Polski Portal Introwertyków

Już raczej nie okazuję swoich emocji na zewnątrz. Zazwyczaj nie są takie, jakie wymaga ode mnie otoczenie. Są sytuacje, gdzie chciałabym się cieszyć jak małe dziecko i się cieszę ale sama, nie pokazując tego innym. Płaczę też w samotności i nie chcę, żeby ktoś to widział czy słyszał bo wiem, że i tak to mi nic nie pomoże i nie będzie się nikt nade mną użalał.

Ja mam znowu tak, że jeśli chodzi o emocje - nie panuję nad swoją mimiką, zwykle to moja twarz od razu zdradza co myślę. Na przykład nawiązała się kiedyś rozmowa w pracy, organizowałam rok temu małego drinka urodzinowego, wyszło, że jeden kolega z pracy obraził się, że go nie zaprosiłam, poruszyl ten temat przy wszystkich, nie mialam wcale ochoty go zapraszac, tym bardziej tlumaczyc sie z tej decyzji. Gdy poruszyl ten temat niby dla zartu przy wszsytkich - nie skomentowalam slowem, widocznie zrobilam tylko wtedy taka mine, ze mina wyrazalam wiecej niz tysiac slow potem sie dowiedzialam od innego znajomego ze widzial moja reakcje i wcale sie nie dziwi. Rzeczywiscie bylam strasznie zazenowana itp. Rzeczywiscie nie potrafie rozmawiac o emocjach ale mam problem z ukrywaniem ich na twarzy. Ktos ma podobnie?