Polski Portal Introwertyków

nic nie dopełnia mnie jak
czerwień róży w zielonym ogrodzie
dlatego czasem
coraz mniej zielono mi
nic mnie tak nie rozcieńcza w harmonii
jak błękit powietrza nad błękitem wody
dlatego czasem
zbyt się sobą upijam
nic mnie nie rozświetla jak
jak słońce krystaliczne pary
dlatego czasem
w popiół się obracam

cicho
cichajcie
barwę dźwięku wyostrzam
na zbyt wąskiej krawędzi

Bardzo fajny wiersz, Uciekinierko. :) Zgrabne metafory. Tylko końcówki chyba nie załapałem.

Pisz dalej. :D

cicho
cichajcie
barwę dźwięku wyostrzam
na zbyt wąskiej krawędzi

Takie skojarzenie -
"Fenomenalne powierzchnie tnące moim priorytetem,
analizuję barwy, smocze oczy są pryzmatem".