Polski Portal Introwertyków

Dzielicie ludzi na fajnych i ciotowatych ze względu na osobowość? Jaki typ człowieka jest według was najbardziej godny lubienia i szacunku, a jaki najmniej?

Bo ja chyba mam wywalone na to jaki ktoś jest

Powiem że tak
Lubię sobie patrzeć na ludzi i analizować ich zachowania , pod wszystkimi względami. To oni w jakieś części wpływają na Nas i dlatego obserwuje i szukam osobowości z którymi by było najłatwiej się porozumieć.
Według mnie najbardziej negatywna jest osobowość z cechami cwaniactwa , wyższości nad innymi. Jakiś typ dzisiaj coś się mądrzył w autobusie , a ja sobie tak myśle :
- Jaki on jest kurwa tępy
Osobowości ciche nie wyróżniające się , oceniam neutralnie , ponieważ widzę w nich swoje cechy i wolę tego nie oceniać.
A najbardziej lubię indywidualne jednostki ze szczyptą sympatii xD Lubię takich ludzi , bo nie oceniają nas i łatwo jest z nimi załapać kontakt.
Trudno jest określić tych ciotowatych , ja ich nie rozumiem , zdarzyło mi się kilka razy widzieć ludzi , którzy w codziennych sytuacjach są nieporadni, nie wiem co na to wpływa to bardzo ciekawy temat , może na nowy wątek

PS: Agon GZ 600 postów

Dzielę ludzi ze względu na osobowość, ale nie na fajnych i ciotowatych. Mam troszeczkę szerszą klasyfikację.

Najbardziej lubię ludzi w największym stopniu do mnie podobnych a najbardziej szanuję, którzy są ogólnie mądrzy - im więcej potrafią ogarnąć umysłem, tym robię to silniej.

Zdarzyło mi się parę razy w życiu, że przy pierwszym kontakcie niektórzy mi nie podeszli i na odwrót a byli wartościowymi ludźmi. Tak więc czasami jest tak, ale oczywiście rzadko i są to wyjątki, że człowieka naprawdę poznaje się po czasie.

Co tow. Agona skłoniło do założenia tego wątku?

Bo ja chyba mam wywalone na to jaki ktoś jest

Na pewno tak nie jest. No chyba że żyjesz w jednolitym środowisku.

I tak, osobowość ma wartość i jest ona najwartościowsza dla innych.

Nestor pisze:Na pewno tak nie jest. No chyba że żyjesz w jednolitym środowisku.

To jest Agon, tego nie ogarniesz

Ogólnie to ciężko ocenić kogoś na podstawie samej osobowości, bo nie wejdziemy mu do głowy. Na podstawie pewnych jej cech rozumiem, bo sama tak oceniam, gdyż niektóre cechy mnie denerwują i wtedy staram się nie zadawać z posiadaczami takowych. Tylko nie dzielę ludzi na 2 kategorie, bo osobowość człowieka jest skomplikowana i każdy podział to duża generalizacja. Na osobowość składa się wiele czynników, a często jest tak, że ludziom łatwiej dostrzec pewne jej części. Więc żeby ocenić człowieka na tej podstawie trzeba go poznać, a poznając lepiej nawet człowieka, który nie wydawał się fajny na początku można odnaleźć w nim coś pozytywnego.

Szacunek nie ma wiele wspólnego z osobowością człowieka. Godny szacunku według mnie jest ktoś, kto coś osiągnął, czy zrobił, a osobowość jest jakby przeszkodą czy pomocą w osiąganiu takiego celu. Co do lubienia też nie wydaje mi się, żeby tylko na podstawie czegoś takiego myśleć o kimś, że jest tego "godny". Pewne cechy osobowości mogą tylko ułatwiać albo utrudniać takie polubienie.

Nestor pisze:Co tow. Agona skłoniło do założenia tego wątku?

Bo ja chyba mam wywalone na to jaki ktoś jest

Na pewno tak nie jest. No chyba że żyjesz w jednolitym środowisku.

I tak, osobowość ma wartość i jest ona najwartościowsza dla innych.

Skłoniła mnie do tego chęć założenia wątku, chęć nabicia 600nego posta i ciekawość. Ciekawiło mnie jak ludzie się nawzajem wartościują. To w sumie ważna rzecz, bo wpływa na przyjaźnie, związki, zdobywanie pracy, kompleksy itp.

Odkryłem, że jakoś mi zwisa jaką ktoś ma osobowość. Każda ma plusy i minusy, ale i tak każdy człowiek dąży do własnego szczęścia. Wszyscy są egoistami tylko w różny sposób, jeden będzie się rządził, a drugi płakał i robił z siebie ofiarę. Wszystko w służbie egoizmu.
Kiedyś myślałem, że introsie są spoko, bo są mili i spokojni. Niestety zauważyłem też nieszczerość. Stwierdziłem, że jednak wolę ekstrawertyków, bo są szczerzy. Jednak pomimo ogólnego gadulstwa i żywiołowości nie posiadali tej cechy. Nawet cholerycy z którymi wiązałem spore nadzieje okazywali się fałszywi.

Stwierdziłem, że jednak wolę towarzystwo miłych i spokojnych osób. Skoro i tak wszyscy kłamią, to niech będą przy tym mili, a tak w ogóle to wolę unikać ludzi. Fora internetowe są spoko, bo nikt nikogo nie zna i każdy pisze to co uważa naprawdę (poza trollami, którzy specjalnie ściemniają, by wywołać konflikt).

Coldman pisze: Według mnie najbardziej negatywna jest osobowość z cechami cwaniactwa , wyższości nad innymi.

Jak ja nie znoszę takich ludzi... ludzi bezpodstawnie pewnych siebie, trwających w swej ignorancji.

Agon pisze: Kiedyś myślałem, że introsie są spoko, bo są mili i spokojni. Niestety zauważyłem też nieszczerość. Stwierdziłem, że jednak wolę ekstrawertyków, bo są szczerzy. Jednak pomimo ogólnego gadulstwa i żywiołowości nie posiadali tej cechy. Nawet cholerycy z którymi wiązałem spore nadzieje okazywali się fałszywi.

Szczerość a bycie ekstrawertykiem czy introwertykiem nie ma nic do tego, szczere są tylko jednostki.

Szczerych i nie liżących innym tyłki, takich lubią.

Nie stosuję czegoś takiego. Osobowości są różnie, fakt, ale na człowieka wpływa również środowisko zewnętrzne, w którym dorasta. Pomyślmy, rodzi się człowiek bardzo wrażliwy, ma trudną sytuację, rodzice mało zarabiają, na osiedlu przestępczość itp. Myślicie, że taka osoba będzie płakać cały czas w poduszkę i narzekać, czy po prostu jakoś się przystosuje? Albo twardziel, w roli głównej jako jedynak, rozpieszczany przez ciocie... Fajnie, gdy się spotka taką inteligentną 5 lub perfekcyjną 1, ale do wszystkiego trzeba zachować dystans

Agon pisze:Dzielicie ludzi na fajnych i ciotowatych ze względu na osobowość? Jaki typ człowieka jest według was najbardziej godny lubienia i szacunku, a jaki najmniej?

Bo ja chyba mam wywalone na to jaki ktoś jest

A jacy ludzie są fajni, a jacy ciotowaci?

Ja lubię poszukiwać ludzi którzy mają osobowości taką która wydaje mi się dziwna. Muszą mieć w sobie coś takiego co mnie zaintryguje. Wtedy najlepiej mi zachować i pielęgnować kontakt z taką osobą. Im dziwniej tym ciekawiej.

Gdybym był rekruterem i miałbym dostęp do profilów osobowości to większą wartość by dla mnie miały jednostki o małym neurotyźnie. To w sumie krzywdzące, ale nie ma co się oszukiwać na kim można bardziej polegać i kto będzie lepszym pracownikiem (w założeniu podobnych innych cech)

Najbardziej intrygują mnie osoby, które są oryginalne i wyróżniają się czymś spośród większości, są otwarci na świat i ludzi i potrafią buntować się przeciwko schematom i tradycjom :wink: Oczywiście nie jest tak, że innych już nie szanuję, ale tacy ludzie wydają mi się najciekawsi. A już w ogóle nie szanuję osób, które próbują narzucić innym swoją wolę, mają wysokie mniemanie o sobie, chamskich i ograniczonych.

Staram się nie oceniać ludzi zbyt pochopnie bo jeśli kogoś nie znam dobrze to nie mam do tego prawa. Sama potrzebuję dużo czasu żeby się przed kimś otworzyć. Trzeba podbserwować żeby wydać komukolwiek w miarę sprawiedliwości opinię. Jednak nie lubię zbyt pewnych siebie egoistów, którzy nie dostrzegają świata poza sobą. Cenię empatię i skromność niezależnie od zasobów umysłowych. Bo tego niestety w naszych czasach jest coraz mniej.

Wyceniam swoją osobowość na jakieś 50zł

są ludzie, z którymi nie potrafię rozmawiać i zazwyczaj są to skrajni ekstrawertycy i osoby skrajnie skoncentrowane na sobie. Jest taki rodzaj ludzi, którzy traktują innych jak NPC w grze komputerowej - "jesteś tu po to, żeby mnie zabawić, ewentualnie składać mi pokłony". No nie trawię i nie wspieram takich tendencji. Co ciekawe często są bardzo popularni, czego kompletnie nie rozumiem.