Ale to było kilka lat temu, nie wiedziałem jeszcze co to jest introwertyzm i w ogóle, więc nie twierdze, że jak teraz bym wziął w czymś takim udział, to byłoby tak samo. Zresztą, teraz nie pojechałbym na żaden obóz, choćby pod przymusem. Robiłbym wszystko żeby się wymigać 
Best time of my life Po wakacjach się przełączało pstryczek i wracało do swojej jamy. Czasem tęsknię za takim stanem, miał swoje dobre strony.
Pozwalam sobie wtedy na trochę zdziczenia, zbieram siły, by potem w ciągu roku "rozładowywać się do normalności". Więc normalnieję przez 10 miesięcy i na koniec jestem tak wyczerpana, że znowu uciekam do jaskini. Wkurzające było jak kumpela tego nie rozumiała, zwoływała całą paczkę i wbijali mi do domu. Miałam ochotę ich wtedy po prostu wyrzucić. Ale we wrześniu/październiku zawsze słyszałam, że widać po mnie powrót do formy. Czerwona pisze:Bo się boją, że nie mają nad naszymi myślami żadnej kontroli i boją się, że jesteśmy psychopatami
Czasami nawet tak silnie wierzymy, że ich sposób bycia jest poprawny, że staramy się walczyć z sobą samymi. Rozwiązaniem pewnie byłoby uświadamianie takich wybitnie panoszących się jednostek, że istnieją jeszcze inni, nie lepsi/gorsi, tylko inni. Bo żyjemy w czasach ekstra. Znałem kilka takich osób. Same robią sobie krzywdę. Ale tak samo nie rozumiem intro, którzy próbują udawać ekstra, żeby się do nich dopasować. Może wydaje się, że czasami tak jest łatwiej, ale nie jest. Jestem jaki jestem, trudno. Po co zakładać maskę? Jeśli mają cię polubić to takim jakim jesteś. Bo co jeśli polubią twoją maskę a nie Ciebie? Będziesz cierpieć jeszcze bardziej. Kiedyś trafiłem na taką dziewczynę intro, ale na pokaz ekstra i to do przesady. Czasami miałem wrażenie, że ma 2 osobowości. Najpierw przekonywała mnie o tym jaką jest mocną osobą, jaki ma twardy charakter, udawała trochę taką zimną sukę, chciała, żeby każdy się z nią liczył i przekonywała mnie, że taka postawa to najlepszy sposób na udane życie. Ale kiedy zostawała sama ze sobą, wychodziły z niej największe słabości a potem odbierałem smsy, że chce sobie podciąć żyły...niektórzy pewnie żyją nieszczęśliwie próbując udawać ekstra, kogoś kim nie są
Lol, antropofobia to lęk przed człowiekiem jako istotą ludzką, coś jak arachnofobia, tyle że zamiast na widok pająka, ktoś dostaje ataku paniki na widok człowieka. Pewnie chodziło im o socjofobię, czyli lęk przed krytyką społeczną :lol:Irracjonalny pisze:Niektórzy przypisywali mi nawet antropofobię..
Ostatnio otrzymałem wyczerpującą odpowiedź na to pytanie. Otóż ekstrawertycy myślą, że my ich po prostu lekceważymy i mamy za gorszych. Kiedy potrzebujemy czasu na odpowiedź - oni myślą, że nie odpowiemy i olaliśmy ich problem. Kiedy nie potakujemy co chwilę, tylko analizujemy wypowiedź - myślą, że się dawno wyłączyliśmy. Kiedy nie reagujemy krzykiem na niespodziankę - myślą, że nie doceniamy ich pracy. Głównie czują się odtrącani i tak jak napisał użytkownik emcia - nie chce im się czekać, nie chce im się dopytywać - chcą silnego bodźca i to jak najszybciej.Agon pisze:Jak w tytule tematu. Jak myślicie, jakie są tego powody? Zazdroszczą nam umiejętności ukrywania informacji i emocji? Często słyszę teksty typu "co jesteś taki zamknięty" "otwórz się" itp. Może oni tego chcą, bo sami mają problem z trzymaniem języka za zębami i nienawidzą jak ktoś jest cicho. Boją się informacji jakie możemy o nich zdobywać gdy tak bezmyślnie paplają na swój temat i okazują emocje i dlatego chcą byśmy też się odsłonili.
A czasami dlatego, ze boją się nie wiedzieć w każdym momencie, o czym druga osoba myśli (jak mój szef z przykładu z innego wątku - moje milczenie np. podczas jazdy razem samochodem doprowadzało go do cholery).
