Polski Portal Introwertyków

Każdego dnia oglądam, czym jest zatracanie się w sentymentach i przeszłości. Jak bardzo jest to szkodliwe. Gardzę historią jaką wpaja się w szkołach. Bezużyteczna nauka cyfr i nazwisk - przenoszenie płyt nagrobnych do pamięci żywych. Nonsens. Uważam, że dzień ubiegły nosi w sobie niewielki ładunek. Zaszłość to tak naprawdę esencja zanurzona w odmętach. To czego żywy potrzebuje, to morał, proste nauki, coby nie musiał się zbyt często potykać w ciemności. Cała reszta jest stratą czasu i zatruwaniem pamięci.

Historia jest naprawdę niesamowicie ciekawa i pasjonująca. Najgorzej jest w szkole , kłucie na pamięć dat , suche fakty i nic więcej , no chyba , że trafi się na fajnego nauczyciela , który ma pasję i potrafi nią zaraźić ucznia. Ja w szkole nie lubiłem historii . Już po skończeniu szkoły się nią zainteresowałem i jest moją największą pasją w życiu .

Miałem to szczęście, że zarówno w szkole podstawowej, jak i średniej miałem nauczycieli historyków, którzy byli pasjonatami. Opowiadali o historii "żywej", o tym, jaki ma ona wpływ na czasy obecne, na to, jak wygląda świat, na nas samych, na otaczającą nas kulturę.
Szczególnie nauczyciel w szkole podstawowej tak zaraził historią kilkoro z nas, że bardzo chętnie pisaliśmy sprawdziany. Dla nas był w nich element współzawodnictwa, gdy na uzyskanie oceny bardzo dobrej potrzeba było np. 40 punktów, a my zdobywaliśmy ich po sto lub więcej (było to możliwe dzięki pytaniom otwartym). Nauczyciel marudził pod nosem, że przez nas ma więcej do sprawdzania, ale chyba w głębi duszy cieszył się z tego, do czego nas zachęcił. A zachęcił do zainteresowania historią aż po dzień dzisiejszy.

Mnie także trafiła się w liceum nauczycielka, która swoją pasją zaraziła kilka osób, w tym mnie. Sprawdziany szły według programu ale za to na lekcjach można było odpłynąć. Opowiadała nam to, czego nie było w podręczniku, zdradzała nieznane fakty, wprowadzała "smaczki" , o których się nie powinno czasem mówić młodzieży. Historia jest fascynująca. Daty, suche fakty i definicje to tylko mała jej cząstka.Szkoda, że na to kładzie się główny nacisk w szkołach.

Ja tam się zawsze lubiłam uczyć dat - przynajmniej fajnie się pamięć rozwijało! :p
I warto jednak uczyć się historii, uczyć się o przeszłości, by móc chociaż wyciągać wnioski na przyszłość i poszerzać własne horyzonty.
Co mogę powiedzieć to nigdy nie lubiłam kwestii strategicznych bitew, wojen itp - zawsze mnie to męczyło. Na rok trafił mi się nauczyciel, "zapalony strateg" i pamiętam, że do końca cisnął tylko bitwami, rodzajami strategii itp. Pod koniec jeszcze kazał nam tworzyć swoją, własną grę planszową historyczną. Z tego co pamiętam był zapalonym fanem Heroes III: Might of Magic. Może się skumulowało: historia, strategia no i gra ._.

Ogólnie historia jest bardzo ciekawa , a najlepiej jak człowiek jeszcze sam zaczyna ją odkrywać . Bo niestety jest bardzo nie wielu nauczycieli , którzy potrafią tak mówić by to wciągło .

Ostatnio miałem zajawkę na oglądanie tego typu filmików https://www.youtube.com/watch?v=ymI5Uv5cGU4

Ja lubię tę serię.Tu,przykład https://youtu.be/MjGI6N56u20

Z historii interesuje mnie najbardziej historia sztuki oraz literatury. To jest coś, przy czym odpływam i mogłabym słuchać albo czytać godzinami.