Polski Portal Introwertyków

"K..wa, nic się nie zmieniłeś"

"lepiej, ale długa droga przed tobą"

Powiedziałoby: " https://www.youtube.com/watch?v=xGdDX730wwg "

"Olać tych prostaków. Szkoda życia dla chamów"

Ucz się ode mnie czasem.

Chyba byłabym trochę zawiedziona i rozczarowana. Jako dziecko byłam ekstrawertykiem. Nic nie było mi straszne. Niektórzy śmiali się, że jest mnie za dużo wszędzie i mogę zagadać na śmierć.
Zbieg różnych wypadków, problemów sprawił, że zamknęłam się w sobie i tak mi to już zostało. Aczkolwiek oprócz nieśmiałości i niepewności nic mi nie przeszkadza.

ponuraczek pisze:"I gdzie ten komiks? I gdzie ta książka? Co z moimi genialnymi pomysłami?!"

O, "moje dziecko" powiedziałoby dokładnie to samo.

Opadłaby mu szczęka do samej podłogi.

A moje dziecko, myślę, nie rozumiałoby dlaczego zmieniłam tak dużo w swoim życiu. Nie wiem, ale podejrzewam, że nie, w jego małej główce nie zmieściłoby się zrozumienie dla moich decyzji i wyborów, które są diametralnie różne od tych z lat dzieciństwa i nastoletnich
Natomiast dzisiejsza ja miałabym ogromną przestrzeń w sobie na... to, że ono nie rozumie i byc może źle mnie ocenia.

Zagmatwałam

Poniewaz nie chwalac sie bylam dosc madrym dzieckiem z filozoficznym podejsciem do zycia, wiec pewnie moje ja z dziecinstwa spojrzalonby na mnie i rzeklo " Hmmm dlaczego mnie to nie dziwi?"

Wyszłaś na ludzi

"Źle, wracaj". Rzecz jasna nie da się.

''Beztrosko ciesz się z życia niczym ja, jednocześnie bądź odpowiedzialna jak na dorosłego przystało"

"Można lepiej, potrafisz walcz. Na zabawę był czas"

Oboje na siebie wzruszamy ramionami.