Polski Portal Introwertyków

Będąc swego czasu na konwencie mangowym, odbył się panel pod tytułem: "Fandom oczami psychologa".

Uczestnicząc w panelu usłyszałem piękne słowa z ust pani psycholog: "Wy jesteście inni, wy jesteście dziwni i tacy macie pozostać!". Dało mi to wtedy do myślenia i chociaż już od dłuższego czasu tak o sobie myślałem, to jednak jej słowa dosadnie mnie w tym utwierdziły. W innym przypadku bym przecież się na tej sali nie znalazł

O tym, że jednak nie wpasowuję się w "normy" społeczne, wiedziałem już od dosyć dawna. Zawsze starałem się wybierać inną drogę niż reszta w moim otoczeniu. Znalazłem przy okazji bratnią duszę, z którą mam kontakt po dziś dzień. Mowa tutaj o moim najlepszym przyjacielu z podwórka. Razem staramy się być "innymi" ludźmi i tego się trzymamy. Nudy w życiu "normalnych ludzi" nam już wystarczy.

Odnosząc się do pierwotnego pytania. Tak, już jako dziecko zastanawiałam się nad tym dlaczego ja to akurat ja i w tym konkretnie ciele, i dlaczego urodziłam się akurat tutaj i w tej rodzinie, a nie jako ktoś inny np.w Brazylii. Najgorszym bólem byłoby musieć istnieć ponownie jako ktoś inny, mam nadzieję, że reinkarnacja nie istnieje.

Nie czuję się dziwakiem, bardziej nazwałbym to indywidualistą.
Każdy jest sobą, każdy jest kimś innym.

lajlen_ pisze: ↑06 sie 2010, 17:04 chodzi mi o to, że czasami wydaje mi się dziwne, że istnieję, że ja to ja, że jestem właśnie taka, a nie inna.

Haha, bardzo często mam takie rozkminy :lol:

Coldman pisze: ↑30 gru 2016, 3:06 Nie czuję się dziwakiem, bardziej nazwałbym to indywidualistą.
Każdy jest sobą, każdy jest kimś innym.

Dokładnie! Też jestem tego zdania!

Ja to osobiście uważam się za normalną osobę jednak czasem wpadam w takie poczucie że moje zachowanie jest jakieś z kosmosu a ja tylko udaje normalność :/

Poczytajcie sobie o starych duszach młodych i dziecinnych. Może odkryjecie czemu miewacie lub nie poczucie dziwności.