Polski Portal Introwertyków

Ja też lubię puzzle np. taką zebrę 1000 elementów Rzeczywiście odprężające zajęcie, tak samo jak wszelkiego rodzaju łamigłówki (krzyżówki, sudoku). A lubicie gry planszowe? Bo mimo, że jest to rozrywka w grupie innych osób, to jednak strasznie mnie wciągają i poprawiają humor. Idealne na integrację z innymi. Polecam "Taboo", "Niagarę", rysowane, pisane lub/i mówione kalambury, nietypową, lecz ciekawą grę "Pandemia". (Jak macie swoje ulubione to też się podzielcie)

Też lubię układać puzzle. W dzieciństwie miałam 3 ulubione po 1000/2000 elementów. Jedne przedstawiały jakąś bitwę czy coś takiego. Wszystkie puzzle były w odcieniach brązu, a ja zawsze układałam je na czarnym stole/ławie, bo tylko tam mieściły się po rozłożeniu. Za to obrazek układałam na stolnicy. Mama nigdy nie mogła doprosić się oddania jej Drugie to statek na morzu, gdzie 90% elementów było niebieskich - woda i niebo, a trzecie coś w rodzaju "pikniku", z podobnymi proporcjami, ale w kolorze zieleni. Co ciekawe dla mnie układanie puzzli zawsze było zabawą wieloosobową i nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek układała je sama.

Bardzo lubię sztuki walki oraz szachy,trenuje to i to. Oprócz tego interesuje się sportem oraz matematyką.

Jeśli yo można nazwać pasją xD to moja to origami przesterzenne ;-). Uwielbiam składać kartki :-P. Bardzo mnie to wciąga i pomaga mi się wyłączyć. Bardzo ciekawe wychodzą z tego typu origami rzeźby. Ostatnio zrobiłem stadion ^^.

Zastanawialiście się kiedyś, czy można swoje życie przeżyć z pasją?
Chodzi mi o wejście w stan flow w każdej albo w większości czynności, które robimy?
Praca, nauka, hobby, związki, relacje z rodziną, samotne wypady do lasu?

Trochę podpowiedzi:
https://www.youtube.com/watch?v=qy0XljKUZZg
https://www.youtube.com/watch?v=tLLcAbmCvHk
https://www.youtube.com/watch?v=fXIeFJCqsPs

Może ktoś ma doświadczenie we wchodzeniu w taki stan?
Myślicie, że to może być recepta na spełnienie?

Całe nie, ale w większości:
https://www.youtube.com/watch?v=Scn4Gzqy0n4

Nie ma innej drogi do spełnienia. Z tą uwagą, że bynajmniej nie upatruję w szczęścia w ciągłym pobudzeniu, tylko w umiarze pomiędzy odpoczynkiem a działaniem.

Moją pasją jest makijaż, charakteryzacja :-) Zawsze miałam smykałkę by malować, rysować czy kolorować, ale nie dawało mi to radości. Kiedy zaczęłam malować, ale twarze, to był strzał w dziesiątkę! Fajnie mi się czyta o cudzych pasjach, bo są dla mnie takie odmienne, coś nowego, coś fajnego :-)

O, to ja mam całkiem podobnie - zawsze trochę rysowałam, ale też odkąd pamiętam miałam problem z tym, że moje rysunki były za małe, mogłam wziąć obojętnie jak dużą kartkę, a wykorzystywałam i tak tylko jakieś 5cm2 Strzałem w dziesiątkę okazał się dla mnie nail art

Czy miłość do spania można podciągnąć pod pasję ? Chyba nigdy w całym życiu nie miałem czegoś, co mógłbym nazwać pasją. Zawsze zazdrościłem rówieśnikom, którzy odnosili sukcesy w tej czy innej dziedzinie, którzy zatracali się w tym co robią i niemal nie widzieli świata poza tym. Może wynika to z mojego lenistwa. Może z tego, że nie znoszę monotonii - nie w czymś, co ma być dla mnie rozrywką. Chętnie pójdę pobiegać raz na jakiś czas, ale gdybym miał robić to codziennie... bożesztymój, jakie to jest nudne. A może dzieje się tak dlatego, że nie mam cierpliwości i nie lubię się uczyć, chciałbym umieć wszystko od razu, bez pracy ? W sumie fajnie byłoby rysować super obrazki, ale jak tak pomyślę ile to pracy trzeba, samodoskonalenia... nie, już nie chcę rysować No nic, nie idzie mi odkrywanie pasji, więc może to pasja odkryje mnie

Sądząc po innym wątku myślałam, że Twoją pasją jest gotowanie

To prawda, lubię gotować ale pasją bym raczej tego nie nazwał. Coś jeść trzeba, a jeśli sam gotuję, to przynajmniej wiem co jem i przy okazji się czegoś uczę
Może kiedyś założę jakiegoś bloga, jeśli tylko moje życie stanie się ciekawsze

nudny introwertyk pisze: Może kiedyś założę jakiegoś bloga, jeśli tylko moje życie stanie się ciekawsze

A co to właściwie znaczy "mieć ciekawe życie"? Czy nie jest aby tak, że nasze życie jest o tyle ciekawe, o ile sami potrafimy je w taki sposób przedstawić? Ja z punktu widzenia przeciętnego (zwłaszcza ekstrawertycznego ) obserwatora wiodę bardzo monotonne życie. Jednak w moim wnętrzu dzieje się tak wiele, że nie potrafiłabym nazwać go nudnym. Inna sprawa, że nie zawsze potrafię te swoje przeżycia wyrazić, jak i też mało kogo one interesują

Dokładnie, krucha_babeczko, moje życie z zewnątrz wydaje się bardzo nudne, więc to, o czym bym pisał raczej nikogo by nie zainteresowało. No bo o czym niby ? O tym nad czym dzisiaj rozmyślałem ? Jaka myśl wprawiła mnie w melancholię, a która rozbawiła ? Fakt, brakuje takich blogów, ale dlatego, że nie ma na coś takiego popytu A zresztą nie za bardzo ciągnie mnie do uzewnętrzniania się całemu światu. Czy choćby tej jednej przypadkowej osobie, która przez przypadek by tam raz na ruski rok wpadła

nudny introwertyk pisze:Czy miłość do spania można podciągnąć pod pasję ? Chyba nigdy w całym życiu nie miałem czegoś, co mógłbym nazwać pasją. Zawsze zazdrościłem rówieśnikom, którzy odnosili sukcesy w tej czy innej dziedzinie, którzy zatracali się w tym co robią i niemal nie widzieli świata poza tym. Może wynika to z mojego lenistwa. Może z tego, że nie znoszę monotonii - nie w czymś, co ma być dla mnie rozrywką.

Jej, to jednak jest ktoś kto ma tak samo. A zastanawiałam się co jest ze mną nie tak. Strasznie bym chciała mieć coś "swojego", ale nie potrafię osiąść w czymś na stałe.

A ponoć introwertycy mają w zwyczaju poświęcać się jednej pasji na całego (tak przynajmniej piszą w mądrych książkach). Odstajecie od normy czy zmieniamy definicję?