Pomóżcie zrobić poradnik dla introwertystycznych dzieci. Jak odpowiadać nauczycielom.

[intbrun]

Może i w liceum za wcześniej na alternatywne wersje historii, ale dokładnie takie rzeczy są w małej dawce wrzucane w programie IB (nie że promuję, po prostu trochę znam). Debaty za i przeciw, niekoniecznie żeby obalić jakąś powszechnie znaną wersję historii, ale żeby pokazać, że są różne spojrzenia.
Resztę skróconej historii świata nie potrafię skomentować, nadajemy na innych falach i przekazy wydają się nie zazębiać.

[Drim]

Ile drzew rośnie w Amazońskiej Dżungli, a z ilu ziaren piasku składają się pustynie Bliskiego Wschodu? Nie wspominając o liczbie kropel wody z których powstaje największy ze światowych oceanów, Ocean Spokojny. Wśród tych obcych nam regionów świata niczym drogowskazy wyłaniają się znajome przedmioty, tu zardzewiały uboot, tam blaszany nieśmiertelnik Ślązaka z Afrika Korps, i szkic portugalskiej kogi na tle dżonki cesarza.
Co oznaczają te zawiłe metafory?
Nie nadajemy na tych samych falach więc zwijaj pergamin Klio, twoich metafor nikt tu dziś nie potrzebuje, a ty sama masz zaległości w lekturach.

Skoro debatują, czy Hitler był dyktatorem, czy nie był, to dobrze. Może wyjdą w tym systemie na ludzi... a cóż to!

Program Matury Międzynarodowej International Baccalaureate (IB), realizowany w szkołach IB, w wielu szkołach niepublicznych...

Gra muzyczka

[Asperger]

Teraz inny problem: Miliony dzieci piętnuje się, że nie czytają książek. A książki są taaaaaaaaaaaaaakie mądre. W tej sytuacji zalecam:

-Weźcie książkę lansującą teorię ewolucji do jednej ręki, a do drugiej książkę, która promuje teorię inteligentnego projektu.
-mocno lewicową i mocno prawicową
-mocno religijną i mocno ateistyczną
-książkę wychwalającą ponad niebiosa pewien szczególny naród (wiecie który) i słynną zakazaną w wielu krajach książkę, która pluje na ten naród (jego nazwy lepiej nie wypowiadać)

I zapytajcie jak to niby wyjaśnią? Jeśli wszystkie książki są megamądre, powinny być jednogłośne.

[Asperger]

Rodzice ufali mi nadmiernie. Tak nadmiernie, że przeszkadzało mi to w dzieciństwie. Nie że doszedłem do tego wniosku po latach. Objawiało się to między innymi tym, że raz na ruski rok pojawiali się na wywiadówkach. Za co po tym wychowawczyni wieszała na mnie psy. A ja nie miałem dość jaj by jej odpyskować. Po latach zalecam: Nie jestem opiekunem moich rodziców, nie dali mi prawa do reprezentowania siebie na zewnątrz. Dlatego nie będę tłumaczył dlaczego ich tam nie było. I pani nie prawa mnie do tego zmusić. A takie zachowanie urąga godności pani urzędu. A teraz dzwoń po nich. Niech przyjadą i ochrzanią mnie za to, że nie dałem sobie prawa, którego oni mi nie dali.

[intbrun]

I zapytajcie jak to niby wyjaśnią? Jeśli wszystkie książki są megamądre, powinny być jednogłośne.

Wyjaśnienie jest dość proste - powyższe stwierdzenie jest nieprawdziwe. Książki nie powinny być jednogłośnie, bo niby dlaczego? Zaś ich treść nie jest jedynym wyznacznikiem ich "mądrości", czasem średnia z fabuły książka jest napisana ciekawym językiem (a to też jakaś "mądrość"), czasem potencjalnie dobra fabuła jest zrąbana przez cienkiego pisarza (choćby liczne kryminały, gdzie zbyt łatwo można domyślić się "kto zabił" .
Książki nie muszą być i często nie są mega mądre. Dlatego warto sięgnąć po szerszą bibliotekę, żeby nie zawęzić sobie poglądów, na podstawie pojedynczych pozycji. Dobieranie skrajnych pozycji książkowych to sprowadzanie bardzo kolorowego tematu do czerni i bieli. Jak w każdej innej dziedzinie życia, używając skrajnych przykładów można 'udowadniać' swoje racje. Tyle że to zazwyczaj jest odpięte od rzeczywistości.

[Drim]

Ciężko temu koniu będzie w życiu.
Nie to nie książki są mądre, to proces czytania książek, proces poznawczy, czyni nas mądrzejszymi (z tym zastrzeżeniem, że nie wszyscy ów prawdziwą mądrość osiągną, ale iść w tym kierunku warto).

Refleksja nt. jakości danej książki to podstawa podstawy. Następnie, trochę bardziej zaawansowane ale w dalszym ciągu czytelnik amator, to kategorie (gatunek) książki. Kryminał, romansidło, baśń, eseistyka czy manifest polityczny, do wyboru do koloru (samych gatunków książki jest pewnie ze sto).

[Asperger]

I zapytajcie jak to niby wyjaśnią? Jeśli wszystkie książki są megamądre, powinny być jednogłośne.

Wyjaśnienie jest dość proste - powyższe stwierdzenie jest nieprawdziwe. Książki nie powinny być jednogłośnie, bo niby dlaczego? Zaś ich treść nie jest jedynym wyznacznikiem ich "mądrości", czasem średnia z fabuły książka jest napisana ciekawym językiem (a to też jakaś "mądrość"), czasem potencjalnie dobra fabuła jest zrąbana przez cienkiego pisarza (choćby liczne kryminały, gdzie zbyt łatwo można domyślić się "kto zabił" .
Książki nie muszą być i często nie są mega mądre. Dlatego warto sięgnąć po szerszą bibliotekę, żeby nie zawęzić sobie poglądów, na podstawie pojedynczych pozycji. Dobieranie skrajnych pozycji książkowych to sprowadzanie bardzo kolorowego tematu do czerni i bieli. Jak w każdej innej dziedzinie życia, używając skrajnych przykładów można 'udowadniać' swoje racje. Tyle że to zazwyczaj jest odpięte od rzeczywistości.

Głębokie. Tylko to nie była prośba o konsultacje. To była wskazówka jak zagiąć ludzi z kompleksem wyższości lubiących zgniatać dzieci.

[Drim]

Kwestia czy można czegoś nauczyć, czegokolwiek, osobę upartą i zamkniętą na wiedzę. Nie rozumiesz książek, to nie czytaj. Proste.

[intbrun]

@Asperger NIe lubię zgniatać dzieci. Natomiast pokazałem jedną z odpowiedzi, na to Twoje "zagięcie". Nie wiem jakie masz doświadczenie z zaginaniem nauczycieli swoich dzieci, ale jak trafisz ma mądrego, to zagiąć się nie da, a jak na głupiego to będziesz się kopał z koniem. W obu przypadkach raczej niczego nie udowodnisz.

[Drim]

Autyzm jest dziedziczny? Tak 1do1? Psycholoszki w internecie piszą, że nie można wykluczyć doświadczeń wczesnodziecięcych albowiem przyczyny nie są do końca poznane.
W sumie to wrzuta o rodzicach jest, check. Psycholoszki trochę racji jednak mają. Czy kolejne pokolenie będzie miało przyjemność korzystania z książek, czy jest to przekaz jednokierunkowy?

Jednakże kierujmy się mądrością wyniesioną z książek! To nie książka jest problemem, czarne litery na białym papierze, problem leży głębiej.

[intbrun]

Autyzm raczej nie jest dziedziczny, natomiast postawy rodziców zapewne mają odzwierciedlenie w zachowaniach dzieci. Pozytywne i negatywne. Skręcając w stronę intro/extra raczej niż autyzmu śmiem twierdzić, że są spore szanse, że introwertyczni rodzice wychowają introwertyczne dziecko, i analogicznie w przypadku extrawertyków. Oczywiście nie zmienią jakichś bardzo głęboko zakorzenionych cech genetycznych, ale jeśli przyjąć, że dziecko jest białą kartką, to pokolorują ją na swoją modłę, w najlepszych intencjach (i tak ogólnie jest to całkiem poprawne).

Wcześniejsze stwierdzenia dotykały jakby innego problemu. Wygarnianie komuś kompleksu wyższości oznacza... kompleks niższości (w dużym uproszczeniu oczywiście). Więc może warto pracować nad swoim kompleksem, a nie walczyć z cudzymi.