Polski Portal Introwertyków

Rina pisze:

Tytus pisze:co w takim razie z deklaracją,że jest osobą szczerą?

Dobre pytanie...Albo potłuc o kant tyłka, albo rozważyć, jak to jest z asertywnością u tej osoby.

Tytus pisze:Ja nie wierzę w to,że ktoś z wyboru chce być sam.I znając prawie calą sytuację- nie zrezygnuję.Chyba,że usłyszę konkretny powód.

Czy on ci tak powiedział, a ty chcesz walczyć o jego uczucie? Oby nie, bo to może być duży błąd. Nie znaczy nie. Za tą granicą jest narzucanie się. Wierzysz, czy nie, musisz uszanować decyzję. Podobnie twoje "nie" musi zostać uszanowane.

nie-można odpowiedzieć na pytanie ,czy masz ochotę na kawę.
nie-można odpowiedzieć czy masz ochotę na spotkanie.
ale jeśli chce się zakończyć znajomość-mówi się coś więcej.

Swoja droga ciekawe co gorsze, czy slyszec nie czy ze ktos ma "problemy z uczuciami" bez rozwiniecia tematu i te oczekiwanie.
Ja czekam i nie wiem czy mam po co.

mehow1992 pisze:Swoja droga ciekawe co gorsze, czy slyszec nie czy ze ktos ma "problemy z uczuciami" bez rozwiniecia tematu i te oczekiwanie.
Ja czekam i nie wiem czy mam po co.

Ja zdecydowanie wole szczerość.Taką,która mówi o przyczynach-czyli o problemach z okazaniem uczuć także.

Tytus pisze: nie-można odpowiedzieć na pytanie ,czy masz ochotę na kawę.
nie-można odpowiedzieć czy masz ochotę na spotkanie.
ale jeśli chce się zakończyć znajomość-mówi się coś więcej.
Ja zdecydowanie wole szczerość.Taką,która mówi o przyczynach-czyli o problemach z okazaniem uczuć także.

Uzasadnienie się należy- jasne. Miałam na myśli raczej, że decyzję należy uszanować. A powody powinno się poznać. Masz rację.

Rina pisze:

Tytus pisze: nie-można odpowiedzieć na pytanie ,czy masz ochotę na kawę.
nie-można odpowiedzieć czy masz ochotę na spotkanie.
ale jeśli chce się zakończyć znajomość-mówi się coś więcej.
Ja zdecydowanie wole szczerość.Taką,która mówi o przyczynach-czyli o problemach z okazaniem uczuć także.

Uzasadnienie się należy- jasne. Miałam na myśli raczej, że decyzję należy uszanować. A powody powinno się poznać. Masz rację.

ja na razie decyzji nie znam.W mojej ocenie to czasowy brak ochoty na kontakt(spotkanie)

Tytus pisze: ja na razie decyzji nie znam.W mojej ocenie to czasowy brak ochoty na kontakt(spotkanie)

Wiesz, ja akurat spotykam się z intro i świetnie znam takie okresy milczenia- ale zwykłego milczenia, a nie w oczekiwaniu na decyzję. Różnie bywa, bo przecież sama także potrzebuję czasu tylko dla siebie. W każdym razie wiem, że dla otoczenia rzeczy się toczą dziwnym tempem/ trybem. Tak bywa u introwertyków. Mi też czasem trochę smutno, się zastanawiam, czy się odezwie...chyba wiesz, co mam na myśli. Ale tu widać zaangażowanie, proponuje spotkania, jak coś staje na przeszkodzie, któreś proponuje kolejną opcję. Zmierzam do tego, że tobie jest chyba o wiele trudniej. Ja wiem, z czym mam do czynienia, a dla ciebie to właściwie inny świat. Na dodatek nie chodzi tylko o przerwę, ale o postawienie kawy na ławę. Spróbowałam się postawić na twoim miejscu i faktycznie to trudna sytuacja. Długo trwa to wahanie/ czekanie?

Rina pisze:

Tytus pisze: ja na razie decyzji nie znam.W mojej ocenie to czasowy brak ochoty na kontakt(spotkanie)

Wiesz, ja akurat spotykam się z intro i świetnie znam takie okresy milczenia- ale zwykłego milczenia, a nie w oczekiwaniu na decyzję. Różnie bywa, bo przecież sama także potrzebuję czasu tylko dla siebie. W każdym razie wiem, że dla otoczenia rzeczy się toczą dziwnym tempem/ trybem. Tak bywa u introwertyków. Mi też czasem trochę smutno, się zastanawiam, czy się odezwie...chyba wiesz, co mam na myśli. Ale tu widać zaangażowanie, proponuje spotkania, jak coś staje na przeszkodzie, któreś proponuje kolejną opcję. Zmierzam do tego, że tobie jest chyba o wiele trudniej. Ja wiem, z czym mam do czynienia, a dla ciebie to właściwie inny świat. Na dodatek nie chodzi tylko o przerwę, ale o postawienie kawy na ławę. Spróbowałam się postawić na twoim miejscu i faktycznie to trudna sytuacja. Długo trwa to wahanie/ czekanie?

Myślę,że jeśli chodzi o introwertyków to nie ma co oczekiwać deklaracji.Ty takie otrzymałaś?

Tytus pisze: Myślę,że jeśli chodzi o introwertyków to nie ma co oczekiwać deklaracji.Ty takie otrzymałaś?

Nie, do tego daleka droga i u mnie, i u niego. Widzę fakty, gesty, różne dowody pamięci i zaangażowania. Ale, dla nie- intro, prawdopodobnie wygląda to dziwnie. Już ktoś mi to powiedział. Coś w stylu- ja na tym etapie znajomości...( chodziło o czas znajomości, w którym zupełnie inaczej u niego to wyglądało ).

Rina pisze:

Tytus pisze: Myślę,że jeśli chodzi o introwertyków to nie ma co oczekiwać deklaracji.Ty takie otrzymałaś?

Nie, do tego daleka droga i u mnie, i u niego. Widzę fakty, gesty, różne dowody pamięci i zaangażowania. Ale, dla nie- intro, prawdopodobnie wygląda to dziwnie. Już ktoś mi to powiedział. Coś w stylu- ja na tym etapie znajomości...( chodziło o czas znajomości, w którym zupełnie inaczej u niego to wyglądało ).

napisałam wiadomośc prywatną,ale pozostaje w folderze "do wysłania"-nie wiem w jaki sposob mogę ją przesłać

Tytus pisze: napisałam wiadomośc prywatną,ale pozostaje w folderze "do wysłania"-nie wiem w jaki sposob mogę ją przesłać

Jest ok. Do wysłania- jest póki się nie zaloguję na forum i jej nie odczytam. Wtedy automatycznie zmienia status na wysłaną.

Minął prawie rok od założenia tego tematu, i dziwnym trafem moje myśli znowu przyciągnęły mnie tutaj, by dać upust myślom.

Opowiem wam, jak w ciągu tego roku potoczyła się moja znajomość, którą opisywałem na początku tego wątku.

Może rozpocznę cytatem:

mehow1992 pisze:Ja czekam i nie wiem czy mam po co.

Od początku. Postanowiłem nie naciskać z tym nazywaniem relacji, właściwie to odpuściłem. (...)
Rozpoczęły się studia. Wiadomo - dużo obowiązków, w końcu jakoś trzeba się utrzymać na uczelni. Studiujemy w jednym mieście, jednak spotkania był coraz żadsze, najczęściej w cztery oczy. Podczas nich miałem odczucie jakby on tak na prawdę "nie szukał znajomości", zupełnie mu na tym nie zależało. Od około trzech miesięcy kontakt urwał się. Ja nie chcę naciskać na spotkanie, to bez sensu jesli juz kilka razy sie nie zgodzil. Znam kilka osób z jego wydziału i z tego co mi powiedziały to dziwny z niego koleś, nie chodzi na imprezy wydziałowe ani nic takiego, od wrzesnia tego roku (tego, 2014-go roku) będzie mieszkał sam. (...)

Jakiś tydzień temu otrzymałem SMS-a od niego, coś w stylu: "Masz czas w poniedziałek?". Nie odpowiedziałem. Nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć. Ta znajomość (przyjaźń ?) przerodziła się w jakiś patologiczny twór. Ktoś tu na tym forum śmiał się czy nie traktuje go przypadkiem jak chłopaka ( ). Teraz chyba powinnismy zrobic to co każda źle dobrana 'para' - zerwać ( ). A tak na poważnie: mam nadzieję, że to, że już nigdy go nie spotkam nauczy go, że żeby być z drugą osobą (hmm, źle dobrane słownictwo, może 'mieć znajomego') to znaczy otworzyć się przed nią, i dlatego łatwiej być samemu.

Ulżyło mi jak to z siebie wylałem. Dzięki.

Dobra, tylko daj mu może cynk co, i dlaczego spieprzył. Przynajmniej dwa słowa. Jest szansa że się chłopak czegoś nauczy. Chyba że się boisz, że to pokomplikuje sprawę. Może być też tak, że kolega ma taki interwał tęsknoty po prostu - parę miesięcy, zanim odczuje potrzebę spotkania się. Ja mam paru dobrych kumpli, z którymi spotykam się mniej więcej co kwartał właśnie. Nie ma sensu częściej, bo nie byłoby o czym gadać. A tak, przynajmniej się nazbiera tematów do przedyskutowania i milej czas płynie na mieście. To je introwertyk, tego nie pomalujesz (tak łatwo).

Nie mam mu już nic do powiedzenia, taka rozmowa tylko by mnie zdenerwowała.

Hm. Nie zgodzę się z Tobą. Nie rozumiem jak można z kimś rozmawiać dłużej niż 10 minut po 3-miesięcznej przerwie. Tematy się nie nazbierają. Do tego potrzeba jakichś wspólnych przeżyć, czego nine otrzymałem od tej osoby od jakichś 10 miesięcy.

Nie sądziłem że tak to skończę. Zupełnie mi już nie zależy, i najlepiej dla mnie będzie o tym chyba zapomnieć.

Lol. Tu nie ma kwestii, w której można się zgadzać, albo nie. Ja mam znajomych, z którymi się spotykam raz na 3 miesiące i dobrze nam się rozmawia, a ty nie. Gdzie tu kość niezgody? Nie odpowiadaj, pytanie retoryczne
Jak masz się męczyć, to odpuść. Jak ci nie zależy, też odpuść. W sumie to i tak propsy, że chciało ci się podejmować trud.

Nie wiem czy to jeszcze ktoś czyta... ale miałem wrażenie że Ty chcesz mi ziomala przelecieć... Kolegą, przyjacielem to się jest a nie oznajmia... Chcesz być ok, to się nie narzucaj... my przyjaźń odbieramy poprzez szacunek