Polski Portal Introwertyków

littleladypunk pisze:

Coldman pisze: To prawda, starsi ludzie okazują szacunek dla każdego

Oj, nieprawda. Ilu ciebie objedzie za sam wygląd. Bo masz bluzę z kapturem albo glany, to od razu nie wiadomo co.

Cały czas chodzę w kapturze i jakoś problemu to nie stwarzało.

Bo od kaptura nie zależy tylko od wychowania danej osoby. Starsze osoby też potrafią być chamskie jak nigdy nie nauczyły się w życiu zachowywać inaczej. Ba, ze starszymi to już najgorzej jak są chamscy, bo marna szanse na poprawę zachowania w takim wieku.

littleladypunk pisze:

Coldman pisze: To prawda, starsi ludzie okazują szacunek dla każdego

Oj, nieprawda. Ilu ciebie objedzie za sam wygląd. Bo masz bluzę z kapturem albo glany, to od razu nie wiadomo co.

Dokładnie. Znam taką starszą panią ,która bardzo mnie nie lubi. Za to,że zawsze mówię jej dzień dobry, że uśmiechnę się do niej, że nigdy jej nie ubliżyłam,że przepuściłam ją w kolejce.
Uwielbiam rozmawiać z MĄDRYMI starszymi ludźmi, to wielki skarb móc porozmawiać z kimś kto tyle przeżył ,ale.. nie wszyscy starsi są mili,ciepli, oj nie.

Des pisze: Uwielbiam rozmawiać z MĄDRYMI starszymi ludźmi, to wielki skarb móc porozmawiać z kimś kto tyle przeżył ,ale.. nie wszyscy starsi są mili,ciepli, oj nie.

Zwłaszcza, że tacy ludzie bardzo lubią opowiadać, szczególnie jak widzą, że ktoś ich słucha i nie przerywa...nawet nie trzeba mieć ochoty mówić cokolwiek, wystarczy czasem zadać im jakieś pytanie..i słuchać dalej

Wątek stary ale mam akurat coś do dodania od siebie w tym temacie
W pracy mam dość zróżnicowane towarzystwo, choć pewna grupę w moim dziale, stanowią osoby ode mnie znacznie starsze. Jeśli chodzi stricte o wiek, to nie mam z tym żadnego problemu. Jeśli zaś chodzi o prowadzenie rozmów to już tak, ale to nie jest "wina" że ktoś jest starszy o np. 20 lat. Objawia się tu mój introwertyzm raczej:) czy brak potencjalnych, wspólnych tematów.
Dla mnie nie ma większego znaczenia ile ktoś ma lat. Jeśli jest w moim odczuciu serdeczny, sympatyczny, i najzwyczajniej mi odpowiada jego osoba, to będzie mi się z nim dobrze rozmawiać, a kontakt nie będzie w żaden sposób sztuczny. Uważam, że powinno patrzeć się na to, kto jaki jest, a nie na jego metrykę. Zauważyłam, że nawet wolę niektóre starsze osoby, niż młode lub te w swoim wieku. Zawsze w dobrym kontakcie z drugą osobą ma znaczenie to, czy z kimś się nadaje na podobnych falach czy nie, i akurat temu trudno zaprzeczyć.

Lubię rozmawiać ze starszymi osobami. Tematy same się nawijają. Często nawet nie trzeba szczególnie ich ciągnąć za język tylko pytać bo lubią opowiadać. W locie się dogadujemy czy to w pracy czy prywatnie. Jest mi nawet łatwiej rozmawiać ze starszymi niż osobami w moim wieku i młodszymi.

Czytam, że prawie wszyscy lubią starszych wiekiem. Znakiem tego mam tu duże szanse. Jako 53-latek to będzie dla Was różnica jednego pokolenia lub nawet dwóch. Z kolei ja lubię młodych.

Osobiście nie lubię znacząco starszych od siebie, ale to jeszcze zależy, czy są młodzi duchem. Moja prababcia urodzona jeszcze w dziewiętnastym wieku, gdy miała 90+ jeszcze pracowała, bujała się huśtawkach i oglądała teledyski. Najbardziej lubiła Michaela Jacksona. Był wtedy u szczytu popularności. Babcia nazywała ją młodzieżuwą i faktycznie tak było. I ja ją lubiłem.

Lubię mądre i spełnione starsze osoby, które dzielą się pozytywnymi doświadczeniami. Z racji pracy często mam kontakt z marudnymi i prostymi w sumie ludźmi, którzy w sędziwym wieku nie mają co ze sobą zrobić. Nie mają swoich pasji, czegoś, co wypełni im wolny czas, kiedy wreszcie go mają. No i oczekują od innych ludzi, żeby zapewnili im rozrywkę, przy okazji wymarudzając swoje żale za wszystko. Tego nie cierpię.

Fire pisze: ↑11 sie 2022, 10:27 Z racji pracy często mam kontakt z marudnymi i prostymi w sumie ludźmi, którzy w sędziwym wieku nie mają co ze sobą zrobić. Nie mają swoich pasji, czegoś, co wypełni im wolny czas, kiedy wreszcie go mają.

Niestety tak to jest.

Ja też mam wiele podobnych sąsiadek. Mężowie im już dawno poumierali i teraz wegetują tak same użalając się nad sobą i całym światem. A ja jestem, jedną z takich osób, którym można wszystko opowiedzieć, gdyż poruszam się powoli na wózku i na pewno im nie ucieknę. Zresztą czują ze mną wspólnotę w cierpieniu.

W sumie to nawet życzliwie i z empatią słucham co mówią, byleby tylko nie mówiły ciągle tego samego, bo za trzecim powtórzeniem to już tracę cierpliwość.

Zdecydowanie wolę kontakt z młodszymi osobami, jednocześnie mam dwóch dość bliskich znajomych starszych ode mnie o 6 i 20 lat. U starszych osób widać często jeszcze bardziej utkwienie w błędnych schematach życiowych, są to często osoby zamknięte i nierozumiejące tego, że ktoś może mieć inne spojrzenie na świat. Nie są też wcale milsi od młodszych, często wręcz wykorzystują swoją pozycję z racji wieku, żeby się wywyższać. Nie mówię, że wszyscy tacy są, sam zresztą znam takich, którzy wyłamują się ze schematów. Ale nie uważam, by czysto obiektywnie kontakt z osobami starszymi był jakkolwiek łatwiejszy niż młodszymi.

Znacznie łatwiej jest mi się dogadać z emerytami niż z dziećmi czy nastolatkami. Najłatwiej się odnaleźć wśród swoich...

Większość moich znajomych oscyluje wokół 40-90