Polski Portal Introwertyków

Witam. Mam 19 lat i tak jak wyżej, należę do osób z typem osobowości INTJ. Mam problem i jednocześnie pytanie do osób z tym samym typem osobowości.

Otòż jestem człowiekiem prawie całkowicie zamkniętym, choć do depresji mi daleko. Czuję, jakbym był jedyną osobą, ktòra jest w stanie mnie zrozumieć - tylko ja i nikt inny. Mam problemy z mową - często wypowiedzenie jednego dłuższego zdania sprawia mi trudność.
Jak już coś powiem to potrafię palnąć coś na prawdę durnego, przez co inni uważają mnie za głupiego - i tu pojawia się mój największy problem - ciągle mam wrażenie, że ludzie uważają mnie za głupiego i chyba przez to powoli wpadam w paranoję... Wy też tak macie? Kompletnie nie wiem jak sobie z tym radzić. Nie chcę być postrzegany jako głupek.

Trochę dziwny problem, ale tak już mam

Witaj. Cóż... mi w teście MBTI wyszło ISTP i mam praktycznie taki sam problem jak ty, ale według mnie typ osobowości nijak ma się do tego(a przynajmniej nie tak bardzo). Również w kontaktach z innymi mam obawy, że wyskoczę z czymś, za co wszyscy będą mnie uważać za idiotę(no i chyba tak bywało) i m.in. dlatego w towarzystwie, które nie jest mi dostatecznie bliskie mówię bardzo mało albo wcale, także - odpowiadając na twoje pytanie - nie przejmuj się - nie jesteś z tym problemem odosobniony. Wydaję mi się, że tutaj chodzi o zbyt niski poziom samooceny, pewności siebie i zbyt mały dystans do siebie. I jeszcze nie wiem jak ty, ale ja w kontaktach z innymi często się stresuję, i m.in. przez to gadam czasem głupoty. Nie wiem co mogę na to poradzić, choć bardzo bym chciał to wszystko zmienić.
Pozdrawiam i mam nadzieję, że nie palnąłem tutaj niczego nietaktownego

Zgadzam sie z poprzedniczka, aż tak takiego wielkiego znaczenia w twoim wypadku to nie ma. Ja tez jestem INTJ i zacznę od poczatku twojej mowy.
Ja jestem czlowiekiem tak średnio zamkniętym, choc do depresji mi blisko. Tez się czuje jak by tylko ja mógl się zrozumiec. Z mową nie mam problemu, mam donośny głos. Rozmawiam jak mi sie zachce, bawię sie tym i innymi, nie przejmuje się nikim przez to potem same pozytywy z tego są.
W mojej ulubionej grupie, jestem uznawany raczej, za nieśmiałego indywidualistę niż za intro. Nie jest tak łatwo, tak sobie olewać ludzi , bawić się relacjami. Poczytałem trochę książek, poeeksperymentowałem i jakoś doszedłem do tego miejsca. Radzę sobię z INTJ wśród ludzi choć jeszcze jest dużo do poprawy.

@Coldman, jakie książki czytałeś? Ostatnio nie wiem co czytać, więc nie pogniewałbym się za jakieś rekomendacje

Mi również wydaje się, że to kwestia stresu, trochę takie samonapędzające się błędne koło - boisz się, że źle wypadniesz, więc się stresujesz, a jak wiadomo nerwy rzadko dodają elokwencji i obawa się urzeczywistnia.. Trochę rozumiem, bo też mam tendencję do 'mocnych' tekstów, niekoniecznie w pozytywnym tego słowa znaczeniu, na szczęście z wiekiem coraz mniej obchodzi mnie zdanie innych, a może inaczej - coraz mniej jest osób, których zdanie ma dla mnie znaczenie i to jest chyba do wytrenowania:)
zresztą pomyśl, co się stanie jeśli powiesz coś głupiego? w najgorszym wypadku ktoś stwierdzi, że nie jesteś zbyt rozgarnięty, no i co z tego? jeśli to osoba, z którą niewiele masz do czynienia to też niewiele powinno Cię to obchodzić. Jeśli to ktoś z bliższego otoczenia, to pewnie w towarzystwie tej osoby zdarza Ci się również mówić mądrzejsze rzeczy i zakładam, że ich stosunek do głupot wychodzi na plus
Natomiast co do zrozumienia, no cóż.. ja sama siebie nie zawsze rozumiem, więc nie oczekuję tego od innych

Raingel pisze:@Coldman, jakie książki czytałeś? Ostatnio nie wiem co czytać, więc nie pogniewałbym się za jakieś rekomendacje

Polecę ci moją ulubioną Anthony De Mello - Przebudzenie. Mistrzowska, przeczytałem ją z 3 razy

Też bym nie wiązał takich zachowań i myśli z osobowością. Prędzej podsunąłbym tutaj małą fobię społeczną...

Raingel pisze:[...] inni uważają mnie za głupiego - i tu pojawia się mój największy problem - ciągle mam wrażenie, że ludzie uważają mnie za głupiego i chyba przez to powoli wpadam w paranoję...

Spróbuj potrenować unikanie takich myśli (np. nie uzależniaj się od ocen innych osób, a siebie samego oceniaj łagodnie) i jednocześnie nie unikaj wystawiania się na sytuacje, gdzie uważasz, że możesz się zbłaźnić, ponieważ później możesz się zamknąć bardziej niż jesteś zamknięty obecnie. Rozumiem, że to nie jest do zrobienia na cito, dlatego próbuj "uczyć się" takiego zachowania małymi kroczkami

Dzięki wszystkim za wypowiedzi i Coldman za dobrą książkę
Na pewno postaram się wykorzystać Wasze rady, ale mam również jeszcze jedno pytanie. Jak zachowywać się w stosunku do innych? Udawać, że np. coś mnie śmieszy, interesuje itd. czy może powiedzieć im wprost, że mnie to nie obchodzi, albo nie śmieszy? To jest dla mnie trochę niekomfortowe

Bądź sobą po prostu. Ja z automatu wykazuje zainteresowanie rozmowa i śmieje się ze wszystkimi, bo mnie to śmieszy ,chociaż dużo nie mowie. Nie muszę udawać bo przebywam tylko z odpowiednim towarzystwem. Trzeba potrafić stworzyć maske do ludzi i nauczyć ich obchodzenia z tobą. (Offtop) Tylko jak tak teraz patrze, to będę miał problem z dziewczyną. Bo na zewnatrz pozna mnie w masce, a potem się okaże kimś innym. Dlatego pozostał internet.

Coldman pisze:Nie muszę udawać bo przebywam tylko z odpowiednim towarzystwem.

Słusznie prawisz I pewnie lepszej rady Reingel nie dostaniesz.
Jasne - nie w każdej sytuacji można towarzystwo wybrać, ale pozostaje jeszcze neutralność, nie musisz przecież wypełniać swojego milczenia albo śmiechem albo tłumaczeniem czemu nie włączasz się w rozmowę. Wydaje mi się, że dużo lepiej nauczyć się jak nie odczuwać takich sytuacji jako dyskomfortu niż uczyć się nie swojego zachowania

Witam.
Pięknie napisane, trzeba być sobą i tylko to jest ważne.
Nie udawać niczego i nikogo...jesteśmy Introwertykami i nikt i nic tego nie zmieni.
Najgorsze jest tłumaczenie się z mojego zachowania.
Jak komuś przeszkadza moje milczenie,to niech zmieni towarzystwo.
Dlaczego my musimy akceptować ekstrawertyczne zachowania i nie oczekiwać tego samego od innych?
Wymagajmy równie mocno jak inni wymagają od Nas.
Pozdr.

Witajcie!
Raingel, bardzo dobrze Cię rozumiem. Aczkolwiek muszę Cię pocieszyć - to jest do wypracowania! Tak jak ktoś wczesniej wspomniał - jeśli faktycznie zależy Ci na tym, aby pewniej czuć się wśród ludzi - po prostu zacznij wystawiać siebie na maleńkie próby, potem coraz większe i większe... Najważniejsze, żebyś nie oczekiwał po sobie cudów. Ja np. mam bardzo duże wymagania wobec siebie i ciężko mnie zadowolić, dlatego uczę się, aby spuszczać z tonu, co wcale łatwe nie jest. Tu niestety przemawia przeze mnie perfekcjonizm, zawsze musi być co najmniej prawie idealnie. Trzeba zostawić sobie margines na popełnianie błędów. Uwierz mi, że systematycznością idzie wiele zwojować. I tylko nie probuj się na siłę zmieniać, bo nie w tym rzecz. Raczej uwierzyć w siebie.

Tak z czystej ciekawości, czy twój problem z mową może być w jakiś sposób rozwiązany? Może jak ten problem by zniknął to reszta by się ułożyła?

Też mam INTJ i z tego co się zorientowałem jest to najrzadsza kombinacja w MBTI. Dlatego mało kto nas rozumie na tym świecie.

Arti pisze:Też mam INTJ i z tego co się zorientowałem jest to najrzadsza kombinacja w MBTI. Dlatego mało kto nas rozumie na tym świecie.

Na tym forum najczęstsza