Polski Portal Introwertyków

Bardzo lubię siedzieć w domu, ale że wszystko ma swoje granie to lubię też spacery, jazdę na rowerze no i pobiegać czasem nie zaszkodzi (chociaż w tym roku bieganie bardzo nieregularnie) .

Uwielbiam siedzieć w domu. Zawsze mam tam coś do roboty. Leżenie na kanapie z książką to moje ulubione zajęcie. Jednak jak jest ładny i ciepły dzień lubię pojeździć na rowerze samemu po lesie. Im głębszy las tym lepiej. Mieszkam akurat w takiej okolicy, że nie jest to problemem. Na wycieczki w góry nigdy nie jadę sam, zawsze wolę kogoś wziąć ze sobą tak dla bezpieczeństwa jakbym nogę złamał (tfu) lub zdarzyłby mi się inny wypadek.

Ja jestem domatorką, ale myślę że to nie ma nic wspólnego z byciem introwertykiem. To, że potrzebujemy samotni częściej niż ekstrawertycy nie ma wpływu na to czy lubimy aktywnie spędzać czas poza domem, uprawiać różne sporty, podróżować i zapuszczać się w nieznane.

Aktywne samotnictwo!!!!!!!

Wszystko lepsze od siedzenia w domu, w wielkich miastach jest co robić w pojedynkę. Siedzenie w domu mnie zabija, dostaje depresji w 4ech ścianach X__x

Kiedy już takie dni się zdarzają i naprawdę jestem w mieszkaniu all day, wieczorami pękam, robię kółka po mieście z mp3, prawie mi się spod trampek kurzy, ale chodzę tak, aż padnę, a jeśli to jest niemożliwe ćwiczę, tłukę itd byleby zmęczyć się DO GRANIC :D

Ale zgadzam się, że nie ma reguły, mój kolega ekstrawertyk jest koszmarnym domatorem (on tylko jeździ na rowerze raz za czas), w grupie błyszczy, gatki szmatki a potem siedzi w pokoju.

Może odświeżę wątek, ponieważ jest dość ciekawy. Ja mam takie etapy. Gdy cierpię na nadmiar kontaktów z ludźmi to absolutnie zamykam się w moim, już kilkakrotnie wspominanym "bunkrze" - na dzień, dwa, czasami tydzień (gdy już jestem mocno poturbowana przez świat :wink:). Po tym okresie już mnie nosi, więc wskakuję w odpowiednie ciuszki, słuchawki na uszy i na rower, pobiegać lub na spacer (potrafię długie dystanse pokonać) Oczywiście sama. U mnie chyba dominuje to aktywne samotnictwo, choć cenię sobie posiedzenie w "bunkierku"

Gdyby nie zajęcia to bym nigdzie nie wychodziła, tylko piła cappuccino w domu, tylko w domu można
być naprawdę sobą i niczego nie udawać, no i mogę obejrzeć odcinki ulubionych seriali przez internet,
w telewizji obejrzeć jakiś film lub program. W domu zawsze jest co robić.

Jestem domatorem i najlepiej mi w czterech ścianach mojego pokoju. Pomimo, że jestem intro - albo precyzyjniej - ambiwertykiem, który ma więcej cech introwertycznych, lubię przebywać wśród ludzi i potrzebuję przynajmniej raz w tygodniu wyjść ze swojej skorupy i zintegrować się ze światem zewnętrznym.

Ja jestem zwolennikiem opcji "samotne domatorstwo i aktywność grupowa". Zdecydowanie zaliczyłbym siebie do osób, które większość czasu spędzają w domu, ale nie mam nic przeciwko wycieczkom "gdziekolwiek", nawet jeśli wyprawa ma być nieco ryzykowna. Przyznam szczerze, że nieco obawiałbym się np. samotnego łażenia po górach, bo nie chciałbym pozostać osamotniony w jakiejś niebezpiecznej sytuacji, a wybierając się z ludźmi zawsze mogę na nich liczyć, a oni mogą liczyć na mnie.

Zdecydowanie aktywne samotnictwo.
Domatorstwo szczególnie ostatnio jest dla mnie męką; odkąd w mojej rodzinie pojawiły się dzieci to jest to jedyny temat rozmów; ile jadły, ile spały, ile(za przeproszeniem) srały itd. Rozumiem; fajnie że są dzieci, ale żeby o tym nonstop nawijać to już dla mnie przesada.

Hm... aktywne samotnictwo.
Rower, spacer z aparatem w ręku, zwiedzanie jeśli jest okazja.
W domu też dobrze, w szczególności jak pogoda nie jest łaskawa.

Wszystko zależy od pogody na zewnatrz, gdy jest nie niesprzyjajaca jestem domatorka,a niech tylko slonce wyjdzie to na miejscu nie usiedze i jestem bardzo aktywna sama badz z nielicznym towarzystwem

Domatorstwo przeważa u mnie.

Oczywiście, że domatorstwo. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. Tam jestem sobą najbardziej.

Nie lubię siedzieć w domu. Moja dewiza to: "jak najwięcej czasu spędzić na dworze!". I ta dewiza powstała pół roku temu. Wtedy nie miałem motywacji by wyjść samemu ot tak po prostu. Kiedy jest deszczowa pogoda to dosłownie nudzę się siedząc w domu, choć wiem, że dom to miejsce wypoczynku, ale równie dobrze na dworze wychodzi ten sam efekt. Wystarczy podróżować po okolicy w celu znalezienia cichych miejsc i nie mam na myśli ciemnych uliczek, ale wielkich zielonych przestrzeni gdzie co jakiś czas człowiek przechodzi. W Warszawie jednak są takie miejsca, a jeszcze więcej poza. Z dnia na dzień jestem coraz bardziej zajęty, haha, sobą bo np. w środę jadę na rowerze do innej miejscowości, a wieczorem czytam książkę na skraju miasta.

Mam taką samą dewizę jak kolega MatiZ i tak samo robię. Siedząc w domu mam wrażenie, że marnuję sobie życie. Kiedy gdzieś się wyjdzie zawsze coś ciekawego się zobaczy. Potem ma się jakieś tematy do rozmów chociażby.