Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

W tym miejscu dyskutujemy o zjawisku introwertyzmu, o tym, jak wpłynął on na nasze życie, jakie są wady i zalety bycia introwertykiem.
Awatar użytkownika
Regulus
Wtajemniczony
Posty: 6
Rejestracja: 08 cze 2018, 15:02
Płeć: mężczyzna
Enneagram: 5w9
MBTI: INFP

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: Regulus »

Lubię spotykać się z ludźmi, ale po takim maratonie jakim są trzy dni spędzone z ludźmi, potrzebuję chwili dla siebie. Wydaje mi się, że nie okazuję tego aż tak bardzo i dalej potrafię się dobrze bawić, ale gdy wreszcie mam wieczór dla siebie, odczuwam ulgę.
MrFahrenheit
Introrodek
Posty: 17
Rejestracja: 06 sie 2018, 11:51
Płeć: mężczyzna
Enneagram: 4
MBTI: ENFP
Lokalizacja: Warszawa

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: MrFahrenheit »

Ja jak raz byłem na grillu to chciałem wszystkich zabic. Nie dosłownie. Ale czułem się osaczony jak jeden wilk przeciw całej watasze. Po jakimś czasie uległem poszedłem odpocząć do ciemnego pokoju położyłem się i leżałem. Miałem już dosyć tego grilla chciałem pójść spac. Wytrwałem nie miałem wyboru. Potem myślałem że źle się zachowałem zamiast do siebie przekonać otoczenie to odstraszylem je.
Awatar użytkownika
Lucyfer
Introrodek
Posty: 12
Rejestracja: 15 sie 2018, 18:51
Płeć: nieokreślona
MBTI: INFP

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: Lucyfer »

ja potrzebuje ludzi ale i też potrzebuje wolności , nie zamknięty w klatce i wolny WIlk chodzący swymi innymi szlakami niezrozumianymi dla innych
sweetspot
Intronek
Posty: 47
Rejestracja: 26 wrz 2014, 19:09
Płeć: kobieta

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: sweetspot »

Witam, dawno tu mnie nie było, wróciłam aby się wygadać. Byłam na 3-dniowym wyjeździe integracyjnym. Wróciłam zdołowana swoją nieumiejętnością integracji z ludźmi. 8 godzin z koleżankami w autokarze to był dla mnie koszmar, one gadały bez przerwy jedna przez drugą, po godzinie już nie wchłaniałam tej mowy tylko słyszałam jeden jazgot aż zrobiło mi się niedobrze. Na wieczornym spacerze pragnęłam tylko aby się od nich oddalić, chciałam sama iść wzdłuż morza przynajmniej godzinę, nie pozwoliły mi na to, musiałam kolejne godziny spędzić w barze przy piwie. Lubię chodzić, zwiedzać, coś robić zamiast gadać. Brakuje mi asertywności, dostosowuję się, aby się nie wyłamywać, tylko dlaczego to ja musiałam się dostosować a nie one do mnie? Dlaczego muszę uczestniczyć w rozrywkach, które sprawiają radość ekstrawertykom, dlaczego nikt mnie nie rozumie i nawet do głowy mu nie przyjdzie aby dostosować się do mnie? Z tego powodu wyjeżdżam na wakacje sama, potrafię maszerować kilka godzin bez odpoczynku, zwiedzać różne miejsca, podziwiać przyrodę, z towarzystwem bez sensu musiałam łazić po sklepikach z duperelami, totalna strata czasu, ale to jeszcze zniosłam, najgorsza była impreza w kilkunastoosobowym gronie plus alkohol. Przez dwie i pół godziny nie odezwałam się ani słowem, jako jedyna nie wypiłam ani kropli, ludzie wokół mnie w większości byli radośni, mówili dużo, żartowali, tryskali energią, czułam się jak tępak, który nie ma nic do powiedzenia, totalna nudziara. Większość osób, z którymi przebywałam, często używała słów: ja, mnie, mi, moje, mam wrażenie, że żyję w świecie samolubów, mnie nawet do głowy nie przyszło aby narzucać komuś swoje upodobania.
Awatar użytkownika
Alphekka
Pobudzony intro
Posty: 150
Rejestracja: 22 kwie 2018, 22:34
Płeć: kobieta
Enneagram: 5w4
MBTI: INFJ
Lokalizacja: Ziemia

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: Alphekka »

Introja pisze: 02 wrz 2018, 22:51 Po dłuższym przebywaniu z ludźmi muszę po prostu zebrać energię, zazwyczaj potrzebuję po prostu iść spać xd Ale często też ładuję siebie idąc na spacer, sama. Gdybym była bardzo długo zmuszona do bycia z ludźmi mogłabym się zrobić marudna i niemiła 🤔
"Gdybym"? Znaczy, że nie miałaś okazji poznać siebie w takim stanie? Gdzie na Ziemi jest tak dobrze? :shock:
Dwa razy dwa równa się siedem i pół, minus trzy i jeszcze trochę więcej. G. I. Gurdżijew
Awatar użytkownika
Alphekka
Pobudzony intro
Posty: 150
Rejestracja: 22 kwie 2018, 22:34
Płeć: kobieta
Enneagram: 5w4
MBTI: INFJ
Lokalizacja: Ziemia

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: Alphekka »

sweetspot pisze: 02 wrz 2018, 15:12 Witam, dawno tu mnie nie było, wróciłam aby się wygadać. Byłam na 3-dniowym wyjeździe integracyjnym. Wróciłam zdołowana swoją nieumiejętnością integracji z ludźmi. 8 godzin z koleżankami w autokarze to był dla mnie koszmar, one gadały bez przerwy jedna przez drugą, po godzinie już nie wchłaniałam tej mowy tylko słyszałam jeden jazgot aż zrobiło mi się niedobrze. Na wieczornym spacerze pragnęłam tylko aby się od nich oddalić, chciałam sama iść wzdłuż morza przynajmniej godzinę, nie pozwoliły mi na to, musiałam kolejne godziny spędzić w barze przy piwie. Lubię chodzić, zwiedzać, coś robić zamiast gadać. Brakuje mi asertywności, dostosowuję się, aby się nie wyłamywać, tylko dlaczego to ja musiałam się dostosować a nie one do mnie? Dlaczego muszę uczestniczyć w rozrywkach, które sprawiają radość ekstrawertykom, dlaczego nikt mnie nie rozumie i nawet do głowy mu nie przyjdzie aby dostosować się do mnie? Z tego powodu wyjeżdżam na wakacje sama, potrafię maszerować kilka godzin bez odpoczynku, zwiedzać różne miejsca, podziwiać przyrodę, z towarzystwem bez sensu musiałam łazić po sklepikach z duperelami, totalna strata czasu, ale to jeszcze zniosłam, najgorsza była impreza w kilkunastoosobowym gronie plus alkohol. Przez dwie i pół godziny nie odezwałam się ani słowem, jako jedyna nie wypiłam ani kropli, ludzie wokół mnie w większości byli radośni, mówili dużo, żartowali, tryskali energią, czułam się jak tępak, który nie ma nic do powiedzenia, totalna nudziara. Większość osób, z którymi przebywałam, często używała słów: ja, mnie, mi, moje, mam wrażenie, że żyję w świecie samolubów, mnie nawet do głowy nie przyszło aby narzucać komuś swoje upodobania.
Przede mną właśnie taki wyjazd integracyjny i obawiam się, że będzie wyglądał tak samo jak Twój. Nawet nie wiesz jak świetnie Cię rozumiem.
Dwa razy dwa równa się siedem i pół, minus trzy i jeszcze trochę więcej. G. I. Gurdżijew
sweetspot
Intronek
Posty: 47
Rejestracja: 26 wrz 2014, 19:09
Płeć: kobieta

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: sweetspot »

Alphekka, życzę Tobie siły i wytrwałości. Jestem ciekawa, jakie będą Twoje wrażenia i przemyślenia po wyjeździe.
Introman24
Intromajster
Posty: 548
Rejestracja: 19 wrz 2016, 21:23
Płeć: mężczyzna
Enneagram: 5w6
Lokalizacja: gdzieś na planecie Ziemia

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: Introman24 »

Dawno nie byłem na żadnym dłuższym wyjeździe w większej grupie. Teraz szykuje się kilkudniowa wycieczka, na szczęście w bardzo skromnym gronie. Te poprzednie wspominam nawet dobrze, chociaż faktycznie, nie dało się nie gadać, co czasami było denerwujące. Ale tak jak w przypadku dużych spotkań na miejscu czy dłuższym intensywnym kontakcie - następny dzień lub dwa staram się spędzić sam ze sobą, unikać wychodzenia z ludźmi czy rozmów. Tak odreagowuję takie dłuższe przebywanie wśród ludzi. A po tym czasie znowu nabieram ochoty na wyjście. Gorzej bym się czul, jakbym cały tydzień musiał codziennie spędzać czas w większym gronie niż to, że miałbym pójść na jakieś wesele czy większą imprezę, a potem mógł spędzić samotnie parę następnych wieczorów.
Awatar użytkownika
Alphekka
Pobudzony intro
Posty: 150
Rejestracja: 22 kwie 2018, 22:34
Płeć: kobieta
Enneagram: 5w4
MBTI: INFJ
Lokalizacja: Ziemia

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: Alphekka »

sweetspot pisze: 04 wrz 2018, 17:40 Alphekka, życzę Tobie siły i wytrwałości. Jestem ciekawa, jakie będą Twoje wrażenia i przemyślenia po wyjeździe.
Biwak, kajaki - teoretycznie moje klimaty, ale okazało się, że nie wszyscy mają ten sam cel, w tym sposobie spędzania czasu. Moi ambiwertycy i ekstrawertycy, jak wywnioskowałam, po prostu chcą razem spędzać czas i zasadniczo obojętnie im gdzie (Wybrali biwak, bo jest tanio? Nie wiem.) No więc był hałas (przez niektórych zwany muzyką) przez większość czasu, a po piciu głośne rozmowy/krzyki i śmiechy.
Nie było ogniska (!), tylko grill... Cholera... ktoś miał nawet płytę indukcyjną! :lol:
Rozmowy na tematy bardzo różne, nawet i takie, w których chciałabym uczestniczyć, ale... nie nadążałam :( Potrzebuję więcej czasu na sformułowanie myśli niż inni i zawsze ktoś mnie uprzedza, jest głośniejszy, lepiej wychwytuje ten magiczny moment kiedy na ułamek sekundy zapada cisza i można szybko zacząć mówić swoje. Ja nie nadążam. Ja w tym czasie nabieram powietrze, żeby zacząć mówić i pozostaje mi tylko głośno je wypuścić w formie westchnienia... Potem pytają się mnie czemu nic nie mówię! :lol: Przeszkadzało mi też skakanie z tematu na temat, bez głębszej analizy. No, ale to jest typowe dla spotkań większych grup ludzi, gdzie każdy chce coś powiedzieć i dzieli się zupełnie innymi skojarzeniami co do poruszonego tematu. Im więcej ludzi, tym szybciej tematy się rozjeżdżają.
Generalnie uświadomiłam sobie raz na zawsze, że nijak nie umiem czerpać satysfakcji z takich spotkań, chociaż przez dobre kilka lat szczerze próbowałam zmienić nastawienie. To po prostu nie jest dla mnie. Za wolno myślę i za szybko się męczę :D Grupa większa niż 6 osób jest dla mnie trudna do ogarnięcia.
Za to nikt nie namawiał mnie do niczego na siłę. Właściwie to chyba wszyscy wyczuli w pewnym momencie, że nie wolno za mną iść, kiedy się oddalam. Albo może nie za bardzo mnie lubią, więc wcale im się nie chciało :lol:

Kiedy tam byłam, wydawało mi się, że jest strasznie źle, ale teraz jak ochłonęłam, to sądzę, że niektóre problemy wymyśliłam sobie sama pod wpływem emocji i stresu. Nikt nie był dla mnie nie miły i bardzo pomogło zwykłe wyjaśnienie kilku spraw.
Dwa razy dwa równa się siedem i pół, minus trzy i jeszcze trochę więcej. G. I. Gurdżijew
sweetspot
Intronek
Posty: 47
Rejestracja: 26 wrz 2014, 19:09
Płeć: kobieta

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: sweetspot »

Alphekka, przeżyłaś, a to już jest sukces. Właśnie... ten ułamek ciszy, w którym masz ochotę lub czujesz, że wypadałoby coś powiedzieć, a ktoś Cię uprzedza, mam to często. Trudno, aby takie rozmówki w większym gronie coś wartościowego wnosiły do relacji, to zbiór monologów wszystkich uczestników, każdy mówi swoje, nikt nie stara się głębiej poznać i zrozumieć drugiej osoby, to takie przekrzykiwanie się, kto jest ciekawszy, zabawniejszy, byłam tego świadkiem na swoim wyjeździe.
Awatar użytkownika
lonelywolf
Intronek
Posty: 38
Rejestracja: 09 sty 2016, 17:44
Płeć: mężczyzna
Lokalizacja: Warszawa

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: lonelywolf »

sweetspot pisze: 02 wrz 2018, 15:12 Witam, dawno tu mnie nie było, wróciłam aby się wygadać. Byłam na 3-dniowym wyjeździe integracyjnym. Wróciłam zdołowana swoją nieumiejętnością integracji z ludźmi. 8 godzin z koleżankami w autokarze to był dla mnie koszmar, one gadały bez przerwy jedna przez drugą, po godzinie już nie wchłaniałam tej mowy tylko słyszałam jeden jazgot aż zrobiło mi się niedobrze. Na wieczornym spacerze pragnęłam tylko aby się od nich oddalić, chciałam sama iść wzdłuż morza przynajmniej godzinę, nie pozwoliły mi na to, musiałam kolejne godziny spędzić w barze przy piwie. Lubię chodzić, zwiedzać, coś robić zamiast gadać. Brakuje mi asertywności, dostosowuję się, aby się nie wyłamywać, tylko dlaczego to ja musiałam się dostosować a nie one do mnie? Dlaczego muszę uczestniczyć w rozrywkach, które sprawiają radość ekstrawertykom, dlaczego nikt mnie nie rozumie i nawet do głowy mu nie przyjdzie aby dostosować się do mnie? Z tego powodu wyjeżdżam na wakacje sama, potrafię maszerować kilka godzin bez odpoczynku, zwiedzać różne miejsca, podziwiać przyrodę, z towarzystwem bez sensu musiałam łazić po sklepikach z duperelami, totalna strata czasu, ale to jeszcze zniosłam, najgorsza była impreza w kilkunastoosobowym gronie plus alkohol. Przez dwie i pół godziny nie odezwałam się ani słowem, jako jedyna nie wypiłam ani kropli, ludzie wokół mnie w większości byli radośni, mówili dużo, żartowali, tryskali energią, czułam się jak tępak, który nie ma nic do powiedzenia, totalna nudziara. Większość osób, z którymi przebywałam, często używała słów: ja, mnie, mi, moje, mam wrażenie, że żyję w świecie samolubów, mnie nawet do głowy nie przyszło aby narzucać komuś swoje upodobania.
Również niedawno wróciłem z wyjazdu integracyjnego, również 3-dniowego i mógłbym podpisać się obiema rękami pod tą wypowiedzią. Naprawdę, te wyjazdy to jakaś masakra. Od początku podróży wszyscy chleją wódę (bo piciem tego nie da się nazwać), wczesnym popołudniem już większość była pijana, a jeśli ktoś nie pił (czytaj: ja), to jest to wielki szok i ewenement, bo jak tak można? Nie miałem ochoty każdemu tłumaczyć, że źle się czuję po mocnym alkoholu, więc automatycznie zostałem potraktowany jak dziwak i obiekt do "żartobliwych" docinek. Długie godziny siedzenia w szumie, zgiełku, krzyku wyssały ze mnie całą energię, najlepiej czułem się na łóżku w pokoju, ale pokój był wieloosobowy, więc też nie bardzo mogłem się zamknąć na klucz i pobyć trochę w samotności. Czym więcej energii było u innych, tym bardziej ja się czułem zmęczony. Efekt jest taki, że w dziale już wszyscy wiedzą, że jestem "ten dziwny", inny.
Najgorsze jest to, że z większością ludzi naprawdę ciężko dłużej pogadać na jakiś konkretny temat, większość rozmów to gadka-szmatka, za którą nie nadążam i jakieś durne żarty. Rozumiem, że nie trzeba gadać o średniowiecznej poezji czy fizyce jądrowej, ale większość konwersacji sprowadza się do tego, kto z kim, kiedy, gdzie, jak, co zjadł, co wypił, co zaraz wypije etc. Jest to strasznie męczące. W kółko gadanie o pierdołach, darcie się na cały głos, rzucanie do siebie haseł i dowcipów z podtekstem. Też więc przez większość imprezowego czasu siedziałem i prawie nic nie mówiłem, a jak już się odezwałem, to nikt tego nie zauważał. Obiecałem już sobie, że nigdy więcej nie udam się na taki wyjazd, po prostu to nie dla mnie i tyle, a nie chcę się męczyć. Po wyjazdach w dużej grupie zawsze zostaje mi pewnego rodzaju dół i poczucie, że introwertyzm to w dzisiejszym świecie coś w rodzaju choroby, a ja jestem aspołecznym dziwadłem, które nigdy nie odnajdzie się w otaczającej go rzeczywistości.
Chybazwyczajna
Intronek
Posty: 41
Rejestracja: 02 wrz 2018, 17:43
Płeć: kobieta

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: Chybazwyczajna »

Jakie to szczęście, że ja w swoich pracach nie miałam wyjazdów integracyjnych.

Mogliście zrezygnować z tych wyjazdów?
Awatar użytkownika
lonelywolf
Intronek
Posty: 38
Rejestracja: 09 sty 2016, 17:44
Płeć: mężczyzna
Lokalizacja: Warszawa

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: lonelywolf »

Teoretycznie mogłem, ale jak pada hasło "wszyscy jedziemy", to jednak głupio jest się wyłamać. Następnym razem będę ćwiczył asertywność :twisted:
Chybazwyczajna
Intronek
Posty: 41
Rejestracja: 02 wrz 2018, 17:43
Płeć: kobieta

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: Chybazwyczajna »

lonelywolf pisze: 04 paź 2018, 20:35 Teoretycznie mogłem, ale jak pada hasło "wszyscy jedziemy", to jednak głupio jest się wyłamać. Następnym razem będę ćwiczył asertywność :twisted:
Ćwicz asertywność, żeby więcej nie cierpieć :)
Awatar użytkownika
Rea
Zagubiona dusza
Posty: 3
Rejestracja: 27 lis 2018, 0:23
Płeć: kobieta
Enneagram: 5w4
MBTI: INTJ
Lokalizacja: podkarpackie

Re: Za długo wśród ludzi - jak reagujecie?

Post autor: Rea »

Czytając Wasze wypowiedzi do głowy przychodzi mi "ja też tak mam!". Chociaż nie zawsze jest to takie proste, ponieważ bywało że przebywałam w towarzystwie które nie wysysało ze mnie zbyt wiele energii i było całkiem przyjemnie (chociaż moja nieśmiałość nie pozwalała mi w pełni cieszyć się chwilą). Ważne jest to kim są ci ludzie z którymi przebywamy: czy mamy choć trochę wspólne zainteresowania, jakieś łączące doświadczenia, poglądy, otwartość na innych i nowe doświadczenia, itp. Jak sami wybieramy z kim się spotykamy to jeszcze jest ok. Gorzej gdy musimy lub czujemy się przymuszeni, tak jak pisaliście w tym wątku, być częścią bajki, która nas nie interesuje (wyjazdy, spotkania).

Ja musiałam ostatnio uczestniczyć w kilku spotkaniach, na których wszystkie osoby to były kobiety. Jak to bywa w takich sytuacjach, zamiast się skupić rzeczowo na problematyce tych spotkań to były rozmowy, czy raczej "monologi", o wszelkich sytuacjach z życia i problemach typowo kobiecych: o mężach, dzieciach, o ... no właśnie nawet nie potrafię tego teraz powtórzyć. Chyba maraton by mnie tak nie wykończył, wolałabym cały dzień spędzić rowy kopiąc... To nie tak że nie lubię spotkań z ludźmi, ale to już była przesada, do tej pory ładuję baterie.
Dobrze jest wiedzieć, że gdzieś tam są ludzie którzy mają podobnie jak ja
lonelywolf pisze: 03 paź 2018, 20:42 Najgorsze jest to, że z większością ludzi naprawdę ciężko dłużej pogadać na jakiś konkretny temat, większość rozmów to gadka-szmatka, za którą nie nadążam i jakieś durne żarty. Rozumiem, że nie trzeba gadać o średniowiecznej poezji czy fizyce jądrowej, ale większość konwersacji sprowadza się do tego, kto z kim, kiedy, gdzie, jak, co zjadł, co wypił, co zaraz wypije etc. Jest to strasznie męczące. W kółko gadanie o pierdołach, darcie się na cały głos, rzucanie do siebie haseł i dowcipów z podtekstem. Też więc przez większość imprezowego czasu siedziałem i prawie nic nie mówiłem, a jak już się odezwałem, to nikt tego nie zauważał. Obiecałem już sobie, że nigdy więcej nie udam się na taki wyjazd, po prostu to nie dla mnie i tyle, a nie chcę się męczyć. Po wyjazdach w dużej grupie zawsze zostaje mi pewnego rodzaju dół i poczucie, że introwertyzm to w dzisiejszym świecie coś w rodzaju choroby, a ja jestem aspołecznym dziwadłem, które nigdy nie odnajdzie się w otaczającej go rzeczywistości.
Nie przyklejaj sobie łatki dziwadła! Nie ma co się dołować tym bardziej że to nie prawda, że introwertycy tacy są. Też często miałam poczucie że nigdy się nie odnajdę w tym tłumie ludzi. Jednak wcale nie musimy tego robić- dostosowywać się na siłę. Lepiej skupić się na tym co lubimy robić i szukać osób, wśród których będziemy mogli być sobą
ODPOWIEDZ