Jak przeprosić introwertyka ?

[Zosia]

Jak przeprosić kolegę introwertyka ?

[Miszka]

To chyba zbyt osobiste pytanie by ktoś z zewnątrz mógł pomóc. Zależy jak wygląda Wasza znajomość, co się wydarzyło itd.

[Rafael]

Jak przeprosić kolegę introwertyka ?

Co do zasady to uważam podobnie jak Miszka.
Jednak przypomnę jedynie o ogólnych zasadach przepraszania, które będą dobre dla wszystkich typów osobowości.
Należy użyć słowa przepraszam, przyznać się do błędu i nie robić ponownie tego co rani drugą osobę.
I właśnie to ostatnie jest najważniejsze, bo cóż skrzywdzonemu będzie z bicia się w pierś i posypywania głowy popiołem skoro krzywdziciel będzie dalej robił to samo.

Można by się jeszcze zastanowić czy istnieje jakaś specyfika dla przeprosin introwertyków.
Wydaje mi się iż byłyby to takie zachowania ekstrawertyków, które na dłuższą matę są bardzo uciążliwe dla intro i mogą doprowadzić do rozkładu związku, a dla samych ekstrawertyków są czymś normalnym.

Dla niezorientowanych polecam ten długi temat.
https://www.introwertyzm.pl/viewtopic.php?t=799
Właśnie tego rodzaju poczynań należałoby unikać, by potem nie trzeba było przepraszać w nieskończoność.

[Zosia]

No właśnie ja nie wiem co się wydarzyło że się tak zachowuje. Znamy się bardzo długo rozmawialiśmy o wszystkim a tu nagle obraził się na amen. Kiedyś powiedział że jak znajdzie dziewczynę to pewnie dosrane bana bo baby są zazdrosne o koleżanki nie wiem czy to był żart czy nie. Powiedziałam że to nie fajnie skreślać tak kogoś i od tego się zaczęło. Powiedział że zachowuje się jakbym była jego dziewczyna i to go wkurza ale ja tego nie rozumiem

[Rafael]

No właśnie ja nie wiem co się wydarzyło że się tak zachowuje. Znamy się bardzo długo rozmawialiśmy o wszystkim a tu nagle obraził się na amen. Kiedyś powiedział że jak znajdzie dziewczynę to pewnie dosrane bana bo baby są zazdrosne o koleżanki nie wiem czy to był żart czy nie.

Powiem Ci, że sytuacja jest niejednoznaczna i można ją różnie interpretować.
Rozumiem iż wspomniany introwertyk jest Twoim wieloletnim kolegą i chciałabyś podtrzymywać z nim znajomość.
Zapewne dość młodym i stanu wolnego.

Faktycznie wiele młodych dziewczyn jest zazdrosnych i to nawet bardzo o koleżanki swoich chłopaków. Wiele razy sam tego doświadczałem.
Z uwagi na to, że z koleżanek nie chciałem zostawić, gdyż były dla mnie większą wartością od dziewczyn, traciłem te ostatnie. Dla mnie to byłaby głupota rezygnować z koleżanki, którą znam od kołyski na rzecz jakiejś sympatii, która dziś jest, a jutro jej nie ma.

Moim skromnym Twój kolega postępuje mało rozsądnie i pewnie sam pójdzie kiedyś po rozum do głowy.

Powiedziałam że to nie fajnie skreślać tak kogoś i od tego się zaczęło.

Prawdopodobnie skojarzyłaś mu się z jego mamą, która go pouczała jak to każda mama ma w zwyczaju. A on przecież jest już dorosły i najlepiej sam wie co ma robić.

Powiedział że zachowuje się jakbym była jego dziewczyna i to go wkurza ale ja tego nie rozumiem

Tutaj trudno coś powiedzieć, bo zdaje się, nie wiemy o jakie Twoje zachowania tu chodzi.
Ja osobiście w młodym wieku miałem z wieloma panienkami takie relacje na pograniczu pomiędzy koleżanką, a dziewczyną, tyle że mnie akurat ten tryb bardzo pasował

Jemu to nie pasuje. Z jakich względów trudno powiedzieć, choć należy się domyślać iż może tu chodzić o nadmierną opiekuńczość, ciekawość, brak dystansu, poufałość, kontakt fizyczny typu przytulanie, całuski na powitanie i pożegnanie, opowiadanie o zbyt osobistych sprawach, nadmierne zainteresowanie jego życiem, doradzanie, pouczanie, wtrącanie się w intymne sprawy, prowokujący wygląd i ubiór itp.
Nie sugeruje, że cokolwiek z tego robisz. To tylko takie przykłady.

[Zosia]

No właśnie nie jest mlody ma 40 lat a ja jestem mężatką dlatego wogole nie rozumiem o co mu chodzi . Nigdy mnie powiedziałam że chce od niego coś więcej poprostu gadamy sobie przez internet bo on mieszka za granicą u tylko przyjezdza na urlopy. Może w jakiś sposób przekroczyłam jego strefę komfortu właśnie taką chyba trochę nadopiekuńczością tylko co teraz zrobić żeby to wróciło do normy

[intbrun]

Dlaczego chcesz go przepraszać, skoro nic nie zrobiłaś? Zostaw, niech kurz opadnie, niech to on zatęskni do kontaktu. Może po prostu trzeba trochę czasu. Jest możliwe że coś go dotknęło, ale może nigdy się nie dowiesz nawet o co chodzi, więc po prostu szkoda czasu i energii na rozkmninianie tego. Zawsze możesz mu otwarcie zasygnalizować, że nie podoba się Tobie takie traktowanie, i jeśli czymś go uraziłaś, to chciałabyś wiedzieć co to dokładnie było, żeby uniknąć tego w przyszłości. I że nie było to intencjonalne, więc mógłby trochę wyrozumiałości okazać.
Weź też pod uwagę opcję, że to wcale nie było coś bardzo konkretnego, może w jakiś sposób coś się mu zbierało wcześniej i teraz się wylało. Trudno gdybać bez dokładniejszej wiedzy. Może właśnie jakaś kombinacja nadopiekuńczości i "prawie" dziewczyny, w sytuacji, gdy jesteś zajęta, więc może to być odbierane jako pogrywanie jego uczuciami. A może coś zupełnie innego. Po prostu przeanalizuj nie tylko ostatnią rozmowę, ale i wcześniejsze interakcje, może dojdziesz do jakichś wniosków.
Ale bez szczerej rozmowy z nim niewiele ustalisz. A przepraszając nie do końca wiedząc za co, niczego nie naprawisz.

[Rafael]

No właśnie nie jest mlody ma 40 lat a ja jestem mężatką dlatego wogole nie rozumiem o co mu chodzi . Nigdy mnie powiedziałam że chce od niego coś więcej poprostu gadamy sobie przez internet bo on mieszka za granicą u tylko przyjezdza na urlopy.

Można by przyjąć roboczą hipotezę, iż mówiąc że zachowujesz się jak jego dziewczyna chciał Ci w metaforyczny sposób przekazać, iż jesteś nadopiekuńcza, czyli zbyt ingerujesz w jego prywatność.
Prawdopodobnie miało to miejsce wielokrotnie i przez dłuższy czas wskutek czego doszedł do wniosku iż taka już jesteś i się nie zmienisz. Zatem nie ma sensu kontynuować znajomości, gdyż nie pasujecie do siebie.

Może w jakiś sposób przekroczyłam jego strefę komfortu właśnie taką chyba trochę nadopiekuńczością tylko co teraz zrobić żeby to wróciło do normy

Obawiam się, że norma była tylko dla Ciebie. Jemu prawdopodobnie od samego początku to przeszkadzało, tyle że jakiś czas przymykał na to oko. Z drugiej strony jako introwertyk nie mówił Ci o tym. Ja też raczej bym nie powiedział. Tak to już z introwertykami jest że trudno im o takich niedogodnościach mówić. Prędzej zakończą relację, gdy już nie będą w stanie wytrzymać niż wyjaśnią sprawę.
Ja na pewno bym nie zakończył, ale tu nie o mnie.

Pierwsze co możesz zrobić to zadać sobie pytanie, czy potrafisz powstrzymać się od bycia opiekuńczą, Powiem Ci że dla wielu osób, zwłaszcza kobiet nie jest możliwe. Dla nich właśnie istotą każdej relacji jest bycie opiekuńczym, gdy tego nie ma traci ona sens, staje się nudna, a nawet niemożliwa do kontynuacji.

Rozumiem, iż Tobie bliżej jest do ekstrawertyzmu niż introwertyzmu?

Intuicja podpowiada mi, choć może się mylić, iż u Twojego znajomego zaszła pewna zmiana w okolicznościach życiowych lub sposobie postrzegania świata, poczuciu własnej wartości itp, na którą nie masz żadnego wpływu. I raczej to jest przyczyną iż nie chce kontynuować znajomości niż Twoje zachowanie.

[Zosia]

Jestem raczej ambiwertyczka. Fakt ta moja nadopiekunczość to jest wada . Czy da się to zmienić ? Myślę że przy dużym moim wyniku pewnie tak . Może mi się ta nadopiekunczosc włączyła bo ciągle opowiadał że trafiał na dziewczyny z którymi ja osobiście nie chciałabym mieć większego kontaktu. Nie wiem chyba narazie zostawię go w spokoju

[Rafael]

Może mi się ta nadopiekunczosc włączyła bo ciągle opowiadał że trafiał na dziewczyny z którymi ja osobiście nie chciałabym mieć większego kontaktu.

Pewnie tak było.
W sumie dla wielu mężczyzn nadopiekuńczość nie jest wadą. Może dla niektórych nawet zaletą.
Ale nie dla niego.
Niektórzy introwertycy tak się nieświadomie zachowują, iż jakby wywołują taką opiekuńczość u kobiet, a z drugiej strony nie mają na to ochoty. I wiele trudnych sytuacji w ten sposób powstaje.

Nie wiem chyba narazie zostawię go w spokoju

A ile czasu już minęło od ostatniego kontaktu z jego strony?

[Zosia]

2 dni temu napisał że go wkurw... i nie ma już dla mnie czasu

[Rafael]

2 dni temu napisał że go wkurw... i nie ma już dla mnie czasu

A to spokojnie warto co najmniej miesiąc poczekać.

[Zosia]

Zawsze jakieś pocieszenie

[Rafael]

Przeczytałem jeszcze co napisałaś w innym temacie, o tym, że znacie się od szkoły. Teraz rozumiem dlaczego tak Ci zależy na podtrzymaniu znajomości.
Na pewno jest sens takie relacje kontynuować i tym bardziej warto poczekać aż mu przejdzie.
Wspomniałaś też o problemach z alkoholem i samotności owego introwertyka.
Być może jesteś dla niego jedyną bliską osobą, choć pewnie by się do tego nie przyznał. To nie dziwi, iż czujesz się za niego odpowiedzialna.

[Zosia]

Tyle że on chyba tego nie rozumie. Znamy się od podstawówki potem było brak kontaktu ale od 3 lat gadamy prawie codziennie. Czasem nawet pytałam czy vos jest nie tak bo jego zachowanie czasem się zmienia, ale twierdził ze nic nie trzeba naprawiać bo wszystko jest ok a tu nagle takie coś. Mówił nawet ostatnio że nie wie czemu wszyscy się go boją tylko ja i jeszcze jedna koleżanka nie, dlatego tym bardziej nic nie rozumiem