Wiersze

Proza, poezja, opowiadania
house
Intronek
Posty: 31
Rejestracja: 08 paź 2015, 19:55
Płeć: mężczyzna
Enneagram: 5w4
MBTI: INTP

Re: Wiersze

Post autor: house »

o uczuciu, które powoduje, że chciałbyś być gdzie indziej

Siedzę na ławce, która stoi w altanie.
Alkohol łączy - jak bracia trzymani za ramię.
Tylko poglądy nie łączą mnie z tłumem.
Miałeś tak? Chciałeś być gdzie indziej?
Rozumiem.

lubię

Lubię lustrzane odbicie w wierszu,
mieć wątpliwości, uciekać od rzeczywistości.
Lubię myśleć, że żyję w etui,
zamknięty w pudełku, przypadkowy właściciel.
Lubię, kiedy wije swoim ciałem,
staje się bluszczem, które oplata cały dom.
Lubię pigmejskie ambicje z dubajskim ego,
tym się spełniam, tamtym się bronię.
Lubię pozostawać neutralnym,
wśród produktów na głodzie empatii.
Lubię wracać w te same miejsca,
z tych samych przyczyn, dla których tym razem
nikt mi nie towarzyszy.
Awatar użytkownika
tonerek
Intro-wyjadacz
Posty: 360
Rejestracja: 17 mar 2019, 17:20
Płeć: mężczyzna
Enneagram: 5w4
Lokalizacja: Kraków

Re: Wiersze

Post autor: tonerek »

Kto poznał panią Stefanią
,
Ten wolał od innych pań ją.
Coś w niej już takiego było,
Że popatrzyć na nią miło.
Oczy miała jak bławatki
I na sobie ładne szmatki.
Chociaż to rzecz dosyć trudna,
Zawsze była bardzo schludna.
Aż mówił każdy przechodzień:
«Ta się musi kąpać co dzień».
Choć męża miała filistra,
W innych rzeczach była bystra.
Jeździła aż do Abacji
Po temat do konwersacji.
Prócz tego natura szczodra
Dała jej b. ładne biodra.
Raz ją poznał jeden malarz,
Który często pijał alasz.
Jak ją zobaczył na fiksie
,
Zaraz w niej zakochał w mig się.
Miała w uszach wielki topaz
I była wycięta po pas.
Przedtem widział różne panie,
Ale zawsze bardzo tanie,
I do swego interesu
Miały dosyć podłe dessous
.
Strasznie się zapalił do niej,
Wszędzie za Stefanią goni.
Miał kolorową koszulę
I przemawiał bardzo czule,
Żeby dała mu natchnienie,
Ale ona mówi, że nie.
Że umi kochać bez granic,
Ale to tyż było na nic.
Potem jej mówił na raucie:
«Dałbym życie, żebym miał cię».
Jak zobaczył, że nie sposób,
Poszedł znów do tamtych osób.
Ale już zaraz za bramą
Mówił, że to nie to samo.
Takiej dostał dziwnej manii,
Że chciał tylko od Stefanii.
Bo to zawsze jest najgłupsze,
Kiedy się kto przy czym uprze.
Mówili mu przyjaciele:
«Czemu jesteś takie cielę,
Z kobietami trzeba twardo,
A nie cackać się z pulardą.»
Więc jej zaczął szarpać suknie,
A ta jak na niego fuknie.
Wtedy całkiem stracił humor
I upijał się na umor.
Potem do Stefanii lubej
List napisał dosyć gruby,
Że to będzie znakomicie,
Jak sobie odbierze życie.
A ona myślała chytrze:
«To by było nie najbrzydsze.»
Lecz jak przyszło co do czego,
Jakoś nic nie było z tego.
Potem znowu za lat kilka
Przyszła na nią taka chwilka.
I myślała, czy to warto
Było być taką upartą.
Lecz tymczasem mu wychłódło,
Bo już była stare pudło.
Tak to ludzie trwonią lata,
Że nie są jak brat dla brata.
Z tym największy jest ambaras,
Żeby dwoje chciało naraz.

Boy "Słówka" - Stefania
ODPOWIEDZ