Dotyk, bliskość- przyjemność czy nie?

[Pomidor]

Nie lubić nawet dotyku własnej partnerki? Dla mnie to nie zrozumiałe. Jak tam problemu z dotykiem innych osób nie mam. Może do tego przywykłem, bo wszystkie kobiety mnie zawsze molestują

[psubrat]

Nie lubić nawet dotyku własnej partnerki? Dla mnie to nie zrozumiałe.

A dla mnie zrozumiałe.
Swego czasu, starałem się traktować wszystkich identycznie, niezależnie od płci. Jeśli z najbliższym przyjacielem się nie dotykałem, to niestosowne wydawało mi się dotykanie z kimkolwiek, z kim miałbym słabszą emocjonalną więź. A że bez dotyku z dziewczynami siła więzi jakoś nie chciała się nawet zbliżyć do tego, jaką bez dotyku uzyskałem z kilkoma najbliższymi kolegami... to dotyk nie wchodził w grę. Obecnie nawet żadnej z nich nie nazywam "moją byłą" dziewczyną, bo realnie były tylko koleżankami i to wcale nie jakimiś najlepszymi.

Teraz natomiast dobrze toleruję dotyk i to niezależnie od płci, natomiast zależnie od tego, na ile danej osobie ufam.

[highwind]

Swego czasu, starałem się traktować wszystkich identycznie, niezależnie od płci.

Po co? Dla mnie to byłoby zgubne, skończyłbym szybko z wybitymi zębami.

Obecnie nawet żadnej z nich nie nazywam "moją byłą" dziewczyną,

Wydźwięk tego zdania jest jakiś podejrzany. Sugeruje, że mogłeś kiedyś postrzegać jakąś swoją koleżankę, z którą nota bene nie doświadczyłeś nawet pocałunku, jako swoją dziewczynę? Byliście parą aseksualną, czy jak?

[psubrat]

Swego czasu, starałem się traktować wszystkich identycznie, niezależnie od płci.

Po co? Dla mnie to byłoby zgubne, skończyłbym szybko z wybitymi zębami.

Generalnie nie potrafię wierzyć w jedno, a czynami przedstawiać drugiego. Wierzyłem w pewne rzeczy, w które obecnie nie wierzę. Na przykład w to, że ta głębsza niż z kolegami więź się z czasem pojawi (bo - jak wierzyłem - taka jest ludzka natura) - i dopiero wtedy będzie czas na dotyk - nie chciałem "uprzedmiotawiać" kobiet. No i rzecz jasna wierzyłem, że poza cechami fizycznymi, mężczyźni od kobiet się niewiele różnią, więc do nawiązywania z nimi relacji nie potrzeba strategii diametralnie różnych od tych, które sprawdzały się w środowisku męskim.
Oczywiście nie ciągnęło się to latami, a jedynie miesiącami i było to tylko kilka przypadków, po których zacząłem szukać wiedzy, żeby zrozumieć o co tu chodzi - zrozumieć swoje własne emocje.

Obecnie nawet żadnej z nich nie nazywam "moją byłą" dziewczyną,

Wydźwięk tego zdania jest jakiś podejrzany. Sugeruje, że mogłeś kiedyś postrzegać jakąś swoją koleżankę, z którą nota bene nie doświadczyłeś nawet pocałunku, jako swoją dziewczynę? Byliście parą aseksualną, czy jak?

O tyle mógłbym postrzegać, że się razem spotykaliśmy i - według mojej wiedzy - te dziewczyny nie praktykowały równocześnie indywidualnych spotkań z innymi mężczyznami. Oczywiście te relacje były 100% aseksualne i uważałem ten stan za właściwy na tym etapie.

[nieśmiała09]

Bardzo się boję dotyku,a jednocześnie mi go brakuję,a zwłaszcza przytulenia.To jest beznadziejne,że rzeczy, które się pragnie powodują silne lęki

[highwind]

Bardzo się boję dotyku

Jak się to objawia? Widać to z zewnątrz?

[nieśmiała09]

Tego z zewnątrz nie widać,odczuwam ten lęk w środku.Tą fobia się wzięła z tego, że w gimnazjum jeden chłopak dla jaj kładł swoją rękę na moim kolanie mimo tego, że kazałam mu tego nie robić.Boję się, że ktoś zrobi jakiś ruch który naruszy moją strefę bezpieczeństwa

[AlterEgoPiotra]

Tak sobie czytam poszczególne wątki jako nowa osoba i zastanawiam się czy one w ogóle mają jakąś wspólną cechę z Intro. Na pierwszy rzut oka wydaje się że tak. Ale wypowiedzi niektórych po prostu brzmią już np. jak słowa osoby z typowym Borderline. Często też dla osoby postronnej da się wyczuć drugą stronę medalu. Przykre i złe doświadczenia w okresie dorastania i podobne traumy rzutujące na tworzenie się naszej osobowości.
Odnośnie tematu dla mnie osobiście dotyk i bliskość kojarzy się z partnerstwem i związkami. I jak już się pojawia to kojarzy się tylko z przyjemnością. Jeśli darzymy kogoś zaufaniem i uczuciami to chyba oczywiste powinno być że relacje z tą osobą w tym też te fizyczne powinny raczej sprawiać nam przyjemność. Dla niektórych ta bliskość jest nawet terapeutyczna. Nie doświadczyli jej w dzieciństwie. Co niesie ze sobą niestety pewne dysfunkcje.

[Coldman]

Tak sobie czytam poszczególne wątki jako nowa osoba i zastanawiam się czy one w ogóle mają jakąś wspólną cechę z Intro.

Bardzo mało jest potwierdzonej korelacji z innymi rzeczami a introwertyzmem, można na palcach policzyć.

[Duszman]

Nie znoszę dotyku, nawet ze strony rodziny. Sam też nikogo nie dotykam, poza koniecznością, np. gdy wyprowadzam pijanego z imprezy.

[Pomidor]

Nie znoszę dotyku, nawet ze strony rodziny. Sam też nikogo nie dotykam, poza koniecznością, np. gdy wyprowadzam pijanego z imprezy.

A co z kobietami, też nie dotykasz? Ja rozumiem strefa komfortu i te sprawy, ale chyba są ludzie którym pozwala na więcej?

[Duszman]

Też.

[Biała_Dama]

To mi już podchodzi pod jakąś fobię.

[Adela]

Dotyk jest dla mnie ważnym zmysłem i właśnie dlatego pragnę kontaktu cielesnego tylko z zaufanymi osobami Kiedy pragnę kogoś poznać, potrzebuję więcej niż obrazy i słowa. Fascynuje mnie mowa ciała doświadczana sposobem dotykania. Są ramiona, w których chcę tonąć w chwili rozpaczy i są palce, które czynią mnie harfą o tkliwych dźwiękach. Bliscy dotykiem reagują na moje stany emocjonalne lub wygrywają na mnie nowe emocje, kiedy im na to pozwolę i kiedy oni mi na to pozwolą. Są jednak momenty, w których chowamy się do własnych muszli i stajemy się absolutnie niedotykalni
PS Jeżeli świadomie naruszysz mój stan niedotykalności (dowolnym zmysłem), poczuję się zgwałcona.

[AnaMarcela]

Gdy ktoś przekracza moją sferę prywatności czuję się niekonfortowo. Te sferę mogą przekroczyć Ci, których dobrze znam, oraz rodzina.