Polski Portal Introwertyków

Z tym "gapieniem się wszystkich" to w moim przypadku nie tyle kwestia jedzenia, ile mieszkania w osiedlowym bloku - można dostać wrażenia, że wszystkie okna wycelowane są w to jedno - twoje. Osiedle to zero prywatności - wystarczy zejść na klatkę schodową i z powrotem by natknąć się na 15 osób, nie mówiąc już o bandach rozwrzeszczanej dzieciarni biegających na zewnątrz. Blok to koszmar introwertyka. Oczywiście hałas też jest - żeby nie był za duży offtop

Ja niestety mieszkam w takim osiedlowym bloku i nic nie wskazuje na to, by miałoby się to zmienić. Czuję się czasami jak w takim getcie (choć może nie jest to właściwe porównanie) i jedynym wybawieniem są okna w mieszkaniu wychodzące na stronę południową, a tam wiele wolnej przestrzeni, wąwóz, pola, łąki, istna sielska kraina :wink:
Sąsiedzi (oprócz tych głośnych) mi nie przeszkadzają, raczej nie nawiązuję znajomości, ale czasami duszę się w małym mieszkanku, otwieram balkon, by je "poszerzyć". Szara blokowa rzeczywistość :wink:

Już myślałam, że z moimi uszami jest coś nie tak, chciałam nawet iść z tym do lekarza.... a tu proszę wszystko się wyjaśniło... typowa introwertyczka, przewrażliwiona na hałas, dźwięki. Głośno grająca muzyka doprowadza mnie do szału, nawet moich ulubionych piosenek nie lubię słuchać zbyt głośno. Co innego słuchanie przez słuchawki wtedy może być głośno. Tego pojąć nie mogę.
Jeśli chodzi o hałas mojego osiedla to nie mam z tym problemu, nie przeszkadzami to, a nawet odpowiada w porównaniu z mieszkaniem na wsi gdzie jest przerażająco cicho i gdy nadjeżdżający samochód słychać z odległości kilometra.

Jeśli chodzi o hałas to nie znosze głośnych lekcji w szkole czy ryku dzieci.
Zawsze później boli mnie głowa.
Ale z muzyką to już co innego, często leci u mnie głośno, a na koncertach lubię stać blisko sceny, mimo że czasem w uszach mi dzwoni następne dwa dni:)

A co do "gapienia sie wszystkich" to mam zawsze zasłonięte okno w pokoju do ok godz 15(okno mam na szkołe) a gdy jestem w kuchni(okna na inne bloki) to zawsze robie kolacje po ciemku.

Hałas to zło! Gdy nie mam energii irytuje mnie wszystko, gdy mam jej dużo tylko telewizor, głośna muzyka u sąsiadów, przerwy w szkole, dzieci i głośnomówiący;p A jedzenie w restauracjach to nie problem- byle się nikt nie przysiadał... A propo przysiadania- czy zauważyliście że jadąc autobusem wiele osób siada obok innych po czym szybko się przesiadają gdy zwolni się miejsce i będą mogli siedzieć samotnie? Mieszkam w bloku i nie mam już "schizy" że sąsiedzi widzą wszystko. Sąsiedzi może i wiedzą wszystko, ale nie gapią się na mój balkon czy w moje okno;)

Nie lubię, kiedy w klasie jest hałas. Nie przeszkadza mi hałas codziennego życia. Może dlatego, że nie mieszkam w bloku i w małej mieścinie (ah te szczęście ) mój dom jest wysoki, a mój pokój mieści się na 2 piętrze, więc nie mam kłopotów z "podglądaczami" . W restauracji nigdy nie jadłem i nie wiem czy bym chciał (póki co jest mama )

Co do hałasu:
Przeszkadza mi, czasami nawet bardzo.
Jedyny wyjątek robię dla dzieci. Wtedy każda ilość decybeli jest dopuszczalna przez każdą ilośc czasu. Mój życiowy rekord- 12 dni praktycznie bez przerwy. Nie ma to jak być wychowawczynią na koloniach

Co do restauracji:
Róznie z tym bywa. Pizzeria może być, za to jakieś badziej wykwintne restauracje już nie. W takich miejscach boję się , że popełnię jakieś faux pass, więc do niech nie chodze, bo jedzenie w stresie jest niezdrowe.

...

Nie mieszkam w bloku na szczęście, ale równiez jestem przewrażliwiona jeśli chodzi o hałas
w moim pokoju nie ma nic co mogłoby wydawać jakikolwiek dzwięk:
nie ma radia, wieży, pozytywek, nawet budzika nie ma (wyrzuciłam z niego baterie bo denerwowało mnie soczyste tykanie;])

nawet komórka nie jest ładowana nocą, albo mam słuch supermena albo ładowarka wydaje o wiele za głośne piski by móc spać:]

Biedni moi
Ja jak już zasnę to budzi mnie tylko liżący kot ;d
Aczkolwiek jak czuję się źle to nawet szum rozmowy jest za głośny, ale to jak już mam prawie wyczerpaną energię...

Nie potrafiłbym żyć w hałaśliwym miejscu, ale w takim kilkugodzinnym hałasie mógłbym wytrzymać. Żeby się skupić, potrzebuję ciszy, dlatego też zawalam wszystkie poprawki odbywające się podczas jakiejś lekcji.Czasami czekam do późna, aż wszyscy zasną, żeby w spokoju sobie poczytać, popisać, lub nawet pomyśleć.Nie lubię rozmawiać w głośnych miejscach, bo wtedy nie słyszę nawet własnych myśli.

bez ładu i składu...

Mnie męczy hałas wtedy gdy z kimś rozmawiam. Nie znoszę prosić co chwila o powtórzenie, czuję się wtedy niezręcznie. Za restauracjami tez jakoś specjalnie nie przepadam, chociaż jeśli nie ma tłoku to mogę posiedzieć. Ale to tylko wyjątki, najbardziej preferuję atmosferę 4 ścian, gdzie zagłuszyć mnie może tylko muzyka, która sam puszczam.

Ja jestem bardzo wrażliwy na hałas. Kiedyś w szkole podstawowej a później gimnazjum często odbywały się różnego rodzaju "imprezy" blee typu hallowen-y, zabawy karnawałowe które odbywały się w ramach lekcji i trzeba było przetrwać w tym hałasie, dudnieniu przez 3 godziny. Wielkie głośniki, silne wzmacniacze, tak że drgania czuło się w płucach. NIENAWIDZE hałasu. Nigdy nie byłem na żadnej dyskotece. Raz że za głośno, dwa że nie podoba mi się ta rąbanina. Najlepiej czuje się sam w ciszy np. w lesie czy na łące, gdzie jedyne czego słucham to wiatr czy ptaki.

Mnie hałas nie przeszkadza tak bardzo. Najgorzej się czuję, jeśli chodzi o hałas powodowany przez gwar rozmawiających, krzyczących, śmiejących się ludzi - przerwy w szkole na ten przykład. Ten rodzaj hałasu po prostu wysysa zew mnie resztki energii i motywacji do życia. Ale dźwięki ruchliwej ulicy, czy głośna muzyka nie mają już na mnie większego wpływu.

Żyje w przekonaniu że blokowisko to błogosławieństwo introwertyka, nikt nie wie czym się zajmujesz, nikogo nie obchodzisz.
Żyjąc w domie jednorodzinnym, sąsiad wie więcej na temat poczynań członków mojej rodziny niż ja sam
Hałas w klasie zawsze mnie uspokajał, wiedziałem że każdy jest czymś zajęty i nikt nie będzie zawracał mi głowy. To samo tyczy się ulicy, wiem że wszystko działa według określonego porządku którego nie zmienię, więc podporządkowałem się.