Oj zdziwiłbyś się xPWałbrzyszanin pisze:Trochę dziwne pytanie. Przecież kobiety same nie wiedzą czego chcą...
Trochę mam za daleko do Warszawy :*nika pisze:Ja lubię przede wszystkim inteligentnych, kulturalnych, romantycznych, takich którzy nie wstydzą się płakać mężczyzn
a bardzo nie lubię głupich, prymitywnych, chamskich, przeklinających i chodzących na siłownię, jak ktoś przeklina i jest wulgarny to już ma u mnie przesrane, nienawidzę, tępię takich osobników, podobają mi się niektórzy socjopaci a to dlatego, że mają swój charakter i nie są manipulowani przez społeczeństwo, generalnie taki antyspołeczny osobnik na pewno mi się spodoba, chyba nie mam zbyt dużych wymagań.
Oczywiście facet chodzący na siłownie musi być w tym zestawieniu, bo przecież każdy "koks" to tępy kark. W naszej polskiej kulturze stereotypy są bardzo mocno zakorzenione, ludzi dosłownie dzieli się jak śmieci i segreguję do odpowiednich pojemników na papier, plastik, szkło.nika pisze:ja bardzo nie lubię głupich, prymitywnych, chamskich, przeklinających i chodzących na siłownię
Co jest szczególnie dziwne biorąc pod uwagę to jak podnoszenie ciężarów ostatnio się spopularyzowało wśród nerdów.Weightlifter pisze:Oczywiście facet chodzący na siłownie musi być w tym zestawieniu, bo przecież każdy "koks" to tępy kark. W naszej polskiej kulturze stereotypy są bardzo mocno zakorzenione, ludzi dosłownie dzieli się jak śmieci i segreguję do odpowiednich pojemników na papier, plastik, szkło.
Mogłabym się pod tym podpisać obiema rękami.Weightlifter pisze:W naszej polskiej kulturze stereotypy są bardzo mocno zakorzenione, ludzi dosłownie dzieli się jak śmieci i segreguję do odpowiednich pojemników na papier, plastik, szkło.
stokrotka pisze:Ponieważ jest to temat rzeka skupię się jedynie na wyborze pomiędzy ekstrawertykiem a introwertykiem i wychodzi na to, że zawsze wolałam tych bardziej nieśmiałych i introwertycznych. Przede wszystkim łatwiej mi się otworzyć przed kimś "podobnym". Poza tym podczas poznawania takiej osoby, kiedy nie będziemy jeszcze sobie w pełni ufać, ani dobrze znać i wiedzieć o swoich pasjach... może się zdarzyć, że nie będziemy wiedzieć o czym ze sobą rozmawiać. Myślę, że podczas spotkania dwóch introwertyków przerywniki w postaci chwil milczenia nie będą wywoływać presji żeby mówić coś tylko po to żeby gadać... Ponadto wydaje mi się, że skoro ktoś nie skupia swojej uwagi na setce znajomych to nawiązuje silniejsze i głębsze relacje z tymi "wybranymi", a ponieważ zawsze mocno angażowałam się w związek jest to dla mnie niezwykle ważne. Nie mówię już o tym, że jak się chłopak lekko peszy to zwyczajnie słodkie jest, a dwa jak się denerwuje to jest szansa, że mu zależy... Jest tylko jeden problem, taki facet sam raczej nie podejdzie i nie zagada, a ja zbyt wstydliwa jestem żeby zrobić to za niego...
Zgadzam się z tobą w 100%, do każdego człowieka by trzeba się ustawić inaczej by mu się spodobać, no ale skąd my mamy kurde wiedzieć kim on jest ?stokrotka pisze:Tylko w momencie kiedy jeszcze nie do końca wiadomo, że trafił swój na swego powstają wątpliwości czy owa cisza nie przeszkadza tej drugiej stronie... Zdarzało się już, że musiałam się tłumaczyć, że jest ok i wcale nie uważam kogoś za nudnego tylko dlatego, że chwilami sobie razem pomilczymy...
Najgorsze jest to że często zamiast własnego ,ja" pokazujemy swoją fałszywą twarz i przez ludzie potem nas zawodzą.A rozwiązanie jest banalnie proste. Wystarczy być introwertykiem i nie udawać. Inni Intro, łącznie z kobietami, podświadomie będą do nas lgnąć.stokrotka pisze:
Tylko w momencie kiedy jeszcze nie do końca wiadomo, że trafił swój na swego powstają wątpliwości czy owa cisza nie przeszkadza tej drugiej stronie... Zdarzało się już, że musiałam się tłumaczyć, że jest ok i wcale nie uważam kogoś za nudnego tylko dlatego, że chwilami sobie razem pomilczymy...
Zgadzam się z tobą w 100%, do każdego człowieka by trzeba się ustawić inaczej by mu się spodobać, no ale skąd my mamy kurde wiedzieć kim on jest ?
Czy ja wiem... Czasem milczenie może być źle odebrane nawet przy rozmowie dwóch introwertyków. A czasem trzeba poudawać, żeby w ogóle spotkać kogoś gdzieś albo żeby wydawać się bardziej przyjaznym. Nie ma jednego przepisu. Ważniejsze jest chyba zrozumienie z obu stron.Lacki pisze: A rozwiązanie jest banalnie proste. Wystarczy być introwertykiem i nie udawać. Inni Intro, łącznie z kobietami, podświadomie będą do nas lgnąć.
bo taką refleksję poczyniłam, że mało który dziś potrafi już się ubrać: trochę niedbale, nie rzucając się w oczy ze swym stylem, ale gustownie. to ważne dla kobiet, a jeśli ktoś sądzi, że introwertyczki nie oceniają po wyglądzie, tylko po wnętrzu, to się myli, oznajmiam!Ale bycie introwertykiem to nie tylko milczenie. Chodziło mi o to że jeśli znajdziemy chwile na cisze, zamiast nawijać cały czas o pierdołach to introwertyk na pewno wyczuje swojego i to doceni.Czy ja wiem... Czasem milczenie może być źle odebrane nawet przy rozmowie dwóch introwertyków. A czasem trzeba poudawać, żeby w ogóle spotkać kogoś gdzieś albo żeby wydawać się bardziej przyjaznym. Nie ma jednego przepisu. Ważniejsze jest chyba zrozumienie z obu stron.
.
