Polski Portal Introwertyków

Też nie przepadam za tą formą komunikacji, jednak rozmowy przez tel. z najbliższymi mi osobami nie są dla mnie problemem; gorzej gdy muszę gdzieś zadzwonić, by coś załatwić, albo gdy do mnie dzwoni ktoś obcy. Według mnie są sytuacje, że nie da się uniknąć odbierania telefonu, np. wtedy gdy jesteśmy na etapie poszukiwania pracy i mogą do nas dzwonić potencjalni pracodawcy Dlatego raczej odbieram obce numery, chyba że już wiem, że dzwonią np. z banku czy sieci komórkowej...Generalnie zazwyczaj mam wyciszony tel. przez co często zdarza mi się nie odbierać

Rzadko dzwonię do kogoś, a już na pewno nie po to, żeby "po prostu pogadać", jak to niektórzy mają w zwyczaju. Natomiast dzwoniąc do obcej osoby czuję się niekomfortowo, czasem nawet wolę wcześniej dokładnie zaplanować co mam powiedzieć i w jakiej kolejności O wiele bardziej naturalne jest dla mnie pisanie smsów, pewnie dlatego, że nie muszę spontanicznie reagować/odpowiadać.

UnderPressure pisze:Ja nie lubię gadać przez telefon głównie ze względu na to, że zwykle połowy nie zrozumiem albo nie usłyszę

Tak samo u mnie
Jeśli już mam się z kimś kontaktować to sms, jeśli sprawa wymaga jednak dłuższych wypowiedzi to albo robię wszystko, aby się spotkać, albo skype. Nie lubię natomiast rozmów przez facebooka. W sumie. W ogóle nienawidzę fejsbuka. #niecierpięfejsa.

Aha i pomimo, że nie cierpię rozmów przez telefon to pracowałam kiedyś w call center ;] (nieco ponad miesiąc, wow). Nie było to łatwe, na szczęście był skrypt, który się czytało. Czasem to wystarczało (naiwniaki xD), a czasem trzeba było kombinować. Wytrzymałam tyle, bo to ja dyktowałam warunki. Z początku czytałam cicho, później troszkę głośniej zwłaszcza jak odebrała jakaś starsza pani czy pan, który nie dosłyszał. Generalnie takiej pracy nie polecam, chociaż dobre w niej było to, że była to praca dość... indywidualna. Tylko ja, słuchawka i reszta świata po drugiej stronie kabla.

Ja mam chyba jakąś fobię, jeśli ktoś obcy do mnie zadzwoni to spoko ale jeśli to ja mam zadzwonić do kogoś obcego żeby coś załatwić, to czuję jakby mi miało zaraz serce wyskoczyć z klatki, plączę się podczas rozmowy i ogólnie jestem zestresowany...

ja tez nie lubie do kogos "obcego" dzownic,np.jak mi komp lub program w pracy szwankuje odwlekam tel do informatyka w nieskonczonosc, irracjonalne troche ale prawdziwe...

Ostatnio koleżanka ze studiów zadzwoniła do mnie (czym sprawiła mi wielką niespodziankę, bo nie rozmawialiśmy wiele miesięcy) i rozmawialiśmy chyba z półtorej godziny. Takie sytuacje sprawiają, że jeszcze nie wyrzuciłem swojego stupidfona na śmietnik.

rozmawialiśmy chyba z półtorej godziny.

Nieźle, mój rekord to chyba 10 minut xD
Ostatnio też przyłapuję się na tym, że w sumie fajnie się czuję kiedy ktoś znajomy do mnie zadzwoni (choć sam dzwonić nie lubię i robię to tylko wtedy jak trzeba coś szybko załatwić). Nie wiem, może w dobie smsików, tweetów i facebooków po prostu miło jest dla odmiany usłyszeć ludzki głos...

Tzn jeśli miałbym zsumować moje wypowiedzi, to byłoby z 10-15 min:) Koleżanka głównie nadawała:)

A ja chyba nigdy nie zrozumiem tych rozmów o pogodzie między ekstrawertyczkami. Po co dzwonić i pytać "jaka u was pogoda?", przecież jest TVN Meteo

Ostatnio kolega zaczął częściej do mnie dzwonić, mimo, że ma gadu-gadu w komórce. Jak zwykle dzwoni w jakieś sprawie, czyli zada pewne pytanie lub prosi mnie o coś. Wtedy odpowiadam i się rozłączamy. Jesteśmy co do rozmów konkretni, ale ostatnio po usłyszeniu mojej odpowiedzi na prośbę czy coś podobnego, zaczyna się pytać "a co tam u ciebie?". Nie lubię takiego pytania, nie jestem przygotowany na to i do tej pory czuję dyskomfort dzieleniem się na głos tym, co się u mnie działo. Zawsze piszę, bo na głos mogę powiedzieć to na jednym wdechu. U siostry też już tak jest. Jak ma sprawę do mnie, to od razu po tym przechodzi do rozmówek towarzyskich. Mógłbym nawet zerwać znajomość przez SMS :lol:

Raz na pół roku dzwoni moja komórka. Biegnę wtedy co sił do innego pokoju.

A tak poważnie, rozmowa potrzebuje jak powietrza mimiki, gestykulacji, kontaktu wzrokowego... No i kawy. Inaczej rozmową nie jest, tylko wymianą potrzebnych informacji, co da się załatwić nawet bez salve i bywaj, a najlepiej smsem.

Moja siostra - typowa introwertyczka - nie znosi rozmów przez telefon. Dlatego dzwonię do niej rzadko - raz na kilka miesięcy, a ona za każdym razem po upływie minuty mówi: ,,Muszę kończyć, bo mleko mi wykipi'', albo ,,Muszę kończyć, bo mi się obiad przypali'', albo: ,,Muszę kończyć, bo ktoś puka do drzwi'', itd., strasznie mnie to denerwuje. Mieszkamy w innych miejscowościach i widzimy się raz na pół roku.
Nie lubię długich wywodów telefonicznych, dlatego mówię o konkretach, np. co ważnego się u mnie wydarzyło. Albo umawiam się na spotkanie, planuję z drugą osobą, co będziemy robić. Ostatnio znajomy dzwoni do mnie codziennie, strasznie mnie on irytuje pytaniami w stylu: ,,Co u ciebie?'', ,,Co robiłaś dzisiaj?''. Czuję się jak na przesłuchaniu. Albo prosi o rady typu: ,,Jakie potrawy robi się z fasolki szparagowej?''. Sam o sobie nic nie powie, rzadko ma coś ciekawego do powiedzenia. Wczoraj, jak zadzwonił, mówię do niego: ,,Powiedz coś o sobie'' a on: ,,Ale u mnie nic się nie dzieje'' a ja: ,,To zadzwoń, jak się będzie działo''. Dziś już nie zadzwonił.

Hmm to ja lubię gadać przez telefon ale tylko z niektórymi osobami. Ogólnie to jestem strasznie rzeczowa i mało wylewna bo wolę rozmawiać w cztery oczy. Nie ma żadnych nieporozumień, zawsze można coś sprostować, zwłaszcza u mnie, gdzie uwielbiam strzelać słowne gafy. Ogólnie telefon dobry ale na chwilę, po dłuższym czasie parzy w ucho ;/

Ja nie lubię rozmawiać przez telefon, dlatego zazwyczaj mam wyciszoną komórkę, żeby nie musieć odbierać.

Nie lubię, zwłaszcza jeśli chodzi o "oficjalne" rozmowy. Nie lubię, gdy ktoś dzwoni, gdy jestem z kimś innym. Rzadko wtedy odbieram, bo nie lubię przy kimś rozmawiać, no chyba że wiem iż może to być coś pilnego.