "scenek", aczkolwiek one też zawierają często dialogi.
Jeżeli wyobrażam sobie obrazy, to bardzo się wtedy zamyślam i "nie widzę" otoczenia, poruszam się automatycznie, mogę na coś wpaść albo przegapić. Jestem ciekawa jak mają osoby, które preferują ten sposób myślenia, czy nie jest to utrudnienie?

Swego czasu zrobiłam eksperyment i poprosiłam kilku znajomych, aby wyobrazili sobie zielony ostrosłup, po czym zapytałam, gdzie on się znajduje w ich wyobrażeniu. Nie pamiętam wszystkich odpowiedzi, niektórzy mówili, że nakładają jego obraz na rzeczywistość i unosi się on w powietrzu przed nimi. Jedna osoba (czym mnie zaskoczyła) twierdziła, że obraca się nad jej głową, próbowałam wyśledzić w jaki sposób go tam widzi, ale odpowiadała tylko, że wie, że tam jest (nie patrzyła w górę ani nic). Ja widzę go w czarnej przestrzeni, i widzę albo rzeczywistość, albo to wyobrażenie.

To jest jedna z największych zagadek dla mnie -- nie wiem jak myślę. Często się zdarza, że obrazami (powiedzmy, 70%), a więc np. rozmawiając o czymś, nawet nienamacalnym/abstrakcyjnym, często wyobrażam sobie owe "coś" jako trójwymiarowy obiekt i rysuję go przed oczami rozmówcy gestykulując. Natomiast pozostałe ~30% to niewiadoma. Nie są to słowa ani dźwięki. Być może uczucia? W każdym razie, gdy uruchamia mi się właśnie ten tryb myślenia, to nie jestem w stanie werbalnie przekazać tego mojemu rozmówcy i mam takie "aaaaaach, brakuje mi słowa, nie wiem jak to opisać...".
Interesujące, że mimo tego, w testach MBTI zawsze dostaję literkę T. Ale te literki są płynne, więc być może mam 0.3F + 0.7T

Sposób w jaki myślę jest dość trudny do wyjaśnienia. W wielkim skrócie: myślę zarówno słowami, jak i obrazami. A jako że mam dość wybujałą wyobraźnię to często widzę wiele rzeczy, które są "obiektem" moich przemyśleń. Do tego przez moje myśli przechodzi wiele pomysłów naraz, więc w wyniku tego "bombardowania", często w jednej krótkiej chwili przechodzę od jednej myśli do drugiej, tworząc w swoim umyśle coraz bardziej abstrakcyjne i pokręcone obrazy.

Zależy od sytuacji i rodzaju myśli. Jeśli mam nostalgiczne myślenia to myślę i widzę obrazy. Jeśli jestem zły to bardziej skupiam się na słowach. Zwracam jednak od zawsze uwagę na ruchy w głowie, gesty, mignięcia. Ciężko to opisać.

Myślę, że myślę głównie obrazami. Choć wszystko zależy od sytuacji. Gdy słucham muzyki to w głowie pojawiają się instrumenty, innym razem widzę słowa. Gdy próbuję rozwiązać jakieś zadanie to łącze obrazy w wyobraźni lub nakładam je na rzeczywistość. Słowa i dźwięki pojawiają się, gdy rozmawiam z kimś lub z sobą. To jak człowiek myśli jeszcze przez lata będzie zagadką i tematem badań.

W sumie ciężko to jednoznacznie stwierdzić. Powiedziałbym, że bardziej obrazami niż słowami, bo przez moja głowę nieustannie przemykają setki różnych wizualizacji. Ale gdy się skupiam, żeby przemyśleć coś ważnego, to myślę bardziej słowami.

Tak zacząłem się ostatnio nad tym zastanawiać i stwierdzam, że jednak w dużej większości myślę słowami. Nawet jeżeli widzę w myślach jakich obraz, to jednocześnie pojawiają się słowa, które to opisują :wink:

Świetny temat. Ja myślę słowami i obrazami. Obrazy zawsze pojawiają mi się, gdy planuję dokąd pójdę, co zrobię (widzę w myślach te miejsca i czynności) albo wspominam, słowa też występują. Obrazy są zawsze bez szczegółów, tak jakby ze snu. Nie mam ani odrobiny zdolności do przywołania obrazu ze szczegółami. Niefajne jest to, że (podobnie jak pisał ktoś wcześniej) jak "widzę" ten obraz w głowie, to znacznie gorzej widzę to, co mam przed oczyma, tzn. to słabiej do mnie trafiają informacje ze zmysłów, działam wtedy jakby na automacie. Przez to bardzo trudno mi się skupić na manualnych czynnościach, bo mam wtedy w głowie inne obrazy i nie widzę otoczenia, słabiej kontroluję moje ręce i ciało. Jestem przez to nie dość uważny, upuszczam rzeczy, nie widzę obok czego przechodziłem, co dziś ubrałem, dopóki intencjonalnie nie zwrócę na te rzeczy uwagę, co jest trudne. Ale świadomość tego i próby bycia uważnym pomagają, powoli, ale jednak. Natomiast nigdy nie miałem problemu ze skupieniem się na książce czy nauce, bo wtedy gdy coś czytam, myślę o konkretnej kwestii to inne obrazy się nie pojawiają.

Czasem myślę słowami, czasem obrazami.

I wydaje mi się, że raczej większość osób tak ma (choć mogę się mylić, to tylko moje przypuszczenia) :)

Jeżeli myślenie słowami rozumiane jest jako prowadzenie narracji w myślach to myślę słowami. Ale tej narracji zawsze towarzyszą też obrazy. W sumie nie wyobrażam sobie jednego bez drugiego.

Wszystkim po trochu, w zależności od sytuacji.

W procesie myślenia wykorzystuje podświadomość, która uruchamia jeden lub więcej równoległych procesów myślowych, co znacznie przyspiesza końcową konkluzję. Na poziomie świadomym przyjmuje jedynie pozycję obserwatora i koordynatora całości. Ale ten sposób dobry jest dla skomplikowanych procesów, gdzie trzeba analizować wiele danych wejściowych.
Korzystam również z dialogu wewnętrznego z udziałem dwóch lub więcej głosów reprezentujących różne poglądy, ale to bardziej dla zabawy i umilenia sobie czasu przy wykonywaniu zautomatyzowanych czynności.

Przy analizie zagadnień uczuciowo emocjonalnych używam myślenia emocjami oraz pamięci emocjonalnej z całego życia. Wciąż pamiętam tak jakby to było wczoraj, to co przeżywałem w przedszkolu i później aż do dziś. Tutaj można porównywać emocje minione z obecnymi, zestawiać je w ciągi przyczynowo skutkowe itp i wyciągać z tych operacji wnioski. Gdy grałem, improwizowałem i komponowałem to używałem myślenia dźwiękami.

Jak mam coś namalować lub zaprojektować myślę obrazami, a jeśli napisać lub powiedzieć to słowami.
Jak tu już kiedyś wspominałem bardzo ważny jest dla mnie świat zapachów. Zatem myślenie zapachami też jest mi nie obce, nie tylko przy gotowaniu, jedzeniu, czy tworzeniu kompozycji zapachowych, ale również i o ludziach mogę w ten sposób myśleć. Poprzez zestawienia zapamiętanych zapachów różnych ludzi, klasyfikacje, porównania i inne manipulacje myślowe.
Jak na "złotą rączkę" przystało myślę także dotykowo-ruchowo podczas majsterkowania rzecz jasna. Tu chodzi o myślenie określonymi ruchami mające na celu wykonanie lub zoptymalizowanie danej czynności.

To tak w telegraficznym skrócie, bo moje myślenie to bardzo złożony proces i można by o tym jeszcze długo.
Ale to tylko takie wrażenia jak ja to odczuwam nie mające wiele wspólnego z naukowym pojmowaniem funkcjonowania mózgu.

bartek93 pisze: ↑08 lut 2019, 8:31 Tak zacząłem się ostatnio nad tym zastanawiać i stwierdzam, że jednak w dużej większości myślę słowami. Nawet jeżeli widzę w myślach jakich obraz, to jednocześnie pojawiają się słowa, które to opisują

Widzę, że się wypowiadałem w temacie kilka lat temu i nie do końca miałem rację xD Bo owszem, zdarza mi się myśleć słowami, ale jednak to, co mi towarzyszy na każdym kroku, to właśnie myślenie obrazami. Przez moją głowę ciągle przelatują tysiące randomowych obrazów, jakieś luźno powiązane ze sobą skojarzenia. Prawdopodobnie skupiłem się na myśleniu słowami, bo nie jest to tak naturalnym i wiodącym sposobem myślenia u mnie, a często bywa, że ludzie skupiają się na czymś, co jest dla nich mniej oczywiste.