Polski Portal Introwertyków

Jednak sobie nie wyobrażam pracy nie dającej możliwości kontaktu z innymi ludźmi. W tym roku pracowałam w agencji pośrednictwa pracy i po 3 miesiącach okresu próbnego w myślach podpalałam te wszystkie papierzyska Chcieli mnie zatrudnić, ale dla mnie to było ciężkie psychicznie do wytrzymania, tylko ja, własne biurko i stosy papierów. Koniec końców nawiązałam bliższe relacje z konsultantami oraz ze stażystką, żeby mieć się do kogo odezwać. Przynajmniej wiem, że (wbrew pozorom) taka praca nie jest dla mnie.

Jak nie lubię zbyt dużego kontaktu z totalnie obcymi ludźmi tak moja praca polega na tym (dobrze że nie osobiście, ale telefon to też był mój koszmar zawsze - dobrze że część spraw można załatwić mailowo ). Na początku trochę tym faktem byłem przestraszony, z czasem stawało się to coraz bardziej naturalne i neutralne jak można to tak określić. Plusem jest na pewno to, że lubię pomagać ludziom i dociekać wgłębiać się w różne tematy/problemy mogąc przy tym komuś pomóc. Heh, zdarzają się też niewdzięcznicy którzy wyleją na Ciebie wszystkie najgorsze pomyje, zwyzywają czy będą Cie emocjonalnie niszczyć - ale to zazwyczaj mniejszość. Nauczyłem się trochę mniej to wszystko brać do siebie i wynagradzać to tymi pozostałymi osobami, które swoją życzliwością i pozytywnym nastawieniem potrafię poprawić humor.
Pewnie nie jest to szczyt marzeń, ale ostatnio ogarniam życie na nowo i od czegoś musiałem zacząć, jest spoko, myślałem że będzie gorzej :lol:

Właśnie będę musiał zmienić pracę i z firmy 3 pracowników + 3 "szefowie" może będę musiał iść do dużej firmy :/ Ogromne przerażenie, przecież sobie nie poradze, jak ja wytrzymam z ludźmi. W głowie masakra, introwertyk to lipa

Podobno praca nie hańbi i coś w tym jest. To nie robota wychodzi uszami, tylko jej odbiór, jej koloryt. Osobiście znajduję się gdzieś pomiędzy młotem, a kowadłem. Próbuję przekuć własną pracę w zysk. Najgorsze co mnie spotyka, to styczność z ludźmi. Jakże brakuje im podstawowej wyobraźni... Rynek jest zepsuty, ponieważ ludzi łatwo oszukać. Są przyzwyczajeni do miernych standardów, do kłamstw i dlatego są ich wiernym odbiciem, broniąc własnego bytu w tak rozpaczliwy sposób. Oddając im swoją szczerość proszę się zazwyczaj o kłopoty. Ale nie oszukuję. I idzie coraz gorzej. Coraz bliżej jestem wniosku, że aby się dorobić, trzeba być przysłowiowym gadem. Uch, nic chcę.

Byłam ostatnio na imprezie w pracy i stwierdzam, że jestem 100% ekstrawertykiem. Jestem aż nadto pewna siebie i przebojowa.

Warto rejestrować się w urzedzie pracy ?
Tak patrze na różne strony i na stronie urzędu pracy bywają niektóre ciekawe propozycje tylko są dostepne one dla zarejestrowanych.
Z tego co czytam to zależy jak się trafi, opinie są podzielone.

W UP raczej nie ma zbyt dobrych ofert... :p
Jak jest się bezrobotnym, to to niemal obowiązek inaczej nie masz ubezpieczenia... można też od nich dostać kasę na kursy/szkolenia/założenie działalności itp. szczegóły to u nich.

To wszystko wiem. Ubezpieczenie mam chyba do końca września.

Ja byłam jakiś czas zarejestrowana w UP, ale nie wiele mi to dało. Fakt, faktem, że w małej miejscowości, więc też ofert dla mnie po prostu nie było. Jednak na jedną sensowną rozmowę kwalifikacyjną mnie wysłali. Za to załapałam się na dofinansowanie na otworzenie działalności.
Mimo wszystko moim zdaniem nie ma to większego sensu. Pracodawcy też raczej szukają osób z inicjatywą - czyli nie takich co siedzą i czekają aż UP im podsunie ofertę pracy pod nos.

Ja właśnie zaczynam staż finansowany przez urząd pracy Z tym, że u mnie wyglądało to tak, że zarejestrowałam się tylko dla ubezpieczenia i szukałam na własną rękę zarówno ofert pracy jak i stażu I zaoferowano mi staż, ale po warunkiem, że sfinansuje go urząd Udało się to załatwić, startuję w poniedziałek Pieniądze są marne, ale założenie jest takie że po stażu podpiszą ze mną normalną umowę a w moim wieku bez odpowiedniego doświadczenia trudno wybrzydzać Praca jest związana z rachunkowością- czyli konkretne zadania, jasny przydział obowiązków i ograniczona konieczność współpracy w grupie, żadna sprzedaż, żadne zarządzanie ludźmi Słowem: idealne warunki dla mnie Mam nadzieję, że z czasem uda mi się pójść bardziej w kierunku analizy finansowej żeby było trochę ciekawiej i ambitniej W każdym razie to też mogą być kierunki odpowiednie dla introwertyków ze względu na sporą niezależnośćq

Ja pamiętam swój starz z UP. Masakra i tragedia! Tak źle wspominam ten okres, tak psychicznie bylem zdołowany i nie miałem ochoty tam chodzić. Pewnie dlatego, że wybrałem byle jaka firmę, oraz były to moje początki kariery zawodowej.

Wysyłam CV i cisza ;o

A ja o dziwo lubię pracę z ludźmi. Może lubię to złe słowo, ale powiedzmy, że czuję się w niej swobodnie. Przez 25 lat życia myślałem, że praca z klientem to najgorsze co zawodowo może mnie spotkać, wtedy myślałem, że wolałbym już na taśmie produkcyjnej pracować, ale tak się złożyło, że mając te 25 lat miałem staż jako agent ubezpieczeniowy i chociaż początki były trudne, źle się czułem będąc zmuszonym do kontaktów z innymi ludźmi, to po pewnym czasie przestało mi to przeszkadzać. A aktualnie pracuję jako doradca klienta w jednym ze sklepów i też czuję się z tym dobrze. O wiele większy dyskomfort czuję rozmawiając ze współpracownikami niż klientami. Kontakty czysto pracowe mi nie przeszkadzają. Problem zaczyna sie gdy ktoś chce wjechać rozmową na jakiś osobisty temat, albo poznać mnie prywatnie.

rusty_nails pisze: ↑20 lis 2019, 20:09 O wiele większy dyskomfort czuję rozmawiając ze współpracownikami niż klientami. Kontakty czysto pracowe mi nie przeszkadzają. Problem zaczyna sie gdy ktoś chce wjechać rozmową na jakiś osobisty temat, albo poznać mnie prywatnie.

Coś w tym jest! Dla mnie to był trochę szok, jak współpracownicy chcieli ze mną gadać. Dla mnie było oczywiste, że do pracy przychodzę pracować, a nie szukać znajomych czy się integrować, więc wszystkie ich paplania czy (o zgrozo) pytania prywatne to był koszmar. Ale dzikus ze mnie wtedy był

bittersweet pisze: ↑03 sie 2018, 12:46 konkretne zadania, jasny przydział obowiązków i ograniczona konieczność współpracy w grupie (...) W każdym razie to też mogą być kierunki odpowiednie dla introwertyków ze względu na sporą niezależnośćq

O Boże, ja też tak chcę! Jaka szkoda, że wybieramy wykształcenie (a w związku z tym zawód) na podstawie szkolnych przedmiotów, a nie predyspozycji interpersonalnych. Nienawidzę nie-konkretnych zadań i nie-jasnego przydziały obowiązków (lub całkowitego braku przydziału) w połączeniu z pracą w grupie. Ugh, i ta zależność od innych...

Chyba ten temat jeszcze nie był poruszany. Jakie z waszego doświadczenia są najlepsze zawody dla introwertyka? Jakich szczególnie odradzacie? Co, jako introwertykom, przeszkadza Wam w dobrym wykonywaniu pracy?
Ja od siebie mogę dodać, że kłopot w pracy dla mnie stanowi hałas oraz konieczność częstej i nieprzewidzianej zmiany wykonywanych czynności w miejscu pracy. Odkrywcze nie będzie, jak powiem, że jak na introwertyka przystało, wolę pracować sama niż współdziałać w grupie.
Scalony temat - Coldman