Studniówka

[Asperger]

W sam raz dla mnie. Nie cierpię garniturów. Po pierwsze: kojarzą mi się z ludźmi, którzy zarabiają bez brudzenia sobie rąk. Po drugie: są ohydne w dotyku. Po trzecie: są zabieganiem o względy ludzi dookoła. A na to mam ochotę tylko w obecności prawdziwego vipa. Na studniówce nie ma nikogo o względy którego pragnąłbym zabiegać.

[Rafael]

Mogły się ubrać w co chcą jak długo była to sukienka, a nie spodnie, więc powiedziałabym że obie płcie były sponiewierane przez społeczne oczekiwania.

Fakt faktem wszystkie dziewczęta wystąpiły w spódnicach i sukienkach bez ograniczeń co do ich długości.
Niektóre były bardzo krótkie.
Jednak czy to wynikało z wewnętrznej potrzeby, czy było namacalnym efektem konwencji społecznej, trudno dziś dociec.
Nie przypominam sobie, by któraś narzekała na jakieś ograniczenia dotyczące studniówkowych strojów. Raczej miały problem z wyborem, nadmiarem pomysłów... co na siebie włożyć?

Nie można tego powiedzieć o chłopcach, bo dla wielu z nas był to pierwszy kontakt z garniturem. Dla niektórych pewnie zarazem ostatni.

[bartek93]

Moja studniówka to był niewypał totalny. Też nie miałem z kim iść, więc poszedłem z siostrą, bo uległem gadkom, że "no jak to nie pójdę na studniówkę, studniówka jest raz w życiu i trzeba iść". Zważywszy na to, że mój jedyny kolega, z którym się wtedy trzymałem, zrezygnował ze studniówki na kilka dni przed (już nie pamiętam, jaki był powód), a ja nie miałem żadnych relacji z nikim więcej, było to parę godzin udawania, że jest fajnie i że dobrze się bawię. Teraz po latach widzę, że to żaden cymes i spokojnie mogłem nie słuchać większości i nie iść. Przynajmniej moi starzy nie wyrzuciliby pieniędzy w błoto xD

[intbrun]

W sam raz dla mnie. Nie cierpię garniturów. Po pierwsze: kojarzą mi się z ludźmi, którzy zarabiają bez brudzenia sobie rąk.

Odważne i dość krzywdzące stwierdzenie, tak jakby było to coś złego. Pomijając już kwestię, że 'brudzenie' sobie zwojów mózgowych bywa często dużo cięższą pracą, niż brudzenie rąk.

Po drugie: są ohydne w dotyku.

Niech będzie, że to rzeczy gustu, ale proponuję porównać sobie w paru sklepach, niekoniecznie studniówkowo-komunijno-weselnych.

Po trzecie: są zabieganiem o względy ludzi dookoła. A na to mam ochotę tylko w obecności prawdziwego vipa.

Tutaj troche racji, chociaż po prostu jest to jakiś standard, na uroczystościach, w biznesie. Tak się przyjęło, może się nie podobać, ale nie ma co dorabiać ideologii. Standard połączony z wygodą i uniwersalnością używania. Z vip'em to ma średnio coś wspólnego, wręcz w wielu kulturach w full gajer to ubrani są kierowcy i lokaje, podczas gdy prawdziwi biznezmeni czy vipy mają rozchełstany kołnierzy, bez krawata, a marynarę luźno przerzuconą przez ramie. Chyba że wbijamy się na poziom Jobbs'a czy innego Zuckenberga, wtedy łazimy w dżinsach i swetrze ;-)