Polski Portal Introwertyków

Ja zamiatam chodnik.

Ja pomagam zwierzęta, nie, nie kotom czy psom.
Zazwyczaj pomagam najmniejszym zwierzętom. Pomoc ślimakowi po upadku z wysokości i straceniu kawałka muszli, czemu nie?
Pomoc dżdżownicy w mroźny wieczór kiedy była na chodniku, a do rana na pewno by zamarzła, pewnie!
Cieszy mnie kiedy mogę pomagać tak bezbronnym stworzenią, gdzieś w głębi czuję, że one są mi za to wdzięczne i, że jestem im potrzebny

Jeżeli macie szansę uratować chociaż by małą muszke przed utonięciem, zróbcie to, to nic nie kosztuje a ratujesz komuś życie

Jestem sobą. Zawsze pomagalem znajomym.
Czy to w trakcie imprezy czy po. A to zawieźć do dziewczyn/chłopaków, sklepu, do rodziny.

Pamiętajcie dawajcie 100% siebie ale bliskim.
Koledzy/znajomi potrafią to wykorzystać.
A podczas kłótni wypomna tylko wasze wady. O tym że się im pomogło za cholerę sobie nie przypomną.

Jestem żoną i mamą - chyba więcej nie muszę, aby czuć sie potrzebna

Przede wszystkim pomagam zwierzętom, od tych najmniejszych po większe. Kiedyś pomagałam też ludziom, teraz też to robię, ale już nie zawsze.
A w rodzinie odpowiadam za komputery i inną elektronikę, więc jak coś nie działa to mnie potrzebują, żeby rozwiązać problem.

Wśród bliskich jestem osobą z którą dobrze się rozmawia na trudne tematy. Często jestem tutaj wykorzystywany co mnie w sumie cieszy. A tak poza tym to wszystko potrafię. Potrzymaj mi tylko soczek

W pracy mogę być potrzebna.

Ja nic nie robię, żeby być potrzebnym, bo nie potrzebuję być potrzebnym. Nie chcę, żeby ludzie coś ode mnie oczekiwali, czy chcieli. Jak trzeba pomóc, to pomagam, ale nie napraszam się.

Ja nic nie robię, aby czuć się potrzebną, bo raczej nie mam wyboru i zwyczajnie wypada mi pomagać, bo jak nie ja to kto. Nie motywuje mnie to, że będę się lepiej czuć.

Zastanawiam się jednak już od dłuższego czasu nad zaangażowaniem się w pracę jako wolontariusz w schronisku dla zwierząt. To chyba bardzo satysfakcjonujące zajęcie, szczególnie dla introwertyka. Jak ktoś ma z tym jakieś doświadczenie, to z chęcią posłucham/poczytam.

Ja też nic specjalnego nie robię, a wydaję się przyciągać ludzi i inne stworzenia, którym jestem potrzebna. Miałam w życiu niezliczone mnóstwo zwierzaków bezdomnych (kotów, psów), przywracałam użytkowość koniom, które były znarowione czy schorowane do tego stopnia, że czekała je tylko rzeźnia - mam nawet u siebie niektóre z nich. Często zwierzają mi się kompletnie obcy ludzie, pytają o radę, opowiadają mi historię życia. Czasem mnie to bawi, czasem jest miło, a czasami niestety jest to obciążające. Całkiem niedawno od ledwo znajomego człowieka usłyszałam dzieje jego burzliwego i dość brzydkiego rozwodu; poczułam się wtedy, jakby bez ostrzeżenia ktoś wrzucił mi na plecy coś potwornie ciężkiego i niewygodnego do niesienia. Ładnych parę godzin trwało, zanim pozbyłam się tego uczucia. Ale aż tak przykro bywa rzadko; na ogół miło mi jest być komuś w jakiś sposób pomocną.