Polski Portal Introwertyków

Proszę w łańcuszku wypisać swoje najmroczniejsze lęki o których sama myśl przyprawia was o gęsią skórkę:

Jestem rano zaspany,
chce umyć zęby,
z pastą w ręku,
przez przypadek sięgam po maszynkę do golenia...

Pajonk,
Pajonki,
Pajonczki.

Nicość po śmierci.

Wieczne życie po śmierci.
Takie z zachowaniem ludzkiej świadomości.
Jak na ziemi, każdy kolejny dreszczyk będzie wymagał większego.
Ale nie będzie dla tego końca.
Przekraczasz kolejne granice, by cokolwiek poczuć.
Powoli popadasz w szaleństwo.
Szukasz czegokolwiek co by cię ruszyło.
Aż w końcu już na nic nie reagujesz.
Ale nadal żyjesz, i to wiecznie.
Po prostu istniejesz jako wypalona skorupa człowieka.

I jeśli w tym życiu są inni, widzisz poprzedników.
Tych co zaczęli przed tobą, którzy już są na krańcu drogi.
Widzisz wszystkie stany pośrednie i widzisz co cię czeka.

Witaj w raju.

Budzę się i okazuje się, że zaspałam do pracy, na ważne spotkanie, gdziekolwiek.

Ginę w pożarze

Samotność/Życie bez miłości....

Ginę w jakiś głupi sposób np. toster wpada mi do wanny.

Stoję na balkonie bez balustrady.

martuella pisze: ↑21 gru 2017, 18:24 Stoję na balkonie bez balustrady.

ciarki mi przeszły po plecach...

Że nie jesteśmy sami we wszechświecie,
albo co gorsza
Jesteśmy.

Starości - nawet nie śmierci, ale właśnie starości i wynikającej z niej pogorszonej sprawności - zarówno fizycznej jak i psychicznej. Tego że nie będę radził sobie sam i co gorsza nie będzie nikogo kto mi pomoże.

Brak pasji/zainteresowań/czegoś dającego choć trochę radości w tym chorym świecie.

Życie w samotności, bez marzeń i uczuć.

Jak gaśnie światło, to ze wszystkich zakamarków (m. in. z niedomkniętej szafy) wychodzą potwory, a jeden z nich chwyta mnie za, wystającą za krawędź łóżka, nogę... D:

(btw. czy temat był inspirowany tym? )