Polski Portal Introwertyków

Zastanawialiście się może nad tym w jakim stopniu słuchana przez nas muzyka wpływa na naszą osobowość, a w jakim to czego słuchamy jest determinowane przez to jacy jesteśmy?

Chyba nikt mi nie zaprzeczy, że muzyka wpływa na nastrój i samopoczucie pozytywnie, bo nikt się chyba nie będzie maltretował, by gorzej się poczuć. Natomiast na osobowość raczej nie. Jakby to w ogóle miało wyglądać? Osobowość kształtuje się latami... Co innego przynależenie do subkultur, gdzie się słucha ciągle tego samego gatunku, ale to zupełnie inny temat.

Nestor pisze:Chyba nikt mi nie zaprzeczy, że muzyka wpływa na nastrój i samopoczucie pozytywnie, bo nikt się chyba nie będzie maltretował, by gorzej się poczuć.

Zaprzeczam. Czy słuchanie funeral doom metalu poprawia nastrój? Jeśli tak, to jestem szczerze zdziwiony!

Nestor pisze:Chyba nikt mi nie zaprzeczy, że muzyka wpływa na nastrój i samopoczucie pozytywnie, bo nikt się chyba nie będzie maltretował, by gorzej się poczuć.

Nie zawsze pozytywnie. Można usłyszeć w radiu piosenkę, która przypomni o jakimś smutnym wydarzeniu
W sumie może to nie jest normalne, ale czasem jak mam doła, to lubię posłuchać smutnej muzyki, żeby wejść w odpowiedni nastrój i jakby bardziej się zdołować, a potem nadchodzi coś w rodzaju katharsis i smutek mija.

A co do tematu, to sama muzyka (w sensie melodii) pewnie bardzo nie wpływa na osobowość. Bardziej już może teksty piosenek, jeśli słucha się czegoś w kółko czy subkultura związana z gatunkiem muzyki. Chociaż wpływem może być coś w stylu dodania pewności siebie, innego spojrzenia na świat przez dany utwór. Czasem myślę, że może jakby nie odkryła pewnych piosenek, które np. dodały mi do czegoś odwagi, inspiracji, pocieszały mnie to może byłabym zupełnie kimś innym.

ponuraczek pisze: W sumie może to nie jest normalne, ale czasem jak mam doła, to lubię posłuchać smutnej muzyki, żeby wejść w odpowiedni nastrój i jakby bardziej się zdołować, a potem nadchodzi coś w rodzaju katharsis i smutek mija.

Dobrze ujęte, też lubię słuchać smutnych piosenek jak mam doła

Oczywiście, że nasza osobowość kształtuje się latami... tylko patrząc na to, że mam już te swoje dwadzieścia parę lat (niektórzy mają przecież dużo więcej), to muzyka mogła wpływać na mnie przez całe lata.. Piosenek zasłyszanych mniejszym lub większym przypadkiem w radiu nie brałabym raczej pod uwagę. Chodziło mi o bardziej świadomy wybór. Ponadto przytoczony funeral doom jest bardzo fajnym przykładem... Tak w wielkim uproszczeniu zasłuchję się w nim bo lubię "smęty" czy bardziej słucham go, bo jego słuchanie sprawiło, że polubiłem "smęty..."
Oczywiście miałam głównie na myśli przesłanie płynące z tekstów, które może np. rozbudować naszą wrażliwość, empatię, czy tak jak pisałaś dodać pewności siebie...generalnie sprawić, że pewne rzeczy zaczniemy postrzegać nieco inaczej. Chociaż nie pomijałabym znaczenia melodii.. pamiętajmy w końcu, że mam na myśli długotrwałe i dość częste kontakty z muzyką

mawo pisze: Zaprzeczam. Czy słuchanie funeral doom metalu poprawia nastrój? Jeśli tak, to jestem szczerze zdziwiony!

Hmmm... nie wypowiadam się za koneserów gatunku, ale wydaje mi się, że można też z dystansem podejść do tej muzyki, jeśli lubi się np. samą technikę gry.
Muzyka jest pewną reprezentacją mojego nastroju stąd nastrój nie jest najlepszy, gdy sięgam po wyżej wymieniony gatunek "z potrzeby". Z drugiej strony, dobra płyta pomaga przetrawić mi własne emocje i mogę sobie wrócić do czegoś lżejszego. Mogę też sięgnąć po tego typu muzykę z czystego "podobania się", ale istnieje wtedy ryzyko, że z kolei nawet całkiem niezły nastrój zrobi pochmurny.

W pierwszym poście pojawia się coś takiego jak "to czego słuchamy jest determinowane przez to jacy jesteśmy". Spotkałam się przy okazji zapoznawania z socjoniką z czymś w rodzaju "preferencji muzycznych bazujących na elementach informacyjnych". Na podstawie aktywności poszczególnych można wywnioskować jaki dana osoba potencjalnie może mieć gust i dlaczego np. ja i Dant3s lubimy elektronikę, ale raczej zupełnie innego rodzaju (mam nadzieję, że wspominana osoba się nie obrazi, za wylądowanie "w przykładzie", jakby jednak to było nie na miejscu, to daj znać, sama edytuję, lub poproszę admina). Jednak ten temat nie jest miejscem, żeby wyłożyć tę złożoną typologię tutaj, a samo wrzucenie listy z preferencjami mogłoby by być mylące. Wspominam, żeby tylko zaznaczyć, że tak w tym kierunku "coś jest".

Jeśli chodzi o stronę deterministyczną, to jako muzyk i nałogowy słuchacz mogę powiedzieć, że osobiście mam na tym punkcie radykalnego fioła, słucham tylko i wyłącznie muzyki oddającej moje emocje. A biorąc pod uwagę, że głównymi emocjami odczuwanymi przeze mnie jest smutek, złość i lęk, tak królują takie gatunki jak dark ambient, neofolk, black metal, industrial, oraz ambient i muzyka klasyczna utrzymane w tonacji molowej (melancholia). Ciekawym zjawiskiem może być to, że większość utworów w tonacji durowej automatycznie mnie odrzuca, chyba, że ma ckliwy klimat.

Faramuszka pisze:Na podstawie aktywności poszczególnych można wywnioskować jaki dana osoba potencjalnie może mieć gust i dlaczego np. ja i Dant3s lubimy elektronikę, ale raczej zupełnie innego rodzaju (mam nadzieję, że wspominana osoba się nie obrazi, za wylądowanie "w przykładzie", jakby jednak to było nie na miejscu, to daj znać, sama edytuję, lub poproszę admina).

Nie mam nic przeciwko

Co do tematu: nie raz nie dwa zastanawiałem się czy to co lubię wynika z tego czego słucham czy to co słucham wynika z tego co lubię(sytuacja z jajkiem i kurą ) i doszedłem do wniosku, że jest po trochu i tak i tak.
Sami kształtujemy czego słuchamy, w dużej części na bazie skojarzeń, mam na myśli sytuację gdy dany kawałek leci w tle przy jakimś wydarzeniu, które wryło nam się w pamięć. Z drugiej jednak strony coś definiuje na początku, jakie brzmienia będą się nam podobać albo nie, może właśnie takie nieświadome wydarzenia, w których nie możemy przypisać jakiegoś utworu do konkretnego wspomnienia, a jednak z czymś się kojarzą.

Wg mnie muzyka wpływa na ludzi. Oczywiście zalezy od człowieka, sa na pewno tacy, którzy słuchają tylko muzyki w tle, w pracy i to nie ma znaczenia wtedy. Jak byłem w szkole to muzyka to podstawa. Dużo słuchałem i głównie coś nowego, alternatywnego. Ludzie kojarzą zachowania z muzykiem, należą do różnych subkultur, które mają swoje obyczaje. A czy same dźwięki wpływają na nas? Podobno jest coś takiego jak muzykoterapia

Hej...jakie macie zdanie na temat muzyki...tzn ja uważam, że muzyka ma odzwierciedlać charakter człowieka...ja np. słucham metalu, bo jest energiczny, nieprzewidywalny, agresywny, tajemniczy......a wy ?

Przeniesiono po raz trzeci :evil:
- highwind

Nie ograniczam się do jednego gatunku, w moim przypadku muzyka raczej nie odzwierciedla charakteru a jakby nadrabia braki w charakterze, np. słucham agresywnej muzyki bo sam jestem mało agresywny itp.

Mam podobnie, lecz zamieniłbym słówko "Agresja" na "energia" Słucham głównie energicznej muzyki, choć jestem zazwyczaj spokojny. Gust muzyczny mam rozległy, tak więc obecnie słuchana muzyka jest uzależniona od sił i nastroju.

Ja sługam głównie folku i rocka/metalu, oraz wielu odmian tychże gatunków. Folk zdecydowanie odzwierciedla moją cechę jaką jest zamiłowanie do wszelakiego folkloru, chociaż chyba za cechę charakteru jako taką trudno to uznać, chyba, żeby to podciągnąć pod bójną wyobraźnię, której daję upust praktycznie cały czas.
Rock z kolei dodaje mojej raczej spokojnej, czy wręcz stoickiej naturze trochę energii, metalu słucham na ogół wtedy, gdy jestem wkurzona/ zestresowana.
Lubię też muzykę w stylu Enyi (chociaż właściwie Enyę też można wrzucić do folku) i ta muzyka z kolei chyba jeszcze bardziej ugruntowuje mój spokój, przynajmniej ten na zewnątrz i podobnie jak folkmetal współgra z moim pesymizmem.
Tak więc myślę, że to, jaka jestem, współgra z tym, czego słucham.

Muzyka jakiej aktualnie słucham ma wplyw na mnie, że staje się bardziej samotny, zaczynam rozmyślać, wchodzę do wnętrza siebie.
Takie nocne rozmyślanie