Polski Portal Introwertyków

Ja chyba wolałbym kogoś w podobnym wieku. Z rówieśnikami wprawdzie nie dogaduję się tak samo jak z pozostałymi, ale może szanse byłyby ociupinkę lepsze

Zdecydowanie wolę starszych bo lepiej mi się z nimi gada. Młodsi zdecydowanie odpadają, w tym samym wieku mogliby ewentualnie być, ale musieliby być dojrzalsi.

Na studiach ludzie są zupełnie inni niż w liceum. Jednak chyba wolę starszych ode mnie. O rok to już fajnie, albo i 4 lata, może nawet 9. Zwyczajnie wspólne zainteresowania są dla mnie ważne, a gdybym miała się ograniczać tylko do rówieśników, to raczej mała szansa na znalezienie kogoś nadającego na tych samych falach. Do tego lubię jak ktoś ma już swoje osiągnięcia, pewne zdolności, talent który rozwija, ciekawą pracę. Jak już przeszedł przez to co ja i potrafi mnie uspokoić, bo wie jak to jest, więc nie warto panikować.

Nie ma to dla mnie znaczenia. Może to brzmieć banalnie, ale tak jest właśnie u mnie. Jak się z kimś świetnie porozumiewam i do tego rozumiemy się niemalże bez słów, a na dodatek fizycznie pociąga mnie ta osoba to wiek jest sprawą nawet nie tyle drugorzędną, co kompletnie nie ważnym aspektem. Miałem to szczęście, że poznałem taką osobę (chodź nawet specjalnie nie szukałem) i jesteśmy bardzo szczęśliwi, podobni do siebie, prawie "identyczni" , a różnica wieku akurat u nas jest nieznaczna. Wiek to tylko zapis w akcie urodzenia, nic więcej, co ułatwia czy też utrudnia poznanie drugiej połówki ;-) . Tak myślę.

W moim wypadku starsze odpadają - definitywnie.

Rówieśniczka mogłaby być. Ale może też być do 2 lat młodsza.

Wiek jest bez znaczenia. Ważne jest czy się dogadujecie ,czy jest "chemia" między wami. Bo to nie z metryka będziesz żyć a z konkretną osoba.

Nie powiedziałabym, że wiek jest bez znaczenia. Kiedy różnica jest spora, tworzy się jednak jakaś blokada, priorytety w życiu czy jakieś przyzwyczajenia mogą być odmienne, a z czasem będzie wychodzić to na wierzch jeszcze bardziej. Nie zawsze różnica pokoleniowa jest do pokonania. Istnieje po prostu granica, choć nie jest ona jednakowa u wszystkich. Uważam też, że młodsza kobieta stanowi sporą inspirację dla dojrzalszego mężczyzny, który z kolei może jej zaproponować dużo więcej niż rówieśnik. Ja od zawsze wolałam trochę starszych facetów, bo z takimi dogadywałam się najlepiej. Wiem też, że nie byłabym w stanie być z kimś sporo młodszym ode mnie.

Granica jest i jest doskonale znana! <wiek>/2 + 7 do <wiek>*2 - 7. Wszystko poza jest be!

A tak trochę bardziej serio, jak się zna wiek drugiej osoby to jest łatwiej odnaleźć wspólny grunt na początek i to chyba tyle. Wiadomo czego się można spodziewać, w pierwszym przybliżeniu oczywiście, bo zawsze może się okazać, że ktoś jest dużo dojrzalszy niż akt urodzenia by wskazywał. Potem, tak jak już było napisane, ważniejsza jest zgodność planów i postaw życiowych, bo dużym problemem może być fakt, że np. kobieta sporo starsza może wywierać presję na młodszym partnerze żeby zaangażować się w bycie rodzicami dużo wcześniej niż on by tego chciał. Ale generalnie to tylko liczby (do pewnego stopnia), jest do tego przypisywana taka sama ideologia jak do tego, że mężczyzna musi być wyższy, albo musi lepiej zarabiać itp. Jak ktoś się czuje dobrze i pewnie w związku to chyba nie dlatego, że przedziały wiekowe się zgadzają, chociaż możliwe, że tak się dzieje dopiero jak obie osoby są odpowiednio dojrzałe.

Po prawdzie byłoby mi to obojętne, czy starsza, czy młodsza - o ile różnica wieku nie jest zbyt duża. Jeśli jest większa niż 8 lat, to już wychodzą na jaw różnice w podejściu do życia, postawy, wymagania itp. Generalnie jednak lepiej dogaduję się z osobami nieco młodszymi niż nieco starszymi.

Myślę, że to jest bez znaczenia gdy trafi się na odpowiednią osobę. Nawet jeśli mamy preferencje starsza lub młodsza i zazwyczaj się tego trzymamy, to pewnego dnia w warzywniaku spotkamy właśnie "tą" i okaże się, że nie jest w preferowanym przez nas wieku

Preferuję rówieśników lub młodszych. Nie, nie lubię rządzić.

Mi się zawsze lepiej rozmawiało ze starszymi, chociaż to nie jest reguła.

Kobiety dojrzewają zazwyczaj szybciej. 4-5 lat młodsza dziewczyna ma w głowie nie raz lepiej poukładane niż facet, z którym jest.
Oczywiście od każdej reguły są wyjątki.
Osobom czytającym też radzę zwrócić uwagę na zakres wieku o jakim mówimy. Dla faceta 20 letniego 4-5 lat to ogromna różnica i raczej nie będzie zainteresowany 15 latką bo to jeszcze dziecko. Ale ten sam facet mając lat 30 chętnie umówi się z tą samą dziewczyną , która będzie mieć już 25 lat.
Czas jest względny.

Mam 37 lat. Co prawda podobają mi się 20-parolatki, ale jestem raczej realistą. Chcąc stworzyć trwały związek raczej skieruję się w stronę rówieśniczki. Problem w tym, że rówieśniczki w moim wieku zwykle należą do jednej z 3 grup:
a) jeszcze nie mamusie i bardzo chcące nimi zostać (w ich wypadku zegar biologiczny nie tyka, tylko wręcz dzwoni na alarm);
b) już mamusie i co gorsza zamężne;
c) już mamusie i już niezamężne.

A ja nie palę się do bycia tatusiem.

+/- 5 lat, Ale wiek za bardzo nie ma dla mnie znaczenia, bardziej interesuje mnie dojrzałość psychiczna drugiej osoby.