Miasto vs wieś

[Introman24]

Ogólnie to zawsze ciężko odnaleźć się w nowym środowisku, zwłaszcza jak jest to duża zmiana jak ze wsi na miasto lub z małego miasta na duże, czasami to jest zupełnie jak przeniesienie się do innego kraju. A i miasto ma swoje minusy - przede wszystkim tłok w komunikacji miejskiej czy galeriach handlowych w niektórych godzinach. Dla introwertyka, który nie lubi tłoku to może być uciążliwe, ale z czasem idzie się przyzwyczaić.
Ale poza tym każde miasto jest inne a w nich poszczególne części mogą się znacząco różnić. W niektórych miejskich osiedlach zwłaszcza tych położonych na obrzeżach cisza i spokój jest większa niż na wsiach, przez które przebiegają ruchliwe drogi czy linie kolejowe.

[bartek93]

I jedno, i drugie ma swoje plusy. Miasto bardziej ułatwia wyjście do ludzi, ma bogatszą ofertę kulturalno-rozrywkową (mowa raczej o tych większych miastach), z kolei wieś zapewnia większą ciszę i spokój.

[Dominikas]

Lubię żyć w mieście. Im większe tym lepiej. Ale na dłuższą metę mnie męczy i potrzebuję czasami zresetować się na wsi. Móc popatrzeć w gwiazdy, posłuchać świerszczy itp. Więc moje życie byłoby idealne, gdybym mogła przez pięć dni w miesiącu wylogować się z życia i pojechać w odludne góry.

[enter enigma]

Najlepiej jest mieszkać w spokojnej okolicy pod dużym miastem. Z jednej strony masz ciszę i spokój w swojej okolicy, a z drugiej możliwości miasta.

[Ananas]

Jestem z miasta i... wolę zdecydowanie miasto, wieś jest dla mnie fajna, ale na chwilę. Jednak wygrywa komfort i to że jestem już przystosowany xd.

[nika35]

Ja jestem z miasta i jest ono wyjątkowo męczące zwłaszcza dla osoby, która ceni sobie spokój. Hałas i spaliny z samochodów to najgorsze co może być. Bardzo to źle działa na nerwy.

[rael]

Miałem okazję mieszkać w obu i jednak o wiele bardziej cenię sobie miasto. Jest coś innego w mieście. Pomimo typowo introwertycznych nawyków, nie lubię siedzieć w miejscu gdzie nic się nie dzieje. Paradoksalnie taka stagnacja sprawia, że czuję się źle i niespokojnie. Miasto daje więcej możliwości. Więcej miejsc do odwiedzenia. Opcji uczestniczenia w ciekawych wydarzeniach, które są odpowiednie z moimi zainteresowaniami. Cenię sobie też długie spacery po miejskich obszarach. Uwielbiam to uczucie anonimowości w wielkim tłumie, którego nie zaznasz w miejscu gdzie wszyscy cię znają.

[tonerek]

Ja pochodzę ze średniej welkości miasta w małopolsce (ktoś mógłby powiedzieć pipidówy). Konkretnie Tarnowa, które kiedyś miało raczej więcej perspektyw na rozwój - teraz zdaje się bardziej sypialnią Krakowa i mekką budowlanki.
Cała moja rodzina rozsiana była po dawnej Galicji - od Lwowa po Kraków. Paru nawet zrobiło karierę w II RP - miałem w rodzinie sędziego, dyrektora fabryki, ale też i bezrobotnego (któremu rodzina musiała w jakiś sposób pomagać).
W mojej rodzinie raczej panuje negatywne podejście do wsi - chyba że tej bronowickiej, tetmajerowskiej. Może to jakiś relikt drobnomieszczaństwa i pewnie wywyższanie się - ale wsi nie lubi się i być może nie rozumie.

To tytułem wynurzeń.

Natrafiłem na artykuł w krytyce politycznej: https://krytykapolityczna.pl/kultura/cz ... zesnoscia/. Od wielu już lat mieszkam w Krakowie (mieszkałem też tam jako dziecko, ale niewiele pamiętam). Początkowo podejście rodowitych krakusów irytowało mnie z deka. Wyglądało to na wywyższanie się trochę i częste podkreślanie swojej pozycji (prowincja=wszystko+Warszawa, pępek świata nazywa się Kraków). Teraz muszę powiedzieć ten galicyjsko-mieszczański smrodek przestał mi przeszkadzać a nawet go polubiłem. I nawet trochę go zrozumiałem. Kraków nie potrzebuje bycia miastem nowoczesnym w takim ujęciu jak tego chce autor artykułu - jego siłą właśnie jest ta sepia z dawnych zdjęć. Wiele jest miast nowoczesnych, a jednak turystów ci u nas dostatek. Oni nie chcą wielkich budowli, wieżowców na ileśtam pięter - tylko zanurzyć się w bajce o C.K. Monarchii, przytulnych jarmarkach czy kafejkach w mocno już nadgryzionych zębem czasu kamienicach. Czy nawet mitycznej elicie, którą już dzisiaj raczej trudno tak nazwać, ale zawsze to miło na sercu jest jak jesteś "z tych".

Tak, w bajce dla turystów - bo miasto boryka się z licznymi problemami (korki, ceny mieszkań, budowanie gdzie się da i ile się da). Nie wiem jednak jak wyobrażałby sobie przemianę miasta autor artykułu jeżeli chodzi o clue - bo przecież poza klimatycznymi wycieczkami śladami PRL-u turyści czy nawet miejscowi raczej nie będą przesiadywać w Nowej Hucie. Miłość do Franza Josefa nie zniknie bo nie ma dla niej alternatywy - miasto zbudowało swoją tożsamość z jednej strony na przywiązaniu do tradycji i monarchii, a z drugiej do kontestacji tej tradycji (młodopolska bohema artystyczna). Nie będę ukrywał że podoba mi się niezmiernie tutejsze podejście do historii i pewnego rodzaju wstrzęmieźliwość przed powstaniami i ruchawkami niepodległościowymi "z potrzeby serca" (o czym już pisałem).

Może to i bajecznie wszystko brzmi bo pracuję w zawodzie który nie wymaga protekcji i znajomości. I bycia "z tych" żeby dostać dobrze płatną posadę. Może i tak. Ale to miasto mnie wykształciło, całkiem nieźle uważam - i dało mi możliwość rozwoju w różnej wielkości firmach - od małych aż po korporacje. Więc może egoistycznie mi to nie przeszkadza.

Także idze, idze bajoku...