Polski Portal Introwertyków

J. W
Jeszcze ten tekst "szukaj kolegów" nie zależnie od wieku. Obecnie jestem w technikum ale nadal czuje tą, nie wiem jak pojąć "zraze" do ludzi i nadal się czuje śmieciem, chociaż mam paru koleszków....
Dodam, że po tym mi pozostała depresja....

Miałam podobnie, choć zależy jak na to spojrzeć, bo w moim przypadku wcale nie starałam się należeć do którejkolwiek grupy - wiedziałam, że z tymi ludźmi, których miałam w klasie, raczej i tak się nie dogadam. Jeśli uważasz, że te znajomości które masz są coś warte, to dbaj o nie... Gimnazjum to najgorszy czas dla wielu intro, otoczenie wykazuje praktycznie zero akceptacji inności, nie mówiąc już o jej zrozumieniu. Trzymaj się!

Temperuj się podobnymi refleksjami. Chodząc po ziemi na pewno nie staniesz się pyszałkowatym. Środowisko daje ci wrażenie odtrącenia? Po co się pchać do wron? Żeby być jak i one? W imię próżnych kontaktów, które i tak rozlecą się w kolejnych latach? Są ludzie, dla których kontakt coś znaczy. Dla większości, jest to tylko zabawa. Człowiek w swoim życiu poznaje niewiele osób godnych szacunku. Najlepsze jednak leży w tym, że człowiek nie musi się przejmować. Każdy wystawia sobie świadectwo we własnym zakresie. Każdy sobie rzepkę skrobie. Toteż skup się. Wiara w potęgę grupy przynosi jedynie zawód.

Miałem szczęście trafić na wspaniałych ludzi w gimnazjum. Wtedy byłem jeszcze bardziej introwertyczny niż teraz i nie spotykałem się z nimi za często poza szkołą, ale udało się odnowić tamte kontakty i spotykamy się kilka razy w roku. Co prawda były też osoby, których zwyczajnie nie lubiłem, ale nie było dla mnie problemem odcięcie się od nich.
Zgadzam się z poprzednimi postami, że nie warto na siłę szukać przyjaciół, ale warto rozejrzeć się wokół, ponieważ może już gdzieś tam są.

Ja też się dołączam do zdania Regulują że warto się rozejrzeć wokół szukając przyjaciół, bo może już tam są. Sam mam duże problemy z otwarciem się na innych a przyjaciół przez te dotychczasowe trzy lata technikum trochę zaniedbałem, teraz zacząłem znowu się spotykać z ludźmi z którymi kiedyś przyjaźniłem się mocno, ale w po gimnazjum tak jakoś wyszło że niektórych to nawet przez 2lata nie widziałem bo poszedł do innej szkoły, miałem tak chyba z moim najlepszym przyjacielem z podstawówki, poszedł do szkoły w mieście oddalonym o jakieś 50 km i tak wyszło że przez dwa lata nie dość że nigdy go nie spotkałem to nawet nie napisałem do niego na FB, wkoncu się spotkaliśmy na komisji wojskowej i dalej minęło parę miesięcy zanim znowu się spotkaliśmy i to przypadkowo, i dopiero później zacząłem odnawiać stare relacje.