To mogą być pasje, ale dla większości ludzi nimi nie są. Czynności te nie 'wciągają' ich na tyle, żeby nadawać jakąkolwiek wartość i sens swemu życiu [:Jak się nie ma pasji, to czas zwykle wypełniają dość bierne formy spędzania czasu - muzyka, książka, filmy,
Dla większości ludzi nic nie jest pasją, bo większość ludzi pasji nie ma.cityCAT pisze:To mogą być pasje, ale dla większości ludzi nimi nie są. Czynności te nie 'wciągają' ich na tyle, żeby nadawać jakąkolwiek wartość i sens swemu życiu [:
Jakoś mnie to nie przekonuje. Nie kwestionuję faktu, że czytanie rozwija. Sam też bardzo lubię czytać. Ale jednak żeby czytanie, muzykę, filmy nazwać pasją potrzeba wg mnie czegoś więcej.To jak najbardziej mogą być ogromne pasje, nie dyskredytuj. To, że ciało pozostaje zwykle w spoczynku podczas np. czytania, nie znaczy, że mózg nie jest wtedy aktywny, wyobraźnia się nie rozwija, nie wzbogaca słownictwo, nie poprawia opatrzenie z poprawną pisownią etc.
Do posiadania pasji trzeba mieć odpowiedni zestaw cech osobowości - bardzo dużą ciekawość świata i chęć pogłębiania wiedzy, zapał wykonany z jakiegoś lepszego materiału niż słoma, determinację i samodyscyplinę, zwykle w jakimś stopniu kreatywność itp. Niewielu ludzi może się pochwalić taką charakterystyką.Dla większości ludzi nic nie jest pasją, bo większość ludzi pasji nie ma.
Nie sadze, zeby pasjonat musial byc zbieraczem kazdych mozliwych szczegolow. Ja bym stawiala tu wlasnie na pasje - czyli raczej namietnosc z jaka sie cos robi, iloscia czasu temu poswiecana kosztem innych czynnosci, wkladem finansowym, jesli jest wzmagany i znaczeniem dla zycia (nie wyobrazam sobie byc szczesliwa nie zajmujac sie tym).jcDenton pisze:Pasjonatem 'czytania' będzie dopiero pasjonat literatury. Kogoś takiego interesuje tło każdej powieści, w jakiej epoce dane dzieło powstawało (i jaki wpływ miała ta epoka na finalny kształt powieści), jakie życie prowadził sam autor książki itp.
Pasjonatem filmu będzie - analogicznie - człowiek zainteresowany szczegółami obsady aktorskiej, charakterystyką poszczególnych reżyserów, cechami kina z różnych rejonów geograficznych...
Granica między pasją a obsesją bywa płynna ;-) Czy fakt, że nie znam wszystkich szczegółów z życia mojego ulubionego autora automagicznie czyni czytanie "tylko" hobby? To co opisuje JCD imho podchodzi już pod obsesję, coś jak ludzie znający na pamięć historię Śródziemia i uczący się elfiego.Inno pisze:Nie sadze, zeby pasjonat musial byc zbieraczem kazdych mozliwych szczegolow.
Więc można rzec, że to hobby zupełnie nieprzydatne do egzystencji, więc czy pasja jest zawsze czymś pozytywnym?Nigdzie niczego takiego nie sugerowałem, wnioski od czapy wyciągasz na własne ryzyko. Niemniej jednak jeśli wziąłeś to do siebie to przepraszam, ot przytoczyłem pierwszy przykład który wpadł do głowy. Też przez to przechodziłem kilkanaście lat temu ;-)Pałer_Frytas pisze:Znam większą część historii Śródziemia i bez powodzenia uczyłem się elfiego to znaczy, że mam obsesje i będę mordował ludzi którzy nie wierzą w Iluvatara?
Nie ma co zawężać horyzontów. Istnieją pasje, których nie da się cichaczem wykonywać w domu, z dala od wzroku ciekawskich i tylko dla siebie. Wręcz przeciwnie, ludzie wychodzą do społeczeństwa z nimi, by podzielić się tym z innymi. Przykładem takiej pasji jest chociażby ruch rekonstrukcyjny, który w warunkach domowych nie byłby "pełny". Organizowane są różnego rodzaju zloty, zarówno w wąskich grupach, jak i ogromne festiwale (przykładem może być Festiwal Słowian i Wikingów organizowany corocznie na Wolinie, Grunwald itp). Jest to spora grupa ludzi, która robi coś z pasją i dzieli się tym społecznie. Są drużyny aktywne, które prowadzą nawet zajęcia w szkole, warsztaty dla dzieciaków ze świetlic, udzielają się w czasie WOŚP.Mi akurat w większości pasjonaci kojarzą się z osobami mało aktywnymi ruchowo i społecznie. Na słowo człowiek z pasją zwykle na myśl przychodzą mi ludzie którzy składają w domu modele, zbierają jakieś znaczki czy monety, w garażu dłubią przy samochodzie sprzed pół wieku albo właśnie są koneserami muzyki czy literatury.
Nie zgodzę się, gdyż pasji nie "uprawia się" by stać się lepszym, ale po to by "naładować akumulatory", wyrwać się z codzienności i odetchnąć. W zależności od możliwości (pora roku, itp), kiedy mam dość tego co się wokół mnie dzieje pakuje plecak i jadę gdzieś ze znajomymi, by przy wieczornym ognisku się odprężyć. Gdy aktualnie nie ma żadnego wyjazdu wówczas siadam sobie przy moim warsztacie tkackim, albo z igłą i nitką w ręku - daję upust swoim artystycznym zapędom (haftuje, szyje, albo próbuję rozgryźć, jak się robi czapkę naalbindingiem). W ostateczności siadam z książką w ręku i czytam, jak mogły wyglądać realia średniowiecznego życia, co potrzebuje jeszcze zdobyć, kupić, wykonać do przyszłego sezonu.Reasumując ludzie przeceniają znaczenie tak zwanych pasji, wmawiając, że to uczyni ich lepszymi.
Ja nie zawęziłem nigdzie horyzontu. Wyraziłem tylko swoje zdanie co mi się GŁÓWNIE (warto pamiętać, że głównie nie znaczy: "tylko i wyłącznie") kojarzy. Jak ktoś sobie rekonstruuje to przecie ja mu nie odmawiam nazywania pasjonatem i nie umniejszam znaczenia tego w jego życiu.jaromira pisze:Troszkę odświeżę ten temat.
Nie ma co zawężać horyzontów. Istnieją pasje, których nie da się cichaczem wykonywać w domu, z dala od wzroku ciekawskich i tylko dla siebie. Wręcz przeciwnie, ludzie wychodzą do społeczeństwa z nimi, by podzielić się tym z innymi.Mi akurat w większości pasjonaci kojarzą się z osobami mało aktywnymi ruchowo i społecznie. Na słowo człowiek z pasją zwykle na myśl przychodzą mi ludzie którzy składają w domu modele, zbierają jakieś znaczki czy monety, w garażu dłubią przy samochodzie sprzed pół wieku albo właśnie są koneserami muzyki czy literatury.
Nie zgodzę się, gdyż pasji nie "uprawia się" by stać się lepszym, ale po to by "naładować akumulatory", wyrwać się z codzienności i odetchnąć.Reasumując ludzie przeceniają znaczenie tak zwanych pasji, wmawiając, że to uczyni ich lepszymi.
Pasja przynosi najlepszy skutek, kiedy jest współdzielona z innymi pasjonatami. Wówczas najwięcej się, przynajmniej moim zdaniem zyskuje.
Ja przez pewien czas zbierałem słoiki. Kolekcja ta na dzień dzisiejszy liczy sobie kilkanaście sztuk. Teraz jednak zaprzestałem tego szaleństwa. ;-]Inno pisze:Dla większości ludzi nic nie jest pasją, bo większość ludzi pasji nie ma.cityCAT pisze:To mogą być pasje, ale dla większości ludzi nimi nie są. Czynności te nie 'wciągają' ich na tyle, żeby nadawać jakąkolwiek wartość i sens swemu życiu [:
