Polski Portal Introwertyków

Introman24 pisze: ↑18 lip 2018, 20:30 Z mężczyznami to jeszcze pół biedy, gorzej z kobietami - wystarczy, że zmieni fryzurę i już w ogóle mogę jej nie poznać. Czasami ktoś mówi mi cześć, a ja dopiero po minucie orientuję się, z kim rozmawiam.

thon pisze: ↑17 lip 2018, 22:18

Alphekka pisze: ↑17 lip 2018, 22:02 Mam niższe niż przeciętnie umiejętności społeczne. Znaczna część jest wyuczona i wypracowana, ale nigdy nie wpadam tak szybko jak inni, na to, co trzeba zrobić, jak się zachować. A w sytuacjach (społecznych) dla mnie nowych, albo nie opisanych zasadami najczęściej zamieram.

Czy ta sytuacja bardzo Cię trapi? Widzę, że preferujesz zachowanie wg założonego szablonu? A to przypadkiem nie prowadzi do ogranicza się? Nie chcę Cię osądzać, ani nic zarzucać. Ale może warto się zastanowić - czy Ty nie chcesz wszystkiego na hurra, natychmiast?

Alicja pisze: ↑25 lip 2018, 13:07 Ostatnia sobota zmęczyła mnie psychicznie do granic. Bywa, że uczestniczę w różnego typu uroczystościach, w większości z grzeczności, ze względu na ich przaśny charakter. Wiecie, wesela, imieniny, większe rodzinne spotkania, na których z większością ludzi nie ma o czym porozmawiać, a i bierne słuchanie przychodzi z trudem. Sposobów na wytrwanie mam tez parę, np. alkohol na rozluźnienie, obserwacja ludzi, robienie sobie przerw-wyjście na spacer. Tym razem byłam na urodzinach u kumpla, które zorganizował w wynajętej sali. Przez całą imprezę (dosłownie) dudniło disco polo, ale tak głośno, że nie byłam w stanie porozumieć się z osobą obok siebie. Wychodzenie na "papieroska" niewiele dało, bo przed salą było równie głośno. Reszcie to nie przeszkadzało, bo po 2 godzinach tak się schlali, że praktycznie prowadzili monologi, w nadziei że reszta zachwyca się historią ich życia, podczas gdy tak naprawdę każdy pieprzył od rzeczy i każdy był w swoim pijanym, żałosnym świecie. Im dalej w las, tym więcej drzew, czyli atrakcji ciąg dalszy... ktoś wpadł na pomysł bicia pasem po tyłku, tak jak na osiemnastce, z tym ze jubilat kończył 30. Co niektórzy nie trafili w tyłek, także dostało mu się i po plecach, i po nogach, i w sumie tam gdzie się trafiło (albo i nie trafiło-krzesło też oberwało). Taniec na stole ponad stukilogramowego gościa? A jakże! Potłukł kilka piw i niemalże spadł. Po tym jak kilka "talentów" zaczęło wyć do mikrofonu, oczywiście w rytmie disco polo, wyszłam. Większość z nich za wiele ze tej imprezy nie pamięta, ale post pt. "bylo zajebiscie" na fb należy wrzucić. Koniec, dziękuję za uwagę.

Alicja pisze: ↑25 lip 2018, 13:07 Ostatnia sobota zmęczyła mnie psychicznie do granic. Bywa, że uczestniczę w różnego typu uroczystościach, w większości z grzeczności, ze względu na ich przaśny charakter. Wiecie, wesela, imieniny, większe rodzinne spotkania, na których z większością ludzi nie ma o czym porozmawiać, a i bierne słuchanie przychodzi z trudem. Sposobów na wytrwanie mam tez parę, np. alkohol na rozluźnienie, obserwacja ludzi, robienie sobie przerw-wyjście na spacer. Tym razem byłam na urodzinach u kumpla, które zorganizował w wynajętej sali. Przez całą imprezę (dosłownie) dudniło disco polo, ale tak głośno, że nie byłam w stanie porozumieć się z osobą obok siebie. Wychodzenie na "papieroska" niewiele dało, bo przed salą było równie głośno. Reszcie to nie przeszkadzało, bo po 2 godzinach tak się schlali, że praktycznie prowadzili monologi, w nadziei że reszta zachwyca się historią ich życia, podczas gdy tak naprawdę każdy pieprzył od rzeczy i każdy był w swoim pijanym, żałosnym świecie. Im dalej w las, tym więcej drzew, czyli atrakcji ciąg dalszy... ktoś wpadł na pomysł bicia pasem po tyłku, tak jak na osiemnastce, z tym ze jubilat kończył 30. Co niektórzy nie trafili w tyłek, także dostało mu się i po plecach, i po nogach, i w sumie tam gdzie się trafiło (albo i nie trafiło-krzesło też oberwało). Taniec na stole ponad stukilogramowego gościa? A jakże! Potłukł kilka piw i niemalże spadł. Po tym jak kilka "talentów" zaczęło wyć do mikrofonu, oczywiście w rytmie disco polo, wyszłam. Większość z nich za wiele ze tej imprezy nie pamięta, ale post pt. "bylo zajebiscie" na fb należy wrzucić. Koniec, dziękuję za uwagę.

bittersweet pisze: ↑25 lip 2018, 23:13 Jedyne co mi się nasuwa po przeczytaniu tego posta to pytanie: dlaczego? Dlaczego to sobie robisz, dlaczego uczestniczysz w tego typu "eventach"? Mogłabym ewentualnie zrozumieć gdyby chodziło o jakieś rodzinne zobowiązania. Innych powodów nie widzę - ludzie, którzy "bawią się" w ten sposób raczej nie wydają mi się szczególnie interesującym towarzystwem, zresztą z tonu Twojego posta wynika, że masz podobne odczucia. Zdarza mi się pójść na imprezę mimo, że nie mam na to specjalnej ochoty, dla podtrzymania relacji ze znajomymi, na których mi zależy. Tylko, że nigdy nie wygląda to tak jak w Twoim opisie (chociaż jest i muzyka i alkohol). To co opisujesz brzmi koszmarnie, współczuję.

Introman24 pisze: ↑26 lip 2018, 16:58 No właśnie - jak się chce podtrzymać z kimś relację czy choćby zwykły kontakt to czasem trzeba przystać na jego pomysły. A tak się składa, że większość ludzi lubi się bawić, więc szansa na to, że ktoś wpadnie na pomysł na wyjście do klubu czy zorganizuje takie huczne urodziny czy imieniny jest spora. Sam byłem "zmuszony" chodzić np. na dyskoteki, gdzie jest głośno, nie da się rozmawiać i trzeba tańczyć, piszę w cudzysłowie, bo nikt mi pistoletu do głowy nie przystawiał, ale jakoś tak głupio było odmawiać i wychodzić. Poza tym to były 30 urodziny, nie wiem, w jakim środowisku, ale widzę, że ludzie którzy podchodzą i przekraczają trzydziestkę generalnie imprezują rzadziej, nawet jak wcześniej na studiach lubili to teraz nie mają na to ani czasu a często ochoty przez zmęczenie, więc kiedy już mają okazję, to mogą właśnie przesadzić z alkoholem lub bawić się mocniej niż zwykle, żeby odreagować sobie miesiące abstynencji alkoholowo-zabawowej, podczas gdy na co dzień zachowują się zupełnie inaczej.