Polski Portal Introwertyków

Kiedyś byłem wielkim przeciwnikiem, teraz nawet mi się podoba, a fajnie wykonane tatuaże zawsze zwracają moją uwagę.

Nie mam ani jednego, ani drugiego. Nie pasują do mojej niewinnej ( ) dziecięcej urody.

Duża ilość tatuaży mi się podoba, ale trzeba mieć pomysł i oczywiście co za dużo to nie zdrowo (Nie lubię też tatuaży na twarzy) :p.
Z piercingiem trochę inaczej bo nie lubię np. wszelkich kolczyków w policzkach, nosie, sutkach czy pępku itp. (czyli trochę niekonwencjonalnych miejscach), ale w uchu jest ok XD może z czasem się jakoś przyzwyczaję i nie będzie mnie to jakoś odrzucać :p.

Jak ktoś chce niech sobie robi tatuaże, to bardziej do facetów pasuje, kobietę tatuaże bardzo szpecą.

nika35 pisze: ↑05 kwie 2020, 13:31 Jak ktoś chce niech sobie robi tatuaże, to bardziej do facetów pasuje, kobietę tatuaże bardzo szpecą.

Cóż, gusta, guściki. Obie płcie potrafią oszpecić, według mnie. Podobają mi się tatuaże, ale jak są stylistycznie podobne, albo chociaż kolorystycznie spójne.

Jestem bardzo tolerancyjna. Jeśli dana osoba mi pasuje, nieważne co tam na sobie ma. Biorę całość.

Tatuaże mi się podobają, o ile współgrają z osobowością właściciela oraz nie zakrywają w pełni jego ciała. Odnoszę wrażenie, że wiele osób wpada w pułapkę ilości i nie wie po prostu, kiedy przestać, byle był ten kolejny tatuaż. Od wielu lat zastanawiam się nad tatuażem, ale rozważam zrobienie go w dalszym ciągu, jest bowiem wiele kwestii, które trzeba przemyśleć, zanim się na to zdecyduję. I tak oto lata mijają, miałam mieć prezent na trzydziestkę, a tu wygląda na to, że i na czterdziestkę go nie będzie.
Z kolczykami sprawa łatwiejsza, w lewym uchu mam cztery kolczyki, które sama sobie zainstalowałam, będąc nastolatką. Przechodziłam też przez piercing języka, wiele lat się z tym nosiłam i lubiłam to, jednak w ostatecznym rachunku wygrała rozwaga i dbałość o stałość uzębienia.
Zdecydowanie podoba mi się minimalistyczne podejście do tematu, jednak gusta są różne.

Pomysł na dziarę długo za mną "chodził". Ciągle myślałam, że nie znajdę czegoś, co będzie do mnie pasowało i mi się nie znudzi. Ale ostatnio na instragramie znalazłam pewną zdolną dziewczynę, już wybrałam sobie wzór i może w tym miesiącu się uda zrobić tatuaż. Oczywiście malutki na początek.

Piercing także planuję, a dokładnie tzw. helix.

Tatuaże u innych są dla mnie w większości przypadków neutralne, bez względu na płeć. Nie podoba mi się tylko jak ktoś ma ich bardzo dużo i zajmują duże powierzchnie ciała. Ale nie moje tatuaże, więc i nie moja sprawa, niech każdy robi co chce Sama na tę chwilę bym się nie zdecydowała.
Co do piercingu - poza kolczykami w uszach nie jestem fanką.

Tatuaż, o ile dobrze wykonany, moim zdaniem upiększa człowieka. Sam zacząłem dwa lata temu od całkiem dużego wzoru na ramieniu. Obecnie planuję w tym roku skończyć cały rękaw. Dodatkowo istotne jest czy jest to przemyślane, czy jest to na zasadzie tutaj mam czaszkę, tam małego lodzika, a w jeszcze innym miejscu napis "xD". W tym drugim przypadku uważam, że nie wygląda to dobrze, ale każdy może zrobić ze swoim ciałem co chce. Nie wyobrażam sobie tatuowania twarzy - dla mniej jest to niedopuszczalne. Sam na dłonie też nie wjadę nigdy, ale akceptuję to u innych. Generalnie, uważam, że jest dobrze dopóki da się tatuaże zakryć. Chociaż wraz z upływem lat zmienia się mentalność społeczeństwa w tym temacie.

Co do piercingu to uważam, że tutaj trzeba zachować umiar w ilości. Dodatkowo wydaje mi się to bardzo niebezpieczne ze względu na np. możliwość zahaczenia takim kolczykiem o coś i wyrwania. Sam nie interesowałem się tym tematem i nic nie posiadam, więc trudno mi się wypowiedzieć w tym temacie. Nie podobają mi się kolczyki w nosie oraz ustach.

Zgadza się, że teraz jest to inaczej postrzegane niż kiedyś. I tatuaże, również u kobiet, nie rażą, a wręcz ciekawią, jeśli są łądne (co jest oczywiście subiektywne). Ja nie mam specjalnie dylematu, pod włosami tatuaże wyglądają średnio, chociaż znam takich co mają i są zadowoleni. Nie kusi mnie, chociaż dziś pewnie bez większych oporów byłbym gotów sobie taki zrobić, a kiedyś stanowczo bym zaprzeczył. Może z wiekiem człowiek otwiera się na pewne rzeczy.
Nie podobają mi się dwie rzeczy w tym temacie. Znam osoby bardzo podkreślające że tatuaż to ich indywidualizm, a tymczasem taki jak maja wyskakuje na pierwszej stronie w googlu. Rozumiem, że wybiera się to z katalogu, albo zobaczymy gdzieś i chcemy taki sam. Ale... chyba inaczej rozumiem indywidualność, szczególnie taką która zostaje już na stałe. Znam też osoby, które odnoszą się z lekka dozą lekceważenia względem tych, którzy nie mają (trzeba dorosnąć, trzeba mieć odwagę, itp). Tak jakby swój tatuaż(e) robili trochę na pokaz. Ale może to tylko mój odbiór. Ostatecznie hobby jak każde inne.
Na persingu się nie znam zupełnie. Nie moja bajka.

intbrun pisze: ↑13 lut 2021, 19:48 Może z wiekiem człowiek otwiera się na pewne rzeczy.

Otwiera albo zamyka na pewne rzeczy Co jak co, ale kwestie tatuażu lub kolczyków to raczej wiąże z młodym wiekiem niż na odwrót. Ale są wyjątki.
Ja akurat jestem bez tatuaży. Jakoś nie mój gust. Wolę kolczyki więc dorobiłam kiedyś sobie 3 w uchu, na dokładkę do pary.
Osobiście uważam, że te wszystkie upiększania tego typu to kwestia indywidualna. Jeśli tylko to komuś odpowiada i chce się tak wyrażać to nie ma sprawy.

Czy ja wiem, znam naprawdę sporo osób które pierwszy tatuaż robiły po 40tce. Chociaż może i racja, to ciągle młody wiek.
Oczywiście że każdy robi co uważa i jak chce siebie wyrażać. Ale to troche jak z ubiorem czy kolorem włosów. Skoro wyraża publicznie to w jakiś sposób prowokuje reakcję, która nie zawsze będzie pozytywna. Ja patrzę na to również trochę od strony 'pracy'. Tak jak piłkarz, czy bokser powiedzmy że wygląda fajnie z tatuażami, tak już niekoniecznie nauczyciel czy inny urzędnik (często jest oficjalny wymóg braku widocznych tatuaży). Wyrażanie siebie to jedno, ale czasem trzeba patrzeć na szerszy kontekst.

intbrun pisze: ↑14 lut 2021, 20:31 Ja patrzę na to również trochę od strony 'pracy'. Tak jak piłkarz, czy bokser powiedzmy że wygląda fajnie z tatuażami, tak już niekoniecznie nauczyciel czy inny urzędnik (często jest oficjalny wymóg braku widocznych tatuaży). Wyrażanie siebie to jedno, ale czasem trzeba patrzeć na szerszy kontekst.

Rozumiem Twój punkt widzenia. Sądzę jednak że praca , nawet ta w której ktoś jest 30 lat, to tylko praca. Tatuaż robi się dla siebie. W pracy można się przecież zakamuflować odpowiednio. Wiele da się pogodzić jeśli się chce. A jak się chce to się znajdzie sposób.

@Wyżej
Dokładnie tak. Właśnie dlatego też nie dopuszczam u siebie tatuażów na twarzy i dłoniach. Chociaż tutaj też się to powoli zmienia.